.gif?rand=9042)
Δεν είναι μια είδηση για το παλίμψηστο της ασφαλιστικής ιστορίας του τόπου, που θα την πάρει σαν σκόνη ο αέρας. Είναι γεγονός που μένει και έχει να λέει πολλά: ο Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου αναγορεύθηκε την Τρίτη 5 Νοεμβρίου σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων της Σχολής Οικονομικών, Επιχειρηματικών & Διεθνών Σπουδών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς.
του Γ. Ρούντου
Στη σταδιοδρομία, τα εφόδια και τα επιτεύγματά του αναφέρθηκαν οι τιμώντες τον και θα αναφερθούν και άλλοι. Εγώ εδώ, αναφέρομαι σε ό,τι εκτιμώ ιδιαίτερα στον ίδιο: στην προσωποποίηση της υψηλής ευγένειας του είδους του, που είναι όλο και πιο σπάνιο – όχι μόνο στην ασφαλιστική αγορά του τόπου μας αλλά και ευρύτερα στην επιχειρηματική κοινότητα και δη στο επίπεδο της ηγεσίας.
Ο Αλέξανδρος πρεσβεύει τον χαρακτήρα της αποτελεσματικής πολιτιστικής διπλωματίας στον ασφαλιστικό τομέα – διότι ναι: η ασφάλιση είναι φαινόμενο κοινωνικού πολιτισμού.
Με τη διαλεκτική ηπιότητα που τον χαρακτηρίζει, στα αρκετά χρόνια που τον παρακολουθώ, προωθεί τα πολιτιστικά γνωρίσματα της ασφάλισης προτάσσοντας σταθερά τον κοινωνικό σκοπό της ως ιδέα και πράξη. Είναι μια προσωπική του κορυφαία κατάκτηση, που τον καθιστά διακριτό και ένα θέμα που το έχουμε συζητήσει πολλές φορές από τις απαρχές του κοινού ασφαλιστικού προβληματισμού μας.
Ταυτόχρονα, γεφυρώνει δύο διαφορετικές εποχές ηγεσίας, κρατώντας και από τις δύο ό,τι ποιοτικά καλύτερο (ηθικά και στρατηγικά). Αφ’ ενός, από το πρότυπο της προσωποπαγούς ηγεσίας του παρελθόντος, έχει κρατήσει την ασκημένη ακοή και περίσκεψη, το υπερβατικό όραμα που εμπνέει και τη δεινότητα διαχείρισης των ανθρώπων που εμπνέονται από αυτόν. Και αφ’ ετέρου, από το σύγχρονο μοντέλο ηγεσίας -στη λογική του ότι κάθε πρόσωπο στον τομέα του μπορεί να είναι ηγέτης- αξιοποιεί το άνοιγμα στη μετασχηματιστική καινοτομία με τόλμη και στην οργάνωση ομάδων και συνεργασιών πολλαπλασιαστικής, δυνητικά, απόδοσης. Και τούτα όχι μόνο στην εταιρεία της οποίας ηγείται, αλλά και στη θεσμική οντότητα της αγοράς όπου προεδρεύει επί σειρά θητειών, την ΕΑΕΕ. Δηλαδή, έχει αφομοιώσει και εκφράζει την ηγετική θετικότητα επί δύο.
Σε μια εποχή εμφανούς κρίσης ηγεσίας, ο Αλέξανδρος αποτελεί κοινά αποδεκτή και σεβαστή προσωπικότητα για την αγωγή του, την οικεία σοβαρότητα μακράν της σοβαροφάνειας, τις γνώσεις του και τις σχέσεις που κτίζει υπέρ του πολύπαθου κλάδου της ιδιωτικής ασφάλισης αλλά και στη στερεά δομημένη, προσωπική ζωή του.
Κατά την υπερτεσσαρακονταετή επαγγελματική διαδρομή μου -με τα 30 χρόνια περισσότερο ή λιγότερο κοντά στην ασφαλιστική δραστηριότητα από θέσεις ευθύνης, διαρκούς παρατήρησης και μάθησης- είχα την αγαθή τύχη να συνεργαστώ στενά με κορυφαίους ηγέτες: τον ευπατρίδη, μοναδικής παιδείας και σοφίας ασφαλιστή, Αλέξανδρο Ταμπουρά (τον και επαγγελματικό -και όχι μόνο- μέντορά μου) και τον ιδιοφυή επιχειρηματία και πολυπράγμονα τολμητία της πρωταγωνιστικής ανάπτυξης, Δημήτρη Κοντομηνά.
