.gif?rand=1504)
Στο επίκεντρο πολλών συζητήσεων βρίσκονται το τελευταίο διάστημα οι γνωστές ΕΠΥ. Ο προβληματισμός έγκειται τόσο στις επιπτώσεις τους στην ασφαλιστική αγορά όσο και στο κατά πόσο τελικά το νόμιμο της λειτουργίας τους -υπό το συγκεκριμένο καθεστώς- συγκλίνει με το θεμιτό και με την ισόρροπη ανάπτυξη του ανταγωνισμού.
του Νίκου Μωράκη
Αναμφίβολα η ελεύθερη αγορά την οποία και εμείς πρεσβεύουμε επιτρέπει την ύπαρξή τους και αυτό δεν είναι αρνητικό. Ας μην ξεχνάμε πως στο εξωτερικό η λειτουργία των ΕΠΥ χαίρει αποδοχής και σεβασμού.
Εν προκειμένω ωστόσο στην Ελλάδα εγείρονται δύο ζητήματα:
- Το πρώτο έχει να κάνει με τη συνύπαρξη σε μία αγορά χωρίς να υπάρχει το “επί ίσοις όροις”
- Και το δεύτερο με την εκμετάλλευση του καθεστώτος των ΕΠΥ – επ’ αόριστον – εφόσον νομικά δεν υφίσταται χρονικός περιορισμός.
Είναι γεγονός ότι οι εγκατεστημένες ασφαλιστικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και έχουν παραγωγή στην Ελλάδα, καλούνται να αντιμετωπίσουν εταιρείες που φορολογούνται με άλλους χαμηλότερους συντελεστές, όπως λόγου χάρη στο Γιβραλτάρ, τη Μάλτα και τη Βουλγαρία.
Μια πραγματικότητα που στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί άνιση όταν οι εγκατεστημένες εταιρείες στην Ελλάδα – πολυεθνικές και μη – συνεχίζουν να φορολογούνται με 29% για τη δραστηριότητά τους ενώ στον αντίποδα υπάρχουν εταιρείες που κερδίζουν μερίδια αγοράς επωφελούμενες τα χαμηλότερα κόστη στη λειτουργία τους (φορολογία που κυμαίνεται από 8% μέχρι 11%).
Και εδώ δημιουργείται το εξής ερώτημα:
Δεν θα μπορούσαν και οι εν Ελλάδι εγκατεστημένες να μεταφερθούν στους φορολογικούς παραδείσους; Και αν το κάνουν; Ποιο θα είναι το μέλλον της Ελληνικής Ασφαλιστικής Αγοράς και των χιλιάδων εργαζομένων της;
Εάν θέλουμε να μιλάμε για την ανάπτυξη της αγοράς πέρα από το 2% του ΑΕΠ και υγιή ανταγωνισμό κάποιος πρέπει να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού και αυτός μπορεί να είναι μόνο το κράτος και όσοι νομοθετούν.
Προσφέρουμε ποιοτικές υπηρεσίες ή αναγκαία ασφάλιση αυτοκινήτου;
Και αν συνεχίσει αυτή η κατάσταση προς τα πού οδηγούμεθα; Κάποιοι λένε ότι η δραστηριότητα των ΕΠΥ στον κλάδο αυτοκινήτων έχει φτάσει σχεδόν το 10% της αγοράς. Εξωφρενικό νούμερο! 10% της αγοράς για εταιρείες που ο αρχικός τους σκοπός ήταν να εξυπηρετούν πελάτες ασφαλιστικών εταιρειών που δεν περιορίζονται στα σύνορα της χώρας που έχει εγκατάσταση η Ασφαλιστική εταιρεία.
Μια ακόμη ελληνική πατέντα καθώς μόνο σε Ελλάδα, Ιταλία και Ιρλανδία αυτό το παραθυράκι στον Ευρωπαϊκό νόμο έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις. Διαστάσεις που όμως δεν είναι σε προτεραιότητα διευθέτησης του θέματος από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς αφορά ένα μικρό κομμάτι των προβλημάτων που έχει να αντιμετωπίσει.
Οπότε τι κάνουμε;
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μεγαλύτερα προβλήματα να ασχοληθεί, αυτές οι εταιρείες μπορούν να κερδίζουν και να μεγαλώνουν τη θέση τους στην αγορά;
Και εδώ δεν χωράνε δικαιολογίες.
Καλή ΕΠΥ, κακή ΕΠΥ. Από τη στιγμή που η εταιρεία κάνει χρήση χαμηλότερου φορολογικού συντελεστή τότε προσβάλει τον υγιή ανταγωνισμό στην αγορά. Έναν ανταγωνισμό που στο βωμό του έχουν σημειωθεί μεγάλες παρασπονδίες.
Και λέμε ότι δεν χωράνε δικαιολογίες καθώς αν μια εταιρεία θέλει να “παίζει” επί ίσοις όροις, τότε μπορεί εφόσον βλέπει μέλλον στην αγορά να κάνει την κίνηση και να εγκατασταθεί κανονικά στην Ελληνική Αγορά. Μια κίνηση που δείχνει μεταξύ άλλων και τις προθέσεις της να επενδύσει στη χώρα που προσβλέπει επιχειρηματικό μέλλον. Βλέπε παραδείγματα Prime Insurance & Hellas Direct.
Και επειδή είναι σίγουρη η σύγκριση που θα γίνει με τις υπόλοιπες αθέμιτες πρακτικές που υπάρχουν στην Ασφαλιστική αγορά με το επιχείρημα ότι υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα από τη δραστηριότητα των ΕΠΥ θα θέλαμε να συγκρίνουμε για λίγο ανόμοιες καταστάσεις αλλά με το ίδιο ερέθισμα.
Όπως λοιπόν στη ασφαλιστική διαμεσολάβηση ο διαμεσολαβητής νιώθει ότι αδικείται από την αναρχία που υπάρχει στην εποπτεία των τραπεζών που δραστηριοποιούνται στην ασφαλιστική αγορά (bancassurance), όπως ο διαμεσολαβητής τρελαίνεται που βλέπει εκπτώσεις σε ασφαλιστήρια στα super market σε μορφή κουπονιών καθώς νιώθει ότι αυτό ξεπερνά τον υγιή ανταγωνισμό και δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις στον τελικό αποδέκτη (ασφαλισμένο) έτσι και οι Ασφαλιστικές εταιρείες στο δικό τους μέγεθος πιστεύουν – και φωνάζουν – ότι οι λεγόμενες ΕΠΥ (σε αυτήν τη μορφή) εκμεταλευόμενες τη δυσκαμψία της ΕΕ να αλλάξει τον εν λόγω νόμο, δραστηριοποιούνται στην αγορά έχοντας τα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των χαμηλότερων λειτουργικών εξόδων.
Μια κατάσταση που κανονικά δεν θα έπρεπε να συντηρείται από κανένα και να είναι μεταβατική για κάθε εταιρεία που θέλει να δραστηριοποιείται στην Ελληνική Ασφαλιστική Αγορά. Μια κατάσταση που δεν θα έπρεπε κανείς διαμεσολαβητής να συντηρεί αλλά και κανένα κλαδικό μέσο να υποστηρίζει. Αν θέλουμε βέβαια να μιλάμε για την εξυγίανση της αγοράς μας και την επόμενη μέρα στον κλάδο.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
