.gif?rand=1729)
Παραμονή Χριστουγέννων και η περίοδος των εορτών άρχισε. Από σήμερα μέχρι και των Φώτων δυο εβδομάδες γεμάτες γιορτές και αργίες! Δυο εβδομάδες που ειδικά για φέτος, εκτός από την γέννηση του Χριστού, την έλευση του νέου έτους και τον ερχομό του Άι Βασίλη, θα μας φέρουν και νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή εκλογές, γεγονός παράξενο και πρωτόγνωρο, αφού η περίοδος αυτή ήταν πάντα υποτονική σε πολιτικές ειδήσεις και εξελίξεις. Αλλά όλη η ζωή μας παράξενη, περίεργη και πρωτόγνωρη δεν είναι τα τελευταία χρόνια;
Μοναδικός, σίγουρος και αθάνατος τρόπος ανανέωσης, οι ευχές. Όχι τα ευχολόγια (πολιτικών και μη) αλλά οι πραγματικές ευχές, που εκφράζουν αγάπη, αισιοδοξία και πίστη στο καλύτερο. Ευχές που δίνουν δύναμη και χαρά σε αυτόν που τις λαμβάνει, αλλά κυρίως σε αυτόν που τις εκφράζει. Ακόμα και την στιγμή που τυπικά λέγονται, μια αίσθηση ευεξίας και ευχαρίστησης διαπερνά το σώμα και την καρδιά αυτού που τις εκφράζει. Γιατί; Γιατί το έχει ανάγκη, γιατί σαν μια αδιόρατη γραμμή τον συνδέει αμέσως με έναν άλλον κόσμο, χαρούμενο, χωρίς προβλήματα και με περισσότερο χαμόγελο. Έναν κόσμο έτσι όπως θα έπρεπε να είναι, αλλά δεν είναι.
Πόσο κοντά στην έννοια της ευχής είναι ο Ασφαλιστής!
Λες και περιγράφεις τον επάγγελμά του, την καθημερινή του λειτουργία, την σχέση του με τους συνανθρώπους του, τους Πελάτες του. Διπλή ευχή, ποτέ να μην συμβεί κάτι κακό, αλλά αν συμβεί, να είναι σαν να μην έχει συμβεί. Ποιος άλλος μπορεί όχι απλώς να το εκφράσει ως ευχή, αλλά να το κάνει πράξη; Ποιος άλλος μπορεί να αποκαταστήσει, στο μέτρο του δυνατού και του ανθρώπινου, τις επιπτώσεις μιας κακιάς στιγμής; Και τι κρίμα, οι έμπρακτες, ουσιαστικές και γεμάτες περιεχόμενο ευχές του Ασφαλιστή δεν γίνονται πιστευτές από τον περισσότερο κόσμο στην πατρίδα μας, αντίθετα με τις ευχές όλων των άλλων που τόσο χαρούμενα και ευπρόσδεκτα τις δέχεται.
Ας μην υποτιμά λοιπόν ο Ασφαλιστής τις απλές, ανθρώπινες, φαινομενικά κοινές και τυπικές, ευχές που περιμένει ο άλλος. Το έχει ανάγκη και αποτελεί πρόσθετο σημείο επαφής και επικοινωνίας. Γι αυτό και οι ευχές πρέπει να είναι προσωπικές και άμεσες. Να ακούσει ο ένας τη φωνή του άλλου, να μιλήσουν, αν είναι δυνατόν να του σφίξει το χέρι. Πραγματική επαφή, πραγματική επικοινωνία, πράγμα δύσκολο στην εποχή μας. Τι παράξενο, όσο περισσότερο μικραίνουν οι αποστάσεις, όσο περισσότερο η τεχνολογία φέρνει πιο κοντά την Αυστραλία με την Ελλάδα, την Κίνα με την Φιλανδία, την Γλυφάδα με την Μυτιλήνη και τους Παξούς με την Κω, τόσο απομακρύνονται οι άνθρωποι.
Ευχηθείτε ζωντανά, οι ίδιοι, μιλήστε, δώστε το χέρι. Sms λαμβάνουμε και από τα super market και από τα ΚΤΕΟ και από τις εκπτωτικές αλυσίδες και από εμπορικά καταστήματα. Το ίδιο και emails. Από παντού, τώρα πια ακόμα και από την μεγάλη μας φίλη και συνέταιρο, την εφορία. Και είναι πιο οικολογικό και ανέξοδο να στέλνουμε την πολύχρωμη ευχετήρια χριστουγεννιάτικη κάρτα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, αλλά τι κρίμα, δεν κρεμιέται στο δένδρο, δεν στολίζει το τραπέζι, δεν χρωματίζει τα ράφια της βιβλιοθήκης, όπως κάναμε παλιά. Γι αυτό, ας συνοδεύεται και με ένα τηλεφώνημα, μια επαφή, μια ευκαιρία αβίαστης επικοινωνίας.
Είστε Ασφαλιστές, μην υποτιμάτε την προσωπική επικοινωνία για ευχές, όχι μόνο Χριστουγέννων βέβαια, αλλά και γενεθλίων και ονομαστικής εορτής. Μην μετατρέπεται, για ευκολία, τις ευχές σε απρόσωπη “ταχυπληρωμή” ή “πάγια εντολή”. Μιλήστε και ακούστε, ευχηθείτε ανθρώπινα.
Χρόνια πολλά!
.gif?rand=5075)
