Ασφαλιστική αγορά δεν είναι μόνο ο κλάδος αυτοκινήτων, ο κλάδος πυρός, η υγεία και η σύνταξη. Ασφαλιστική αγορά είναι ένα ολόκληρο πλέγμα κινδύνων, καλύψεων, λειτουργιών και διαδικασιών, που ως σκοπό έχει την μείωση των οικονομικών επιπτώσεων από ένα τυχαίο γεγονός ή την δημιουργία μελλοντικών χρηματικών ποσών για την κάλυψη αναγκών, μέσω συγκεκριμένων αποταμιευτικών και επενδυτικών μεθόδων.
Δυστυχώς όμως, εμείς οι καταναλωτές, ως κοινωνία, ταυτίζουμε την ασφαλιστική αγορά με ότι έχει εμφανισθεί ως… πρόβλημα και μόνο! Αυξάνονται τα ασφάλιστρα των αυτοκινήτων; Πρόβλημα. Δεν είμαστε ικανοποιημένοι από την αποζημίωση που λάβαμε μετά από ένα τροχαίο; Πρόβλημα. Ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας ασφαλιστικής εταιρείας; Πρόβλημα. Χάθηκαν τα χρήματα των επενδυτικών συμβολαίων; Πρόβλημα. Υπερβαίνουν το 1 εκατ. τα ανασφάλιστα οχήματα; Πρόβλημα. Συζητείται η υποχρεωτική κάλυψη έναντι φυσικών καταστροφών; Πρόβλημα. Έμειναν χωρίς περίθαλψη οι ασφαλισμένοι στον όμιλο Ασπίς; Πρόβλημα. Θα θεσμοθετηθεί μοντέλο συνύπαρξης δημόσιου και ιδιωτικού συνταξιοδοτικού φορέα; Πρόβλημα. κ.ο.κ.
Από την άλλη πλευρά, έχει γίνει πλέον κατανοητό από όλους, κυβερνώντες και μη, ότι η μόνη περίπτωση να βγει η Ελλάδα από την κρίση (αν βγει) είναι μέσω της ανάπτυξης και ιδιαίτερα στους τομείς του τουρισμού, των εναλλακτικών μορφών παραγωγής ενέργειας (ηλιακής, αιολικής, γεωθερμικής κ.λπ.) και πιθανώς του εξαγωγικού τμήματος του πρωτογενούς τομέα. Για τους υδρογονάνθρακες, ας είμαστε λίγοι επιφυλακτικοί ως προς το πόσο θα συμβάλλουν στην έξοδο από την κρίση και στην αύξηση του ΑΕΠ.
Ενώ λοιπόν στους τομείς αυτούς δεν έπρεπε να πηγαίνει τίποτα χαμένο, η ελληνική γραφειοκρατία ή η ελληνική κακοδαιμονία δεν λέει να οπισθοχωρήσει. Μιλάμε για τουρισμό και στον 21ο αιώνα που ζούμε, όλοι γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει αορίστως “τουρισμός”. Αντίθετα, υπάρχουν εξειδικευμένοι τομείς τουρισμού που η αλληλοσυμπληρωματικότητά τους φέρνει τα άριστα αποτελέσματα. Πολλές χώρες που στερούνται στοιχειώδους ιστορίας ή ελκτικής φύσης, δημιουργούν εξειδικευμένες τουριστικές αγορές και θησαυρίζουν. Εμείς, ίσως επειδή η μοναδική ιστορία και η υπέροχη φύση μας…περισσεύουν, συζητάμε και ξανασυζητάμε, συμφωνούμε, εξαγγέλλουμε, ανακαλούμε και ζούμε για τη… διαφωνία.
Αφορμή για όλα αυτά μου έδωσε το Δελτίου Τύπου του Συνδέσμου Ελλήνων Επαγγελματιών Οργανωτών Συνεδρίων – HAPCO που έλαβα. Φυσικά δεν γνωρίζω την συγκεκριμένη αγορά, ούτε το θέμα. Καταλαβαίνω όμως ότι για κάποιον λόγο (ουσιαστικό ή μη) χάνονται ευκαιρίες συνεδριακού τουρισμού υψηλού επιπέδου. Και κατ΄επέκταση χάνονται και όλες εκείνες οι υπηρεσίες που θα λειτουργούσαν, με βάση τα συνέδρια αυτά, μεταξύ των οποίων βέβαια και οι ασφαλιστικές υπηρεσίες. Κρίμα.
