Του Νικόλα Μωράκη
Μπορεί η προηγμένη Τεχνολογία να κάνει τις Δολοφονίες… ευκολότερες, αλλά… δυσκολεύει τους δράστες να ξεφύγουν! Μόλις μια δεκαετία πριν οι δολοφόνοι που σκότωσαν τον Παλεστίνιο Ηγέτη Mahmoud al-Mabhouh, στο Άμπου Ντάμπι, θα είχαν εξαφανιστεί. Τώρα η εξαφάνισή τους είναι πολύ πιο δύσκολη, για τον απλούστατο λόγο ότι ο φακός πλέoν είναι πανταχού παρών! Οι κάμερες προηγμένης τεχνολογίας αποτυπώνουν περισσότερα από απλές θαμπές εικόνες και καταγράφουν το ακριβές σκελετό των ανθρώπινων προσώπων. Ψηφιοποιημένες και ερμηνευμένες σε μορφή αλγόριθμου, οι πληροφορίες μοιράζονται σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές αστυνομικών τμημάτων σε όλο τον κόσμο! Τα Βιομετρικά διαβατήρια είναι ήδη κανόνας στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Το «τσιπ» τους περιέχει δεδομένα που είναι εύκολα στην αναγνώριση, όπως είναι οι αμφιβληστροειδείς σαρώσεις, οι οποίες είναι μοναδικές και δε γίνεται να πλαστογραφηθούν. Είναι γεγονός ότι οι επαγγελματίες κατάσκοποι αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρά προβλήματα στα καθήκοντά τους.
Προσέξτε πώς μια λεπτομέρεια πρόδωσε πολλούς Αμερικανούς Πράκτορες που λειτουργούσαν στη Σοβιετική Ένωση μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Τα πλαστά έγγραφα που είχαν δημιουργήσει είχαν ένα μοιραίο ελάττωμα. Αντί να χρησιμοποιήσουν μαλακούς συνδετήρες από σίδηρο, που χρησιμοποιούσε όλος ο κόσμος σχεδόν, συμπεριλαμβανομένων και των χωρών του ανατολικού μπλοκ, χρησιμοποίησαν Αμερικάνικους συνδετήρες, που το μικρό αυτό συρματάκι που κρατάει τα έγγραφα ενωμένα ήταν από ανοξείδωτο χάλυβα! Οι Σοβιετικοί παρατήρησαν ότι τα έγγραφά τους δεν παρουσίαζαν τη γνωστή σκουριά σε εκείνο το σημείο που είναι το συνδετηράκι, με αποτέλεσμα η λεπτομέρεια αυτή να επιτρέψει στη Μυστική Αστυνομία του Stalin να τους εντοπίσει.
Η εποχή του Facebook δημιούργησε ένα άλλο πρόβλημα. Η δημιουργία μιας πλαστής ταυτότητας απαιτούσε την πλαστογράφηση μερικών εγγράφων και την εφεύρεση ενός εύλογου ιστορικού. Σήμερα το να αφήσεις ρεαλιστικά διαδικτυακά ίχνη για μια πλαστή ταυτότητα είναι εξαιρετικά δύσκολο, αφού μια ψεύτικη λεπτομέρεια είναι χειρότερη από καμία απολύτως.
Ακόμα και το δηλητήριο, που για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να δολοφονήσεις κάποιον χωρίς να αποκαλυφθείς, έχει δυσκολέψει. Η Σοβιετική Ένωση ανέπτυξε τρομερή εμπειρία στην τέχνη των δολοφονιών, ιδιαίτερα στην προσπάθειά της να δημιουργήσει δηλητηριώδη αέρια.
Η ανάλυση τοξινών έχει βελτιωθεί αλλά μερικές φορές είναι καθαρά θέμα τύχης η αποκάλυψη έξυπνα χορηγημένων ουσιών. Ο Alexander Litvinenko, ένας αποστάτης των Ρωσικών Μυστικών Υπηρεσιών που ζούσε στο Λονδίνο, σκοτώθηκε από δηλητηρίαση με πολώνιο, μια ραδιενεργή ουσία, το 2006. Οι δολοφόνοι του, που φημολογείται από Βρετανούς πράκτορες ότι είχαν την υποστήριξη των Ρωσικών Μυστικών Υπηρεσιών, σχεδόν κατάφεραν να ξεφύγουν. Εάν είχαν καταφέρει να δολοφονήσουν το θύμα τους νωρίτερα, κανείς δε θα είχε δοκιμάσει το ακραίο και ασυνήθιστο αυτό είδος ραδιενεργού δηλητηρίου.
Ως ένα ακόμη σημάδι ότι η αποστολή εκτελεστών σε μακρινά μέρη μπορεί να είναι επικίνδυνη μπορεί να θεωρηθεί η ιστορία του πρώην Προέδρου της Τσετσενίας Zelimkhan Yandarbilyev, ο οποίος δολοφονήθηκε το 2004 έπειτα από έκρηξη παγιδευμένου με εκρηκτικά αμάξι στο Κατάρ. Οι αστυνομικές αρχές του Κατάρ, χρησιμοποιώντας καλά διαμορφωμένο σύστημα παρακολούθησης, συνέλαβαν τρεις Ρώσους πράκτορες, εκ των οποίων ο ένας είχε διπλωματική ασυλία, ενώ οι άλλοι δύο φυλακίστηκαν. Μόνο έπειτα από σειρά διαπραγματεύσεων μεταξύ Ρωσίας και Κατάρ και αρκετής ζημίας στις σχέσεις της Ρωσίας με το Ισλάμ οι δύο πράκτορες γύρισαν στη Μόσχα, όπου τους υποδεχτήκαν σαν ήρωες.
.gif?rand=9674)
