H Ελληνική Ασφαλιστική αγορά δεν «μάσησε» από τραπεζική αργία και κεφαλαιακούς ελέγχους. Αντιθέτως ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμα του κόσμου για βοήθεια.
του Νίκου Μωράκη
Είναι χαρακτηριστικό της αγοράς μας βλέπετε να μη λυγίζει όταν όλα γύρω της καταρρέουν. Πώς αλλιώς θα βγει – στο σύνολο της – και θα δηλώσει «Η ασφάλιση είναι για τους δύσκολους καιρούς»;
«Εντάξει», θα πει κάποιος δεν έκαναν και τίποτα. «Όπως όλες οι εταιρείες με παρόμοια μεγέθη και υποχρεώσεις, προχώρησαν στην έκδοση των απαραίτητων για την ενημέρωση των συνεργατών τους εγκυκλίων και έδωσαν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές προς τους πελάτες τους». «Α! Έκαναν και τα στραβά μάτια κανά δυο βδομάδες στις ακυρώσεις ληξιπρόθεσμων συμβολαίων. Σιγά!»
Όντως. Το ερώτημα, όμως, είναι προφανές: Μπορούν οι ασφαλιστικές εταιρείες να αντιμετωπίζονται με την ίδια αυστηρότητα που αντιμετωπίζονται και οι τράπεζες όταν επανειλημμένα έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν καλύτερους αμυντικούς μηχανισμούς; Όταν είναι προφανές ότι ενώ συγκαταλέγονται και οι δύο στο χρηματοοικονομικό τομέα έχουν εντελώς διαφορετικά επιχειρηματικά μοντέλα και παίζουν πολύ διαφορετικούς ρόλους στην οικονομία;
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα θα δοθεί τον προσεχή χειμώνα. Οι εταιρείες που άντεξαν το 2012 το κούρεμα ομολόγων, που ανταποκρίθηκαν άμεσα στις πράξεις 30 & 31 αλλάζοντας τα μηχανογραφικά τους συστήματα το 2013 και που απορρόφησαν εν τέλει τις αυξήσεις στους συντελεστές φόρων το 2015 βρίσκονται τώρα αντιμέτωπες με τη μεγαλύτερή τους πρόκληση. Το Solvency II.
Από 1/1/2016 και έπειτα από πολλές αναβολές το Solvency II θα ισχύει για όλες τις ασφαλιστικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό σημαίνει ότι οι Ασφαλιστικές εταιρείες θα πρέπει εκτός από τις ποσοτικές απαιτήσεις κεφαλαίων που επέβαλε το solvency I να τηρούν τώρα και μια σειρά νέων κανόνων που σχετίζονται με ποιοτικά χαρακτηριστικά όπως και με θέματα διαφάνειας αυξάνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο τα λειτουργικά τους έξοδα αλλά και τη γραφειοκρατία.
Και ενώ οι εταιρείες δήλωναν έτοιμες πριν την «κρίση» του καλοκαιριού, δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι συνεχίζουν να είναι έτοιμες στο σύνολό τους. Γιατί; Γιατί τα capital controls συνεχίζονται, γιατί οι φόροι αυξήθηκαν στους γενικούς κλάδους, γιατί ο κόσμος είναι τρομαγμένος και πείθεται πιο δύσκολα να ασφαλίσει την περιουσία του ή τη ζωή του. Γιατί οι συγκυρίες αν θέλετε δεν κλείνουν προς όφελος της αγοράς.
Η γνώμη μας είναι πως η κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή θα έπρεπε να δει πιο ζεστά το θέμα. Να καταλάβει καλύτερα το ρόλο της ιδιωτικής ασφάλισης σε μια οικονομία, να τον αφουγκραστεί και να τον υιοθετήσει. Να δώσει κίνητρα στον κόσμο για να ασφαλιστεί και να ελαφρύνει το δύσκολο έργο τους είτε λύνοντας το θέμα των ανασφάλιστων είτε ανοίγοντας τη συζήτηση για τη σύμπραξη ιδιωτικού δημοσίου τομέα στην υγεία και στις συντάξεις είτε εφαρμόζοντας την υποχρεωτική ασφάλιση πυρός. Και τα τρία προς όφελος του ίδιου του κράτους αλλά και της ιδιωτικής ασφάλισης.
Το Solvency II ήρθε για να μείνει. Είναι επίσης αδιαμφισβήτητο ότι θα προσφέρει υπεραξία στον κλάδο παρά τις ακραίες υποδείξεις του σε μερικά σημεία που πιστεύουμε ότι σε βάθος χρόνου θα διορθωθούν. Αν όμως το συνδυάζουμε μαζί με τα capital control, τις αυξήσεις στους φόρους των υπηρεσιών και τη μικρή σε σχέση με άλλα χρόνια κίνηση στην αγορά τότε μπορεί να γίνει η ταφόπλακα για μερικές εταιρείες του κλάδου. Κάτι που φυσικά το αντευχόμαστε.
.gif?rand=595)
