.gif?rand=9835)
Από τις αρχές του έτους παρακολουθούμε μια έντονη και εύλογη συζήτηση γύρω από τις αυξήσεις στα ασφάλιστρα Υγείας.
του Νίκου Μωράκη
Δεν πρόκειται για μια παροδική αναστάτωση. Είναι μια αλυσίδα επιβαρύνσεων που ξεκινά από τα ιδιωτικά θεραπευτήρια, περνά στις ασφαλιστικές εταιρείες και καταλήγει στους ασφαλισμένους, οι οποίοι αισθάνονται – και όχι άδικα – ότι πιέζονται οικονομικά σε ένα ευαίσθητο κομμάτι της ζωής τους.
Εμπνευσμένος από τη δημόσια τοποθέτηση του Προέδρου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, κ. Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, συμμερίζομαι απόλυτα την ανάγκη για συναινετικές λύσεις. Είναι αδιανόητο ο καταναλωτής να εξαναγκάζεται σε διακοπή του ασφαλιστηρίου του, επειδή αδυνατεί να ακολουθήσει το ράλι των ανατιμήσεων. Και είναι εξίσου αδιανόητο να ζητούμε από τις ασφαλιστικές εταιρείες να λειτουργούν σαν κοινωφελή ιδρύματα, απορροφώντας επ’ αόριστον τις αυξήσεις, χωρίς αντίκρισμα.
Η πραγματικότητα είναι απλή: η ιδιωτική Υγεία είναι αναγκαία. Το δημόσιο σύστημα αδυνατεί να καλύψει από μόνο του τον τεράστιο όγκο των αναγκών υγείας του πληθυσμού. Αυτό σημαίνει πως ο δρόμος προς τη βιωσιμότητα περνά μέσα από μια ειλικρινή συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Χρειαζόμαστε ρυθμίσεις και όχι ρητορική.
Η κυβέρνηση οφείλει να αναλάβει δράση σε τρία επίπεδα:
- Να ενισχύσει τον ανταγωνισμό, προσελκύοντας νέους παρόχους Υγείας.
- Να ελέγξει συστηματικά τις χρεώσεις των ιδιωτικών νοσοκομείων, διαλύοντας τις σκιές αδιαφάνειας.
- Να θεσπίσει ενιαίο σύστημα χρεώσεων για όλους, αντίστοιχο με το μοντέλο του ΕΟΠΥΥ.
Δεν μπορεί μια χειρουργική επέμβαση να κοστίζει 7.500 ευρώ στην Ελλάδα, όταν στην Ευρώπη το ίδιο περιστατικό τιμολογείται με 3.500 ή 5.500 ευρώ. Δεν μπορεί δύο επιχειρηματικοί όμιλοι να ελέγχουν σχεδόν το 80% της ιδιωτικής περίθαλψης χωρίς εποπτεία. Αυτό είναι ορισμός του συστημικού κινδύνου – και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Η πολιτεία δεν είναι μόνη σε αυτή τη μάχη. Έχει συμμάχους: τους διαμεσολαβητές, τις ασφαλιστικές εταιρείες, τους επαγγελματικούς φορείς, τους ίδιους τους πολίτες που ζητούν ένα σταθερό, λειτουργικό και δίκαιο σύστημα Υγείας και Ασφάλισης.
Η σταθεροποίηση των ασφαλίστρων δεν θα έρθει από τη μια μέρα στην άλλη. Αλλά δεν θα έρθει ποτέ αν δεν ξεκινήσει με αποφασιστικότητα, διαφάνεια και πολιτική βούληση. Το πρόβλημα δεν θα λυθεί με ημίμετρα και υπεκφυγές. Θα λυθεί με συνεργασία και παρέμβαση στη ρίζα του: στο κόστος των υπηρεσιών Υγείας. Και αυτή είναι ευθύνη όλων μας.