Και οι δύο, υπήρξαν εξόχως δημιουργικοί επενδυτές και πρωτοπόροι σε ιδέες, αλλά και μοναδικά έξυπνοι αντιγραφείς θετικών προτύπων, με ισχυρό και ανεξίτηλο αποτύπωμα, με αντανάκλαση μεγάλη μέσα και έξω από την ασφαλιστική κοινότητα – και διεθνώς. Ηγέτης γενναιόδωρος στις σχέσεις του και μαζί μου, καθώς και διορατικά γρήγορος σε ιδέες, ήταν και ο Γιώργος Κώτσαλος μολονότι δεν συνδέθηκε με ρόλο ιδιοκτήτη, ο οποίος με τίμησε με την εν λευκώ εμπιστοσύνη του και κάναμε μαζί πολλά. Η επιχειρηματική κοινότητα του αναγνώρισε τη σημαντικότητα με τη μοναδική στα ασφαλιστικά χρονικά βράβευσή του από την ΕΕΔΕ ως “Manager of the Year 2011” στο σύνολο του επιχειρείν στην Ελλάδα. Είχα τη χαρά να εισηγηθώ την υποψηφιότητά του και να ετοιμάσω τον σχετικό περιεκτικό φάκελο, χωρίς την… άδειά του.
Σε αυτούς τους τρεις ξεχωριστούς ηγέτες που γνώρισα, προσθέτω ως τέταρτο τον Αλέξανδρο Σαρρηγεωργίου για τους λόγους που ήδη έχω παραθέσει – και αυτός μακράν της ιδιοκτησίας αλλά με το ίδιο υψηλό αίσθημα ευθύνης, καθήκοντος και της επιταγής για έργο. Αν υπάρχει και πέμπτο πρόσωπο με ανάλογα, ισχυρά ηγετικά γνωρίσματα στην ασφαλιστική αγορά του τόπου, μακάρι και ας το αναζητήσουμε, διότι η ασφαλιστική βιομηχανία χρειάζεται χαρισματικούς ηγέτες. Εδώ, υπάρχει έλλειμμα. Οι πειθήνιοι διεκπεραιωτές των τύπων, που κατά κανόνα διευκολύνουν ξένους και συντηρητικούς επενδυτές λέγοντας απλώς το μάθημά τους στην εξέταση των διοικητικών συμβουλίων, περισσεύουν.
Αλέξανδρε, ΑΞΙΟΣ! Σ’ ευχαριστώ που με τιμάς με τη φιλία σου!
Γ. Ρούντος: Στέλεχος σε θέσεις διευθυντικής ευθύνης του ιδιωτικού τομέα έως τον Ιανουάριο του 2022. Στον όμιλο Interamerican, από το 1994 σύμβουλος δημιουργικής Επικοινωνίας, από το 2002 διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων και από το 2004 διευθυντής των Εταιρικών Υποθέσεων, της Επικοινωνίας/Δημοσιότητας και Υπευθυνότητας – Βιωσιμότητας, συμβάλλοντας στη θεμελίωση της σύγχρονης Διακυβέρνησης και της στρατηγικής για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Ο σχεδιασμός και οι πρωτοβουλίες που ανέπτυξε για την Επιχειρηματική Υπευθυνότητα, ειδικότερα και παράλληλα με τη δημόσια εικόνα του brand και της ηγεσίας, δημιούργησε ένα πρότυπο για την ασφαλιστική αγορά, με ιδιαίτερη δραστηριότητα στον Πολιτισμό. Στην επαγγελματική του διαδρομή, έχει εργαστεί και ως δημιουργικός της Εικόνας και του Λόγου στην Επικοινωνία και Διαφήμιση (1980-1994). ´Εχει σπουδές Εφαρμοσμένων Τεχνών, Εικόνας και Λόγου και έχει ασχοληθεί δημιουργικά κατά περιόδους και με τη λογοτεχνία, τις πλαστικές τέχνες και τη σκηνογραφία. Μετά την ολοκλήρωση της επαγγελματικής διαδρομής του, δραστηριοποιείται με πρωτοβουλίες πρέσβευσης στον τομέα του Ολιστικού Πολιτισμού, των Γραμμάτων και Τεχνών και αρθρογραφεί για σχετικά ζητήματα και για τη Βιωσιμότητα.
