Ποια Είναι η Καλύτερη Λύση για την Αγροτική Ασφαλιστική;

Από πέρσι το φθινόπωρο έχουμε γράψει ότι ο Μάρτιος του 2014 θα είναι ο μήνας εξελίξεων για την Αγροτική Ασφαλιστική. Η πώληση φαντάζει μονόδρομος με τις σημερινές συνθήκες, όχι μόνο γιατί το επιδιώκει η τρόικα (η οποία άλλωστε πιέζει και προς την κατεύθυνση της πώλησης της Eurolife και της Εθνικής Ασφαλιστικής), αλλά γιατί αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί επιλογή της ιδιοκτήτριας Τράπεζας Πειραιώς. Η τράπεζα, εδώ και δέκα χρόνια, πολύ πριν τη κρίση, είχε επιλέξει το μοντέλο bancassurance που θα ανέπτυσσε και το υλοποίησε επιτυχώς. Ήταν το μοντέλο μέσω διαμεσολάβησης. Γι αυτό και απομακρύνθηκε από όλες τις συμμετοχές της στις εταιρείες που είχε τότε από κοινού με την ING. Στη συνέχεια, οι προβλέψεις του Solvency II και η αλλαγή του υπολογισμού των δεικτών επάρκειας κεφαλαίων για τις τράπεζες, κυρίως αυτών που ηγούνται ομίλων, όχι μόνο επιβεβαίωσαν την επιλογή της Τράπεζας Πειραιώς, αλλά έστρεψαν και τις υπόλοιπες τράπεζες στην κατεύθυνση της απαλλαγής τους από ασφαλιστικές (όχι διαμεσολαβητικές) εργασίες.

Ας επανέλθουμε λοιπόν στο σήμερα. Δεν θα μπούμε στην λογική του αν πρέπει ή δεν πρέπει να πουληθεί η Αγροτική Ασφαλιστική (προσωπική άποψη έχουμε και θα την εκφράσουμε σε επόμενο άρθρο μας), αλλά αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι θα πουληθεί, ποια είναι η καλύτερη λύση; Κι΄ όταν λέμε καλύτερη λύση, για ποιους;

Καταρχήν, ένα παλαιότερο σενάριο, που κατά καιρούς επανέρχεται, ήταν η συγχώνευσή της με την Εθνική Ασφαλιστική, ώστε αφενός να διατηρηθεί ένα «ελληνικό» σχήμα, ηγέτης της αγοράς και υπό δημόσιο έλεγχο, με την ευρύτερη έννοια, αφού οι μετοχές των μητρικών τραπεζών, Εθνικής και Πειραιώς, βρίσκονται στα χέρια του ΤΧΣ. Η λύση αυτή δεν έχει οποιαδήποτε τύχη υπό τις σημερινές συνθήκες για δύο λόγους. Ο πρώτος, ότι το πρόβλημα δεν είναι θέμα περιορισμού εξόδων, δημιουργίας οικονομιών κλίμακος και βελτίωσης της δυνατότητας ανταγωνισμού των μεγάλων πολυεθνικών, αλλά πρόβλημα εξεύρεσης κεφαλαίων των μητρικών τραπεζών, είτε για ανακεφαλαιοποίηση είτε για δημιουργία ρευστότητας. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι τελευταίες αυξήσεις κεφαλαίων των δύο ασφαλιστικών εταιρειών που υλοποιήθηκαν μέσω των μητρικών τραπεζών, αλλά ουσιαστικά με χρήματα του ΤΧΣ, δημιούργησαν «υγιείς» εταιρείες ώστε να μπορούν να πουληθούν και να επιστρέψει μέρος των κεφαλαίων αυτών στο ΤΧΣ, πέρα από το σημαντικό αποτέλεσμα της απεμπλοκής των τραπεζών από τις ασφαλιστικές εργασίες.

Συνεπώς, μόνη λύση η πώληση καταρχήν της Αγροτικής Ασφαλιστικής; Σε ποιόν όμως; Οι επιλογές δεν είναι πολλές, μόνο δύο. Ο αγοραστής ή θα δραστηριοποιείται ήδη στην Ελλάδα ή θα εισέλθει στην Ελλάδα μέσω της αγοράς αυτής. Ακούγεται να μην έχει διαφορά, αλλά για την ίδια την Αγροτική Ασφαλιστική έχει τεράστια διαφορά.

Αν αγοραστεί από ήδη δραστηριοποιούμενη στην Ελλάδα ασφαλιστική εταιρεία (όπως για παράδειγμα την Groupama ή την Ergo που είχαν εκδηλώσει επίσημο ενδιαφέρον πριν από 5 χρόνια ή από άλλη μεγάλη πολυεθνική εταιρεία), τότε ουσιαστικά όλα τα συνθετικά στοιχεία της Αγροτικής Ασφαλιστικής θα απορροφηθούν από την ήδη υπάρχουσα δομή της αγοράστριας εταιρείας. Υπάλληλοι, στελέχη και συνεργάτες θα βρεθούν σε δυσάρεστη θέση, αφού θα ενταχθούν σε μια ήδη υπάρχουσα δομή λειτουργούσας μεγαλύτερης εταιρείας.

Αντίθετα, αν αγοραστεί από νεοεισερχόμενη στην Ελλάδα ασφαλιστική εταιρεία, υπάλληλοι, στελέχη και συνεργάτες θα αποτελέσουν την κύρια δομή και τον βασικό πυρήνα ανάπτυξης των εργασιών της νέας εταιρείας. Ουσιαστικά, θα αλλάξει η επωνυμία, το management και πιθανότατα ο στρατηγικός σχεδιασμός, αλλά το στελεχιακό δυναμικό και τα υπάρχοντα δίκτυα θα είναι πολύτιμα για τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια.

Αυτά, είτε στην μία είτε στην άλλη περίπτωση, προκύπτουν από την απλή λογική και από κανόνες επιχειρηματικότητας και καμία σχέση δεν έχουν με επιθυμίες ή προθέσεις των αγοραστών, τις οποίες θεωρούμε ως τις καλύτερες. Βέβαια, πάντοτε υπάρχουν και οι ενδιάμεσες λύσεις. Για παράδειγμα, αν την Αγροτική Ασφαλιστική την αγοράσει ήδη δραστηριοποιούμενη στην Ελλάδα εταιρεία, η οποία όμως δεν έχει αναπτύξει τους κλάδους ζωής και υγείας, μπορεί να στηριχθεί στην αρχή για το αντικείμενο αυτό στο υπάρχον εταιρικό δίκτυο του agency. Όσο για την πρώτη, την απορριπτέα σήμερα λύση της συγχώνευσης Εθνικής Ασφαλιστικής και Αγροτικής Ασφαλιστικής, μια πολιτική απόφαση μιας άλλης κυβέρνησης μπορεί να την καταστήσει απόλυτα εφαρμόσιμη…