Τις πληγές της από το σεισμό 6,1 της κλίμακας ρίχτερ μετρά πλέον η Λέσβος. Μεγάλες ζημιές και κατάρρευση οικοδομημάτων έχει καταγραφεί στο 80-90% των κτιρίων της Βρίσας, ενώ ζημιές έχουν καταγραφεί και σε ακόμη δέκα χωριά αλλά σε μικρότερη κλίμακα. Οι 850 κάτοικοι έχουν μεταφερθεί είτε σε σπίτια συγγενών, είτε σε ξενοδοχεία είτε σε σκηνές στο κέντρο υποδοχής και πιστοποίησης της Μίριας.
Για άλλη μία φορά το χτύπημα του εγκέλαδου έρχεται να δείξει τόσο το κενό της πολιτείας να προνοήσει για μία περιοχή με έντονη σεισμική δραστηριότητα όσο και την έλλειψη της ασφαλιστικής συνείδησης σε μία χώρα που το 90% των κατοικιών είναι ιδιόκτητες. Αναμφίβολα θα επρεπε στην Ελλάδα οι κατοικίες να είναι ασφαλισμένες, με το κράτος να παρέχει κίνητρα, όπως σημαντικές φοροαπαλλαγές ή συμμετοχή στα ασφάλιστρα και τους πολίτες να είναι πιο ενημερωμένοι, πιο συνειδητοποιημένοι.
Με το κόστος μία ετήσιας ασφάλισης με βασικές καλύψεις σεισμού, φωτιάς, να ξεκινά περίπου από τα 120 ευρώ και να παρέχει προστασία για κεφάλαιο έως 120.000 για σεισμό, φωτιά, ευρεία έκρηξη, κεραυνό σε μία κατοικία 120 τμ -και σε κάποιες περιπτώσεις να καλύπτει και την κατολίσθηση όπως στην Αμύνταια- οι ασφαλίσεις κατοικίας είναι προσιτές στην Ελλάδα, εάν σκεφτεί κανείς ότι σχεδόν με 5-7 ευρώ το μήνα μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα καλύψει μία πιθανή μεγάλη ζημιά. Γιατί μετά την έλευση του κινδύνου ο χρόνος σίγουρα δεν γυρνάει πίσω για να αλλάξουμε τις επιλογές μας και η αξία ένός οικοδομήματος είναι μεγάλη για να μπορούμε να επωμιστούμε μόνοι μας την χρηματοδότηση για την επανοικοδόμησή του.
Τα περισσότερα, αν όχι όλα τα κτίρια που κατέρρευσαν ή έπαθαν σοβαρές ζημιές είναι παλαιά πετρόκτιστα οπότε δεν είναι ασφαλίσιμα για σεισμό.
Το ίδιο είδαμε και στα μεσαιωνικά χωριά της κεντρικής Ιταλίας.