Ασφάλειες Ζωής: Πού Ήμασταν, Πού Είμαστε και Πώς… Γυρίσαμε Πίσω

του Φίλιππου Μωράκη 

Διαβάστε Επίσης

Ο Φίλιππος Μωράκης και η κοινωνική πλευρά της Ιδιωτική Ασφάλισης 

Sep 10, 2023 - Updated on Sep 11, 2023

FMIA22: Digital Orientation στην Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση

Jul 19, 2022 - Updated on Aug 10, 2022

Όταν ξεκινούσαν οι Ασφάλειες Ζωής στην Ελλάδα, το 1964, με την ίδρυση της American Life, σημερινής MetLife, ο τότε πρώτος Διευθυντής της Εταιρείας Salman, μας έλεγε το εξής πριν αρχίσει την Εκπαίδευση: Να θυμάστε ότι οι Ασφάλειες Ζωής δεν είναι για όλους τους Έλληνες. Μόνον ένα 5% του πληθυσμού μπορούν να Ασφαλίσουν τη Ζωή τους! Πρόκειται για τους Πολίτες που κερδίζουν πάνω από 8.000 δρχ. το μήνα! Ο βασικός μισθός τότε ήταν…1.000 δρχ το μήνα!

Θα προσεγγίζετε μόνον επιχειρηματίες, γιατρούς, δικηγόρους, Πολιτικούς Μηχανικούς (περιζήτητοι γαμπροί, τότε) γιατί όλες οι κοπέλες ο μπαμπάς της οποίας ήταν έμπορος, ή γιατρός ή δικηγόρος, είχαν να επενδύσουν μόνον σε οικόπεδα! Έτσι, κυνηγούσαν τους Πολιτικούς Μηχανικούς γιατί το επάγγελμα είχε τρομερό πρεστίζ, οι οποίοι με τη σειρά τους, κυνηγούσαν τις κοπέλες που είχε ο μπαμπάς τους να τους δώσει οικόπεδα ως προίκα… και σήκωναν πολυκατοικίες τη μία πίσω από την άλλη. Σημειωτέον, ότι δεν χρειάζονταν Κεφάλαια για να χτίσουν. Οι Αγοραστές ήταν ουρά να αγοράσουν το διαμέρισμα από τα…σχέδια! Πλήρωναν την προκαταβολή και μέχρι να «σηκωθεί» η πολυκατοικία εξοφλούσαν το διαμέρισμα! Έτσι σε στην εικοσαετία, 1960 -1980, οι συνοικίες Πατησίων, Αχαρνών, Κυψέλη, Παγκράτι, Αμπελόκηποι, και νότια, Παλαιό Φάληρο, Άλιμος, Καλαμάκι, Γλυφάδα, Ηλιούπολη,να έχουν γεμίσει με πολυκατοικίες, τα οικόπεδα των οποίων, είτε δίνονταν ως προίκα, είτε ως αντικαταβολή. Έδινε το οικόπεδο ο ιδιοκτήτης και από τα 6-7 διαμερίσματα που σήκωνε ο Πολιτικός Μηχανικός, έπαιρνε 2-3 διαμερίσματα και έλυνε το πρόβλημα της Ζωής του!

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάθε δέκα χρόνια το ποσοστό των Ελλήνων που κέρδιζε αρκετά για να είναι σε θέση να αγοράσει μια Ασφάλεια Ζωής, αυξάνονταν κατά 10% τη δεκαετία με αποκορύφωμα τη δεκαετία 1980 – 1990 όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση, για μεγάλη τύχη του Ανδρέα Παπανδρέα, άδειαζε στην κυριολεξία «Τζάμπα» Χρήμα με τέτοια ευκολία που δεν το πιστεύαμε. Η Morax τότε, συμπλήρωνε ορισμένα έντυπα χορήγησης Εκπαιδευτικών κονδυλίων για όποια εταιρεία το επιθυμούσε, και η βρύση άνοιγε όπως ανοίγει η σωλήνα του πυροσβέστη που εκτοξεύει νερό σε τόνους για να σβήσει τη φωτιά! Εκείνη τη Δεκαετία, ξεκίνησε και η ακράτητη δανειοδότηση του Ελληνικού Έθνους, η οποία αυξήθηκε κατά… Χρήμα να δουν τα μάτια σου. Τα διαμερίσματα άρχισαν να είναι ελκυστικά μόνον αν ήταν ρετιρέ των 200 και πάνω τ.μ. και οι Πασοκικές βίλες-επαύλεις των 400 τ.μ. και πάνω με πισίνες των 50 και των 80 τ.μ. ήταν στη καθημερινότητα για τα βόρεια προάστια, Βριλήσσια μεριά, Βούλα, Ηλιούπολη και αλλού. Η κάθετη αυτή Ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας, της μαύρης εννοείται, συνεχίστηκε και την επόμενη δεκαετία, 1990 – 2000, μιας και οι Πασόκοι Μονάρχες ανακάλυψαν μιαν άλλη… φλέβα χρυσού! Το Χρηματιστήριο!

