Δημοσιεύουμε ένα άμεσο σχόλιο του Γιάννη Ρούντου, από τον λογαριασμό του στο LinkedIn, πάνω στο άρθρο μας για τις συζητήσεις στη μεγάλη, σπονδυλωτή εκδήλωση για τα 50 χρόνια Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Με τίτλο “Κοινωνικό κράτος vs φτώχεια-ανισότητες στα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης”, o κ. Ρούντος (*) στο σημείωμά του υπογραμμίζει:
“Κοινωνικό κράτος, πιστεύω, σημαίνει ευημερία σε ένα κοινό πεδίο αναφοράς της αξίωσης (δικαιώματος) όλων των πολιτών για κοινωνική ενσωμάτωση με εργασία απόδοσης εισοδήματος, παιδεία και υγεία και βεβαίως, προνοιακή μέριμνα για τους πολίτες που δεν μπορούν (ηλικιακά ή για άλλους λόγους) να είναι λειτουργικοί στην καθημερινότητα της παραγωγής και του κοινωνικού βίου (όλα τα άλλα ποιοτικά στοιχεία συνεπάγονται), με την επιδίωξη μιας δημογραφικής ισορροπίας που υποστηρίζεται από τη συνέχεια και αλληλεγγύη των γενεών.
Με άλλα λόγια, θα έλεγα πως είναι υπόθεση καθολικότητας μιας ευρύτερης αντίληψης για έναν βιώσιμο κοινωνικό πολιτισμό πέρα από τα όρια της πολιτικής οικονομίας για το #social στον επίκαιρη και μονοσήμαντα εφαρμαζόμενη έννοια της Βιωσιμότητας (Sustainability) και στο επίπεδο πολιτικών πρακτικών της Διακυβέρνησης (Governance).
Πώς νοείται το “κοινωνικό κράτος” στον τόπο μας, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, στις αυτιστικές επαναλαμβανόμενες σταθερές μας; Το είπε ο αξιόλογος κ. Γιαννίτσης, υπογραμμίζοντας το διαχρονικό οξύμωρο της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα: “πληρώνουμε για κάτι που δεν έχει αποτέλεσμα, καθώς οι στόχοι της κοινωνικής πολιτικής δεν πραγματώνονται. Είμαστε σε πολύ καλή κατάταξη στην Ε.Ε. ως προς τις δαπάνες, αλλά ταυτοχρόνως παραμένουμε από τους πρώτους στην ανισότητα και τη φτώχεια”.
* Η φωτογραφία με φόντο σύμβολο-γκραφίτι μπροστά σε μουσειακό κατάλοιπο του τείχους του Βερολίνου.