Το Δελτίο Τύπου του Συνδέσμου Ελλήνων Επαγγελματιών Οργανωτών Συνεδρίων – HAPCO έχει ως εξής:
Μεγάλες απώλειες εθνικών εσόδων από «μη εγκεκριμένα» συνέδρια. Άκρως απαραίτητη η εύρεση χρυσής τομής μεταξύ ΕΟΦ και ΣΦΕΕ για τις διοργανώσεις επιστημονικών εκδηλώσεων στην Ελλάδα
Σε οικονομικό τέλμα οδηγούνται καθημερινά δεκάδες επιχειρήσεις διοργάνωσης επιστημονικών εκδηλώσεων στην Ελλάδα, λόγω της επικρατούσας σύγχυσης στην αγορά μεταξύ της Εγκυκλίου του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) περί επιστημονικών εκδηλώσεων και του Κώδικα Δεοντολογίας του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ), γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα την «απώλεια» σημαντικών συνεδρίων που θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν στη χώρα με τις ανάλογες επιπτώσεις στα εθνικά ταμεία.
Έπειτα από πολύμηνο αγώνα του Συνδέσμου Ελλήνων Επαγγελματιών Οργανωτών Συνεδρίων – HAPCO για την αντιμετώπιση εμποδίων που εγείρονταν στη διοργάνωση ιατρικών συνεδρίων με παλαιότερες εκδόσεις της Εγκυκλίου ΕΟΦ, σήμερα οι Οργανωτές Συνεδρίων (PCOs) καλούνται να «συμμορφώνονται» όχι μόνο στις διατάξεις της νέας Εγκυκλίου ΕΟΦ, αλλά και στον Κώδικα Δεοντολογίας του ΣΦΕΕ. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι ορισμένα σημεία του Κώδικα του ΣΦΕΕ έρχονται άλλοτε σε αντίθεση και άλλοτε σε «μερική» συμφωνία με τις διατάξεις της Εγκυκλίου του ΕΟΦ, εγείροντας σημαντικά ερωτηματικά στον Οργανωτή Συνεδρίων σχετικά με την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει, ώστε να λάβει την απαιτούμενη έγκριση η αίτηση του στον ΕΟΦ και πρακτικά να ανάψει το «πράσινο φως» για να προχωρήσει στη διοργάνωση.
Το αποτέλεσμα της ανωτέρω διαδικασίας; Οι οργανωτές να βρίσκονται μπροστά σε σταυροδρόμι άγνωστων κατευθύνσεων και η Ελλάδα να μετρά απώλειες από τα «μη εγκεκριμένα» συνέδρια. Απώλειες που μεταφράζονται όχι μόνο σε χαμένες δουλειές για τους Οργανωτές, αλλά χαμένες ευκαιρίες για όλους τους εμπλεκόμενους στο χώρο του τουρισμού. Σε επίπεδο οικονομίας, αρκεί να αναφερθεί ότι α) οι δαπάνες ενός συνέδρου είναι 7 φορές μεγαλύτερες από ότι του μέσου τουρίστα, ενώ β) η άρτια διοργάνωση ενός συνεδρίου απαιτεί την απασχόληση 60 διαφορετικών ειδικοτήτων από το χώρο της παροχής υπηρεσίων (τουριστικών και μη). Με εύκολους υπολογισμούς λοιπόν, η απώλεια συνεδρίων οδηγεί μαθηματικά στην απώλεια εθνικών εσόδων, αύξηση της ανεργίας, επιβάρυνση του ΟΑΕΔ, μαρασμό των τοπικών κοινωνιών και «λουκέτο» αρκετών επιχειρήσεων που επιβιώνουν από τον τουρισμό πέραν των καλοκαιρινών περιόδων.
.gif?rand=2026)