Εν τω μεταξύ, η ΕΕ συνέχισε να… αδειάζει δισεκατομμύρια στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες τρεις χώρες, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, προκειμένου αυτές να αναβαθμίζουν τις Οικονομίες τους για να είναι κατά κάποιο τρόπο σχεδόν ισάξιες με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ. Η έκρηξη του Χρηματιστηρίου τρέλανε τους δείκτες του πλουτισμού των νεοελλήνων κροίσων που ανακάλυψαν τις υπεράκτιες εταιρείες, τα σκάφη και τα…χοντρά πούρα! Το ποσοστό των Ελλήνων που ήταν σε θέση να αγοράσουν Ασφάλεια Ζωής των 100.000 έως 1.000.000 ευρώ, τις δύο δεκαετίες 1980-2000 πρέπει να ήταν γύρω στο 40%-50%! Όταν ο υδραυλικός είχε την απαίτηση να κερδίζει 300-400 ευρώ μεροκάματο και τα εμπορικά καταστήματα πουλούσαν ρούχα, καλλυντικά, και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς κατά 30%-40% ακριβότερα από ότι τα πουλούσαν τα καταστήματα των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών χωρών, καταλαβαίνετε σε τι δυσθεώρητα ύψη έφταναν τα κέρδη τους! Ένα φαρμακείο σε μια γειτονιά, πουλήθηκε 500.000 ευρώ. Όταν ρωτήθηκε ο πωλητής πώς και το πούλησε τόσο ακριβά, η απάντηση ήταν: Θα τα βγάλει σε 18 το πολύ μήνες. Αυτή είναι πραγματική περίπτωση φίλου φαρμακοποιού. Τα ίδια κέρδη παρουσίαζαν τα Οπτικά, τα σουβλατζίδικα, τα μπριζολάδικα κ.ά.

Προς το τέλος του 2010, αρχίσαμε να βλέπουμε τα πρώτα άδεια καταστήματα σε κεντρικές οδούς της Αθήνας και των συνοικιών, τα οποία πριν την κρίση απαιτούσαν «αέρα» δεκάδες χιλιάδες ευρώ, μαύρα, φυσικά και αυτά, μιας και η επένδυση, τότε, ήταν σχεδόν σίγουρη ότι θα αποδώσει δέκα και εκατό φορές επάνω το Επενδυόμενο κεφάλαιο! ΟΙ τζίροι έπεσαν από 30%-80%, οι Τράπεζες μπήκαν στη μαύρη λίστα γιατί είχαν Αποθεματικά Μαϊμού και δεν τις δάνειζε καμία ξένη Τράπεζα για να μπορούν και αυτές να δανείζουν τους Έλληνες, και έτσι άρχισε να κατρακυλάει η χιονοστιβάδα και να παρασύρει ότι βρει στο διάβα της.

Το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να πάμε λίγο πίσω μερικές δεκαετίες και να θυμηθούμε ότι οι Κερδοφόρες και Αναγκαίες Ασφάλειες Ζωής και Σπιτιών… Πωλούνται και δεν Αγοράζονται!
Όποια και αν είναι η κατάληξη της Κρίσης, πάντα θα υπάρχει μια μεγάλη μερίδα Πελατών για μας και για τις Υπηρεσίες μας. Απλά, θα πρέπει να βγάλουμε από τα ράφια μας τα εγχειρίδια της LIMRA, του MDRT και της MORAX και να αρχίσουμε να τα Μελετάμε.

Εκεί βρίσκονται τα Κερδοφόρα Ασφάλιστρα του Μέλλοντος!

Οι Ασφάλειες Ζωής και Νοσοκομειακής Περίθαλψης είναι κακές Επιχειρηματικές Επιλογές με ελάχιστα περιθώρια Επιβίωσης. Ξεχάστε τα Κέρδη. Από τη μια πλευρά οι υποχρεώσεις του αντικειμένου, από την άλλη πλευρά το κατεστημένο των Πωλήσεων και από επάνω, καπέλο μια τερατώδης, απροσδιόριστη, Ανεπαρκής και Διεφθαρμένη Πολιτεία, δημιουργούν ένα Επιχειρηματικό Περιβάλλον όπου τα Οικονομικά των Ασφαλιστικών Εταιρειών μοιάζουν με αυτά του Ελληνικού Κράτους! Δεν πληρώνουμε αυτό, για να καλύψουμε το άλλο, ή τρενάρουμε αυτή την πληρωμή για να πληρώσουμε την άλλη!

Είναι αυτές σύγχρονες μπίζνες;