.gif?rand=3443)
Τις πέντε βασικές και συνάμα ανόητες δικαιολογίες που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι για να μην αγοράσουν ασφάλεια Ζωής, καταρρίπτει το περιοδικό Forbes.
Με αφορμή την επιλογή του ηθοποιού Anthony Anderson ως το πρόσωπο του Μήνα Ενημέρωσης για την Ασφάλιση Ζωής στις ΗΠΑ, το αμερικανικό περιοδικό συζητά με τον ίδιο και παραθέτει επιχειρήματα που κάνουν την ανάγκη ασφάλισης επιτακτική.
5. Έχω πιο σημαντικά πράγματα να ασφαλίσω
«Οι άνθρωποι ασφαλίζουν τις τηλεοράσεις τους, τα αυτοκίνητά τους, τα κοσμήματά τους, αλλά δεν ασφαλίζουν τους εαυτούς τους», λέει ο Anderson με νόημα. «Αν δεν ήταν, βέβαια, ο εαυτός τους δεν θα είχαν τίποτα από αυτά να ασφαλίσουν».
Ακόμη και αν δεν έχουμε ασφαλίσει τα υπάρχοντά μας, μπορούμε να τα αντικαταστήσουμε. «Το μόνο πράγμα που είναι διαφορετικό είναι ότι δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε τον άνθρωπο που έφυγε από τη ζωή, όμως επειδή έχουμε την ‘επέκταση εγγύησης’ στην ασφάλεια Ζωής, η ζωή συνεχίζεται με τον τρόπο που έχετε συνηθίσει να πηγαίνει και δεν ανησυχείτε και για τα χρήματα», προσθέτει ο Anderson.
4. Δεν θέλω να «μπλέξω» με ασφαλιστές
Είναι αλήθεια, ότι υπάρχουν μερικοί ασφαλιστές που έχουν συμβάλλει στο να διαιωνιστεί αυτό το στερεότυπο. Όμως υπάρχουν πολλοί περισσότεροι ασφαλιστές που βλέπουν τη δουλειά τους ως τίποτα λιγότερο από κοινωνικό λειτούργημα.
Ο Anderson μεγάλωσε στην κακόφημη φτωχογειτονιά Compton. Όταν έφτασε τα 18, γνώρισε ένα πολύ γνωστό πρόσωπο στην περιοχή: τη Mary την «κυρία ασφαλίστρια». Η Mary διέσχιζε τις δύσκολες γειτονιές του Compton, πήγαινε από πόρτα σε πόρτα και γινόταν φίλη των οικογενειών που ζούσαν εκεί, μεταξύ των οποίων και με τους γονείς του Anderson. Και όταν ενηλικιώθηκε ο Anderson, η Mary τον ρώτησε: «Έχεις σκεφτεί την ασφάλεια Ζωής;» «Όχι», απάντησε. Δόξα τω θεώ για την Mary…
3. Πρέπει να πεθάνω για να πάρω κάτι πίσω
«Φοβερό, μπορώ να πάρω 25.000 δολάρια με μόλις 12 δολάρια το μήνα. Φέρε μου να υπογράψω», θυμάται ότι σκέφτηκε ο Anderson. Βέβαια, δεν κατάλαβε πλήρως πως λειτουργεί η ασφάλεια. Νόμιζε ότι θα πλήρωνε 12 δολάρια το μήνα για να έχει πρόσβαση σε 25.000 δολάρια μετρητά σε ώρα ανάγκης.
«Αυτό που δεν σκέφτηκα, ήταν ότι για να πληρωθώ θα πρέπει να πεθάνω. Και λέω, για περίμενε, για περίμενε, δεν το σκέφτηκα καλά». Παρά όμως την πρόφαση, ο Anderson απέκτησε το πρώτο του ασφαλιστήριο, το οποίο συνεχίζει να έχει μέχρι σήμερα.
