.gif?rand=214)
Αν δώσει λίγη προσοχή κάποιος στα αποτελέσματα της ασφαλιστικής παραγωγής του α’ εξαμήνου του 2013 θα παρατηρήσει ότι στις ασφαλίσεις κατά ζημιών, σε όλους τους κλάδους η παραγωγή είναι μειωμένη, από 1,5% μέχρι 99,9% (ακόμα και αν το 99,9% αφορά στον κλάδο «αεροσκάφη»), εκτός από τρεις κλάδους:
α) τον κλάδο «πυρκαϊά και στοιχεία της φύσεως», όπου σημειώνεται αύξηση 1,9%,
β) τον κλάδο «βοήθειας», όπου σημειώνεται αύξηση 1,0% και
γ) τον κλάδο «ασθένειες», όπου σημειώνεται αύξηση 10,5%
Ταυτόχρονα, στις ασφαλίσεις ζωής και υγείας, παρατηρείται επίσης μείωση παραγωγής σε όλους τους κλάδους (από 6,6% στον κλάδο ζωής, μέχρι 49,1% στον κλάδο ζωής συνδεδεμένων με επενδύσεις), εκτός από έναν κλάδο, τον κλάδο Υγείας, όπου σημειώνεται αύξηση 17,6%.
Το σημαντικότερο όμως, είναι ότι οι ασφαλίσεις που αφορούν στην υγεία (και των δύο κλάδων) είναι σταθερά αυξανόμενες για όλους τους μήνες του 2013, από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Ιούνιο. Δεν υπάρχει ούτε ένας μήνας που να καταγράφηκε μείωση παραγωγής. Το ποσοστό +10,5% στις «Ασθένειες» και το ποσοστό 17,6% στον κλάδο Υγείας, αντανακλά συνεχή αυξητική τάση.
Αντίθετα, τα μικρά ποσοστά αύξησης στο εξάμηνο των δύο άλλων κλάδων (1,9% στον «πυρκαϊάς» και 1,0% στον «βοήθειας») είναι ευπρόσδεκτα, αλλά είναι αποτέλεσμα αυξομειώσεων, μήνα-μήνα.
Τα συμπεράσματα εξάγονται σχετικά εύκολα. Ο κάτοικος αυτής της χώρας άρχισε να συνειδητοποιεί ότι μοναδική διέξοδος για αξιοπρεπή και επαρκή περίθαλψη, αποτελεί ο χώρος της ιδιωτικής ασφάλισης. Ως πολίτης και φορολογούμενος αυτής της χώρας θλίβομαι, ως στέλεχος της ασφαλιστικής αγοράς, χαίρομαι.
Θλίβομαι, όχι γιατί ένα κράτος πρέπει να παρέχει τα πάντα και δωρεάν σε κάθε κάτοικό του, αλλά γιατί υποχρεωθήκαμε (για την ακρίβεια εξαναγκαστήκαμε) να ακριβοπληρώσουμε όλες τις προηγούμενες δεκαετίες τις εισφορές μας για την «κοινωνική ασφάλιση». Δεν μπορούσαμε να εργαστούμε, ούτε ως υπάλληλοι, ούτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες, ούτε ως εργάτες, ούτε ως έμποροι, αν δεν καταβάλαμε τις υποχρεωτικές εισφορές. Και ξαφνικά, απλώς μας ανακοίνωσαν ότι υπήρξε κακοδιαχείριση, ότι υπήρξαν λαμόγια προμηθευτές και λαμόγια γιατροί και φαρμακοποιοί, ότι έγιναν κακές επενδύσεις, ότι το σύστημα «έμπαζε από παντού», ότι ως ασφαλισμένοι κάναμε κακή χρήση των υπηρεσιών, ότι κάποιοι δεν πλήρωναν τις εισφορές τους ή παρακρατούσαν τις εισφορές των άλλων, ότι τα αποθέματα «κουρεύτηκαν», ότι καταναλώνουμε πολλά φάρμακα, ότι έγιναν υπερτιμολογήσεις, ότι είμαστε κακομαθημένοι που αγοράζουμε πρωτότυπα και όχι γενόσημα, ότι περιθάλπαμε δωρεάν τους μετανάστες και πολλά άλλα. Συνεπώς έπρεπε να τιμωρηθούμε και …τιμωρούμαστε. Εμείς οι ασφαλισμένοι, όχι οι διοικούντες τα ταμεία και οι ψηφίσαντες τους νόμους που επέτρεπαν ή προέτρεπαν σε όλα αυτά! Αυτοί έχουν μόνο πολιτική ευθύνη και κρίνονται από το λαό στις κάλπες! Εμείς τιμωρούμαστε γιατί… δεν υπάρχει κάποιος άλλος να τιμωρηθεί! Και τιμωρούμαστε επίσης, γιατί τους εμπιστευόμασταν! Ως προς αυτό, καλά να πάθουμε.
Βέβαια, δεν μειώθηκαν και οι εισφορές, αφού μειώθηκαν οι παροχές ή αυξήθηκε η συμμετοχή των ασφαλισμένων σε κάθε φάση της περίθαλψης! Και η υποχρεωτικότητα της «πλήρους» ασφάλισης, συνεχίζει κανονικότατα. Δεν θα είχα οποιαδήποτε αντίρρηση να παρείχε το κράτος ένα ελάχιστο επίπεδο περίθαλψης, αλλά να λειτουργούσαν επιτέλους οι αντίστοιχοι πυλώνες ασφάλισης, να μη χανόταν η κοινωνική συνεισφορά του συνόλου του πληθυσμού για την ύπαρξη «κοινωνικού κράτους» (ό,τι αυτό σημαίνει) αλλά, από εκεί και πέρα, να υπήρχε ελευθερία επιλογών.
Ως στέλεχος της ασφαλιστικής αγοράς, χαίρομαι για την αγορά που ανοίγεται. Αλλά ταυτόχρονα ανησυχώ για την εξέλιξη που θα υπάρξει στον τομέα της υγείας. Ελπίζω, η προσέγγιση όλων των εταιρειών να είναι άκρως υπεύθυνη, γιατί δυο-τρεις εταιρείες αν δημιουργήσουν και αν προωθήσουν στην αγορά «προβληματικά προγράμματα» υγείας, με ασαφείς όρους ή ψιλά γράμματα, θα καταστρέψουν ένα πεδίο ανάπτυξης ασφαλιστικών εργασιών που δημιουργείται με ελπιδοφόρα μηνύματα. Το ίδιο βέβαια, ισχύει και για το σύνολο των διαμεσολαβούντων προσώπων, έχουν τεράστια ευθύνη για τον τρόπο της ενημέρωσης των υποψήφιων πελατών και για τις διαδικασίες της πώλησης.
Εποχές και ευκαιρίες για «αρπαχτές» δεν υπάρχουν πλέον.
