.gif?rand=5938)
Με τις κοινωνίες και τις οικονομίες να μπαίνουν σε τροχιά επανεκκίνησης μετά την κορύφωση της πανδημίας, εγείρονται ερωτήματα για αφενός για τα προϊόντα μιας χρήσης που περιορίζουν τη διασπορά ιών και αφετέρου για το ζήτημα της κατάργησης ορισμένων πλαστικών μίας χρήσης και την προστασία του περιβάλλοντος.
Όπως αναφέρεται στο άρθρο «ΠΛΑΣΤΙΚΑ: Γιατί δεν προωθείται ευρωπαϊκή συμφωνία αλά λιγνίτη» η διαβούλευση για την ευρωπαϊκή Οδηγία 2019/904 που προωθεί κυκλικές προσεγγίσεις και μη τοξικά επαναχρησιμοποιήσιμα προϊόντα, η οποία είναι σε εξέλιξη προκειμένου να ενταχθεί στην εθνική νομοθεσία, θα μπορούσε ίσως να αποτελέσει τη βάση για την ενίσχυση της κουλτούρας ανακύκλωσης στη χώρα μας και στον τομέα των πλαστικών αλλά φαίνεται να εξελίσσεται σε μια μετωπική σύγκρουση των εμπλεκομένων πλευρών αφήνοντας μικρά περιθώρια προσδοκιών για ουσιαστική συνεισφορά της βιομηχανίας πλαστικών τόσο στην στροφή της οικονομίας στο κυκλικό μοντέλο όσο και στην τρέχουσα, κρίσιμη φάση επανεκκίνησης.
