.gif?rand=1764)
Αβάσιμες είναι οι ανησυχίες για την αναδιάρθρωση του χρέους, δήλωσε ο Ευρωπαίος Επίτροπος για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις Όλι Ρεν, τονίζοντας ότι «η Ελλάδα τα πάει καλύτερα απ’ ότι αναμενόταν», και μάλιστα ότι ο στόχος για μείωση του ελλείμματος στο 8% του ΑΕΠ είναι μεν φιλόδοξος αλλά είναι και ρεαλιστικός. Οι περικοπές δαπανών ήταν επώδυνες, αλλά μπορούν να αποδώσουν και να οδηγήσουν τη χώρα σε ρυθμούς ανάπτυξης, δήλωσε στη Wall Street Journal, εξηγώντας ότι και οι μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό εφαρμόζονται ταχύτερα του αναμενόμενου, και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις περιορίζουν τις πιέσεις για χρηματοδότηση του χρέους.
Η αναδιάρθρωση του χρέους θα ήταν ανάθεμα όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για το σύνολο της ευρωζώνης και της παγκόσμιας οικονομίας, τόνισε, συμπληρώνοντας ότι «παρόλο που η βελτίωση της αξιοπιστίας δεν γίνεται εν μια νυκτί, υπάρχουν ενδείξεις σταδιακής σταθεροποίησης του κλίματος στην αγορά για την Ελλάδα».
Πάντως και ο Οίκος Moody’s σε πρόσφατη έκθεση επισήμανε ότι μέχρι το 2013, το χρέος της Ελλάδας μπορεί να έχει σταθεροποιηθεί και στη συνέχεια να αρχίσει να μειώνεται σταδιακά.
Αγαπητέ κύριε -επί των οικονομικών & νομισματικών υποθέσεων- Επίτροπε,
Ιδιαίτερα όψιμες θεωρώ τις καθησυχαστικές απόψεις που εκφράζουν ορισμένοι και μάλλον ανώφελες, ως κατόπιν «εορτής».
Θά ’θελα να ξέρω, ποιοί από τους διεθνείς «εταίρους» μας -ως χώρα- μοιράζονται τα οικονομικά αποτελέσματα των «σχέσεών» μας, ώστε ν’ αποκαλούνται δικαίως έτσι, καθώς και ποιοί αλληλέγγυοι Ευρωπαίοι είπαν το… «Ή κολυμπάμε όλοι μαζί ή πνιγόμαστε», να τους είμαι ευγνώμων. Οι περισσότεροι δεν θα ξεχάσωμε την άνοιξη του 2010 -μεταξύ των άλλων- και για τον λόγο… πώς φτάσαμε ως εκεί, δηλ., με ποιές πράξεις ή/και παραλήψεις και -βέβαια- τίνων. Το αξιόπιστο δε πρόγραμμα προσαρμογής της οικονομίας μας, ως προϋπόθεση στήριξής μας, δεν θά ’βρισκε αντιδράσεις, αν όντως θα την επανέφερε σε σταθερές βάσεις… κι’ αν αυτό ήταν αποδεκτό από τους εμπειρογνώμονες, που όμως άλλα προβλέπουν. Έχει σημασία να αποσαφηνίζεται, πού τοποθετούνται οι «σταθερές βάσεις», γιατί… και ο πάτος είναι σταθερή βάση και μάλιστα σταθερότερη από οιαδήποτε άλλη. Έχει σημασία, επίσης, να αιτιολογηθεί -αρκούντως- η αναγκαιότητα εμπλοκής του ΔΝΤ, μία έλλειψη η οποία δικαιολογημένα θα συνεχίζει να αιωρείται.
Γίνεται λόγος για ενθαρρυντικά αποτελέσματα δημοσιονομικής εξυγίανσης, εξαιρετικά πρόωρα, τόσο που να εγείρουν ερωτηματικά και επιφυλάξεις. Εξ άλλου, το «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι» δεν χρειάζεται ξένους ειδήμονες συμβούλους & επόπτες. Ή -μάλλον- όχι. Χρειάζεται τους δεύτερους, αν έχουν να κάνουν με δικές τους επιδιώξεις. Αυτό που θά ’ταν θετικό, είναι η ανάπτυξη, η απασχόληση, η διεύρυνση των δικαιωμάτων παράλληλα με τις αυξημένες υποχρεώσεις και όχι η ισοπέδωση, σχεδόν ως εν είδει πολέμου, μετά τον οποίο -φυσικώ τω λόγω- ακολουθεί πάντα βελτίωση και μόνο. Ως οικονομολόγο, μ’ ενοχλεί όταν «το νόμισμα… τρώει το χρήμα», γεγονός, που μόνο ανήθικο μπορεί να χαρακτηριστεί. Ομοίως, εναντιώνομαι στην «ολοκληρωτική» -προσφιλή σε κάποιους- πρακτική, «πάρτα του όλα, απογοήτεψέ τον εντελώς… κι’ όταν του δώσεις ένα μέρος πίσω, θά ’ναι κι’ ευχαριστημένος!», για ευνόητους λόγους.
Ποιός «παπαγάλος» έχει το μέγα θράσος, να κάνει λόγο για «ελληνικό μεταρρυθμιστικό ενθουσιασμό» και πού ζεί; Ή μήπως ταυτίζει τους Έλληνες με κάποιους λιγοστούς ιθύνοντες αμφίβολων μάλλον προθέσεων και δεξιοτήτων; Ποιός δέχεται να μιλά για «βιωσιμότητα» του χρέους βασισμένη στην αναξιοπρεπή οικονομική «θνησιμότητα» ενός ολόκληρου πληθυσμού, εξ ονόματός του;! Ποιός δέχεται να μιλά για «μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος», χωρίς να κάνει λόγο για τ’ αποθέματα, που «οφείλεται» να υπήρχαν;! Ποιός παρουσιάζει την αναδιάρθρωση του χρέους, ως αυτοκτονική λύση, χωρίς να κάνει λόγο πριν για την διάρθρωσή του;! Ποιός άλλοτε υπερβάλει συστηματικά -κατά το δοκούν & κατά περίσταση- και ποιός αποκρύπτει;! Ποιός ανατρέπει «την εξυπηρέτηση της κοινωνίας από τις αγορές, σε υπηρέτηση των αγορών από την κοινωνία»;! Ποιός ανέδειξε την ειδική οικονομική διακυβέρνηση προτεραία της γενικής διακυβέρνησης;!
Η ανισορροπία θεραπεύεται με επαναφορά της ισορροπίας και όχι με μετάλλαξη και με ολοένα ευρύτερη διασφάλιση της συνέχειάς της. Ποιός -τελικά- εντέλλεται από ποιόν… και για τί συγκεκριμένα, εν ονόματι -δήθεν- των λαών, εναντίον τους;!
Η Ελληνική -λεγόμενη- κρίση, δεν είναι Ελληνική, δεν είναι οικονομική, δεν μπορεί -όπως αντιμετωπίζεται- να οδηγήσει επουδενί σε πραγματική ανάπτυξη… και το «πείραμα» φαίνεται να έχει άλλες επιδιώξεις. Όντως θα βγούν συμπεράσματα για την αντιμετώπιση των συστημικών αδυναμιών της οικονομικής διακυβέρνησης της Ζώνης του Ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έλλειμμα της οποίας -όμως- είναι η γενική (διοικητική) διακυβέρνηση, η οποία όχι μόνο δεν είναι εύρωστη αλλά -επί της ουσίας- ανύπαρκτη, αν όχι αλλότρια.