.gif?rand=2201)
Ένα εν μέρει αυτοχρηματοδοτούμενο συνταξιοδοτικό επικουρικό σύστημα, που θα αποτελέσει μέρος ενός πλαισίου τριών πυλώνων ασφάλισης, όπως προτείνεται, μεταξύ άλλων, μέσω του σχεδίου Πισσαρίδη για τη ριζική μεταρρύθμιση και τη σε βάθος βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, φαίνεται να βρίσκει σύμφωνη την ασφαλιστική αγορά.
του Πλάτωνα Τσούλου
Η πρόταση της επιτροπής καθηγητών υπό τον νομπελίστα Χριστόφορο Πισσαρίδη που προβλέπει ειδικότερα την καθιέρωση ενός κεφαλαιοποιητικού συστήματος χορήγησης επικουρικών συντάξεων, τη διατήρηση της κύριας ασφάλισης ως πρώτο πυλώνα και την ιδιωτική σύνταξη ως τρίτο πυλώνα, δείχνει να «κερδίζει» την Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος.
Ανώτατα στελέχη της σχολιάζουν θετικά τη θέση της Επιτροπής, τονίζοντας ότι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει πρώτα να δούμε το πως η κυβέρνηση θα δομήσει την πολιτική της για το συνταξιοδοτικό βασιζόμενη στην πρόταση Πισσαρίδη, ενώ δεν παραλείπουν να επισημάνουν τον κίνδυνο από τις συνέπειες που θα υπάρξουν γενικότερα στα Ταμεία Ασφάλισης λόγω της συνεχιζόμενης γήρανσης του πληθυσμού.
Κατά το σχέδιο Πισσαρίδη, στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα θα πρέπει να ενταχθούν όλοι οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας και εθελοντικά όσοι απασχολούνται ήδη στην αγορά.
Όπως επισημαίνεται, ενώ σε μέσα επίπεδα στα κράτη μέλη του ΟΟΣΑ το σύνολο του ενεργητικού των κεφαλοποιητικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων είναι κοντά στο 50% του συνόλου των υπό διαχείριση κεφαλαίων, στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό διαμορφώνεται μόλις στο 1%, ενώ μόνο το 5% των πληρωμών σε συντάξεις βασίζεται σε εισφορές κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα.
Βάση της πρότασης που κατέθεσε η αρμόδια επιτροπή, στο βαθμό που στην Ελλάδα θεσμοθετηθεί ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα επικουρικής ασφάλισης σε διάστημα 40 ετών θα μπορούσαν να δημιουργηθούν αποθεματικά αξίας 99 δισεκατομμυρίων € και τα οφέλη από την αύξηση της αποταμίευσης και των επενδύσεων θα τόνωναν το ΑΕΠ κατά περίπου 7%.
Πιο αναλυτικά, οι παρεμβάσεις, που προκρίνονται από την επιτροπή, είναι οι εξής:
1. Μείωση του μη μισθολογικού κόστους της εργασίας (ασφαλιστικών εισφορών).
2. Μείωση του ανώτατου ορίου εισοδήματος (πλαφόν ασφαλιστέων αποδοχών) επί του οποίου επιβάλλονται αναλογικές ασφαλιστικές εισφορές για τους μισθωτούς εργαζόμενους, ώστε να προσεγγίσει τους μέσους όρους στην ΕΕ.
3. Αντικατάσταση της ποσοστιαίας εισφοράς υγείας των μισθωτών με ένα σταθερό ποσό ή ένα σύστημα λίγων κλάσεων, όπως ισχύει και με τους αυτοαπασχολούμενους. Εναλλακτικά, διατήρηση του ισχύοντος καθεστώτος αναλογικών εισφορών αλλά με ακόμα πιο χαμηλό πλαφόν ασφαλιστέων αποδοχών υγείας. Το σχετικό κενό θα καλυφθεί από γενικά φορολογικά έσοδα.
4. Αναπροσαρμογή των κανόνων υπολογισμού της ανταποδοτικής σύνταξης με τρόπο που να είναι αναλογιστικά και ουσιαστικά περισσότερο ανταποδοτική.
5. Πληρέστερη μετάβαση συντάξεων σε σύστημα τριών πυλώνων, με μείωση εισφορών και ενισχυμένους βαθμούς ελευθερίας των νοικοκυριών στη διαχείριση