Τώρα καταλαβαίνει ότι ενώ ορισμένα ασφαλιστήρια προσφέρουν στους ασφαλισμένους κάποιες οικονομικές παροχές όσο ζουν, ο πρωταρχικός σκοπός της ασφάλειας Ζωής είναι να φροντίσει αυτούς μου μένουν πίσω. Και ο Anderson θέλει να εκπαιδεύσει τον κόσμο γι’ αυτό το γεγονός. Το όφελος για μας τους κατόχους ασφαλιστηρίων είναι πως ξέρουμε ότι κάναμε το σωστό, και ότι μπορούμε να φροντίσουμε την οικογένειά μας ακόμη και όταν δεν θα είμαστε κοντά της.
2. Είναι πολύ ακριβή
Η αλήθεια είναι ότι η ασφάλεια Ζωής μπορεί να είναι και ακριβή. Αν και τα 12 δολάρια το μήνα για το πρώτο συμβόλαιο του Anderson στα 18 του μοιάζει ένα ασφάλιστρο που οι περισσότεροι μπορούν να διαθέσουν, πιθανότατα ήταν μία πιο ακριβή μορφή ισόβιας ασφάλειας Ζωής με ενσωματωμένο πρόγραμμα δημιουργίας αποθέματος. Γιατί μόλις με 13 δολάρια το μήνα, ένας υγιής άνθρωπος 18 ετών μπορεί να πάρει 250 χιλ. δολάρια από ένα συμβόλαιο 20 ετών.
Ένας 30χρονος που είναι πρότυπο υγείας μπορεί να πάρει ένα συμβόλαιο 1 εκατ. δολαρίων με μόλις 37 δολάρια το μήνα – με εγγυημένο ασφάλιστρο για 20 χρόνια – για να διασφαλίσει ότι η οικογένειά του θα έχει αρκετά μετρητά για να επιβιώσει οικονομικά στην περίπτωση θανάτου. Μία υγιής 30χρονη γυναίκα θα πλήρωνε ακόμη λιγότερα, περίπου 31 δολάρια το μήνα.
Είναι αλήθεια ότι η ασφάλεια μπορεί να είναι ακριβή, και αυτό εξαρτάται από το είδος της κάλυψης, την ηλικία και την κατάσταση της υγείας του ενδιαφερόμενου. Μπορεί όμως να είναι και εκπληκτικά φθηνή, εξαλείφοντας τη δεύτερη δικαιολογία που κάποιος χρησιμοποιεί για να μην αγοράσει ασφάλεια ζωής.
1.Θα το κάνω αργότερα
Ένας ακόμη σκοπός που υποστηρίζει ο Anderson είναι η εκπαίδευση και ενημέρωση για τον διαβήτη, κάτι που επίσης τον αγγίζει. Ο ίδιος και η μητέρα του πάσχουν από διαβήτη τύπου δύο. Αν ο Anderson έκανε σήμερα αίτηση για ασφάλεια Ζωής, θα ήταν απίστευτα πιο ακριβή –ίσως απαγορευτική – εξαιτίας μίας ασθένειας που δεν είχε όταν αγόρασε την πρώτη του ασφάλεια. Και η μητέρα του, η οποία προσπάθησε να ανανεώσει το ασφαλιστήριο της πρόσφατα, είδε την άρνηση της ασφαλιστικής λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει.
Όμως ο πρωταρχικός στόχος της ασφάλειας ζωής δεν είναι να αφήσουμε κάποια χρήματα όταν πεθάνουμε σε πολλά χρόνια από σήμερα, αλλά να φροντίσουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε στην περίπτωση που φύγουμε από αυτή τη ζωή αναπάντεχα.
Υπάρχουν ακόμα δύο δικαιολογίες πραγματικές όμως, ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ & COMMERCIAL VALUE.
Ας καλύψουν τον απατεώνα Ψωμιάδη οι ομόσταβλοι του και να είμαστε βέβαιοι ότι θα αλλάξει η κατάσταση.