Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα είναι η Έκθεση της Eurostat, που δημοσιοποιήθηκε προ ημερών, για τον βαθμό προόδου της ΕΕ στην προσέγγιση των Στόχων της Βιώσιμης Ανάπτυξης (UN Sustainable Development Goals).
Η στάθμιση φέρνει στην επιφάνεια το αναγκαίο μεν, αλλά όχι ικανό ενός τεχνοκρατικού σχεδιασμού και μιας κανονιστικής θεώρησης.
Του Γιάννη Ρούντου*
Ένα ερώτημα που θα μπορούσε να δώσει αφορμές ερμηνείας για το κενό των αποστάσεων, κυρίως σε Στόχους όπου τα επιτεύγματα απέχουν σημαντικά από τις προσδοκίες, είναι το εξής:
Κατά πόσο υπάρχουν και συντρέχουν στην υλοποίηση οι καθοριστικοί παράγοντες εμπνευσμένων – οραματικών – αποφασιστικών ηγεσιών σε κάθε επίπεδο, ισχυρών θεσμών και δυναμικών κοινωνικών κινημάτων, που μπορούν να αποδώσουν την προστιθέμενη, ζωτική αξία στις πρακτικές και να φέρουν τους
Στόχους πιο κοντά;
Και ακόμη: κατά πόσο συνάδουν και ευθυγραμμίζονται οι πρακτικές των επιχειρήσεων με τη ρητορική τους για κοινωνική ευθύνη;
Είναι κραυγαλέο το παράδειγμα της αντίφασης κορυφαίου επενδυτικού οίκου, του μεγαλυτέρου μετόχου εταιρειών εμπορίας όπλων. Όπως διαβάζω, ο οίκος, που μιλά συνεχώς για κοινωνική υπευθυνότητα, δεν κάνει τίποτα ως μέτοχος για να σταματήσει την ελεύθερη οπλοκατοχή, την οποία επιθυμούν οι έμποροι όπλων παρ’ ότι οδηγεί σε τραγωδίες όπως αυτές που πολλαπλασιάζονται σε σχολεία των ΗΠΑ.
Να προσθέσω τις πληροφορίες πως επενδύουν για καλές αποδόσεις σε επιχειρήσεις εμπορίου όπλων και πλήθος άλλων «ευσχήμων» πολυεθνικών εταιρειών, που διατείνονται στρατηγικές SDGs και ευθυγράμμιση με κριτήρια ESG; Ή να αναφερθώ σε αγαθοεργίες εταιρειών που υπόσχονται ευκαιρίες εύκολου πλουτισμού από τον τζόγο; Ή να σημειώσω για εταιρείες που κέρδιζαν μολύνοντας φρικτά το περιβάλλον και πλέον συνεχίζουν να κερδίζουν με εκστρατείες για την απομόλυνσή του;
Δεν έχει τέλος μια τέτοια λίστα επιχειρήσεων με χαώδη την απόσταση ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το είναι τους.
Σύμφωνα με τη νέα Έκθεση της Eurostat, η ΕΕ έχει πραγματοποιήσει κάποια βήματα προόδου στον τομέα της ειρήνης, της δικαιοσύνης και των ισχυρών θεσμών (Στόχος 16), της μείωσης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (Στόχος 1), της οικονομίας και της αγοράς εργασίας (Στόχος 8), της καθαρής και οικονομικά προσιτής ενέργειας (Στόχος 7), καθώς και της καινοτομίας και των υποδομών (Στόχος 9).
Ωστόσο, πρέπει να γίνουν ακόμη πολύ περισσότερα, ιδίως όσον αφορά στο περιβάλλον και το κλίμα. Εκτιμάται ως μέτρια η πρόοδος στους τομείς της υγείας και της ευημερίας (Στόχος 3), της ζωής στο νερό (Στόχος 14), της ισότητας των φύλων (Στόχος 5), των βιώσιμων πόλεων και κοινοτήτων (Στόχος 11), της μείωσης των ανισοτήτων (Στόχος 10), της υπεύθυνης κατανάλωσης και παραγωγής (Στόχος 12) της δράσης για το κλίμα (Στόχος 13) και της εξάλειψης της πείνας (Στόχος 2).
Η συνολική αξιολόγηση της προόδου της ΕΕ όσον αφορά στις συνεργασίες (Στόχος 17) και τη διαχείριση των υδατικών πόρων (Στόχος 6) χαρακτηρίζεται αμετάβλητη, από σχεδόν ίσο αριθμό βιώσιμων και μη βιώσιμων εξελίξεων.
Τέλος, διαπιστώνεται ότι η βιοποικιλότητα – η ζωή στην ξηρά (Στόχος 15) δοκιμάζεται πιεστικά από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, παρ’ ότι οι χερσαίες προστατευόμενες περιοχές παρουσιάζονται λίγο αυξημένες.
* Γιάννης Ρούντος: Public Affairs & Relations, Communication Strategy, Business Ethics & Human Values, Social Responsibility & Sustainability Expert. Επικεφαλής του τομέα των Εταιρικών Υποθέσεων, εξωτερικής Επικοινωνίας και Υπευθυνότητας – Βιώσιμης Ανάπτυξης της INTERAMERICAN έως τον Ιανουάριο του 2022.
.gif?rand=4053)
