.gif?rand=9071)
Πράγματι, στην Αγορά μας υπάρχει ακόμη ένα μεγάλο χάσμα «Επικοινωνίας» μεταξύ των Διοικήσεων των Εταιρειών και των Συνεργατών τους στο Μάχιμο Στίβο. Ασφαλιστές Ζωής, Διευθυντές Καταστημάτων, Πράκτορες και Μεσίτες.
Καμία από τις δύο πλευρές δεν μπορεί να διακρίνει με κάποια σχετική Αντικειμενικότητα και Ακρίβεια… Πώς βλέπει η καθεμία πλευρά τα Προβλήματά της άλλης!
Τις Προοπτικές της, τα Δυνατά ή τα Αδύνατα Σημεία της, τις Ευκαιρίες της ή τις Απειλές που απειλούν και αυτήν ακόμη την ύπαρξή της!
Και οι δύο πλευρές βλέπουν, διακρίνουν και συζητούν τα θέματά τους, πάντα επηρεαζόμενοι από τα «Συμφέροντά» τους, αρνούμενοι να διακρίνουν Πώς αντιμετωπίζει η άλλη πλευρά τα δικά της!
Καμία Εταιρεία, για παράδειγμα, δεν προβληματίζεται, πώς θα επιβιώσει ένας Πράκτορας Συνεργάτης της, αν κυριαρχήσει η απευθείας Ασφάλιση Αυτοκινήτων από τις Εταιρείες ή αν Αγορά του Αυτοκινήτου συρρικνωθεί σε σημείο που να μην είναι αρκετή να συντηρήσει τόσους πολλούς Πράκτορες, προκειμένου να τον αξιοποιήσει… αν βέβαια είναι αξιοποιήσιμος…
Από την άλλη πλευρά, κανένας Πράκτορας δεν προβληματίζεται πώς θα επιβιώσει μια μικρή ή μεγάλη Εταιρεία με τις νέες απαιτήσεις των νέων περιθωρίων φερεγγυότητας ή πού θα βρει τα Κεφάλαια να καλύψει την κάθετη πτώση των Αξιών των Αποθεμάτων της από την αντίστοιχη μείωση των τιμών των μετοχών.
Άρα, επί της ουσίας, δεν «Επικοινωνούν». Το Αποτέλεσμα είναι να διαιωνίζονται τα Προβλήματα του Κλάδου, να μην εμπιστεύεται η μια πλευρά την άλλη και να πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Σε στιγμές Κρίσης, όπως αυτές που ζούμε στις μέρες μας, η συγκεκριμένη έλλειψη «Επικοινωνίας» και «Εμπιστοσύνης» εξελίσσεται σε καταστροφικούς παράγοντες, που χειροτερεύουν την κατάσταση και υπονομεύουν όποια προσπάθεια και αν γίνει, δεδομένου ότι οι Κρίσεις απαιτούν αμοιβαίες προσπάθειες, Εμπιστοσύνη και Θυσίες και από τις δύο Πλευρές.
Όπως και αν το εξετάσουμε, σχεδόν καμία Εταιρεία δε Σέβεται τη Θέση ούτε την Εργασία των Διαμεσολαβούντων, στο επίπεδο που τη Σέβονται Εταιρείες σε άλλες χώρες.
Γι’ αυτό και ουδέποτε φρόντισαν να αναγνωρίσουν και να στηρίξουν τους Διαμεσολαβούντες με υποτροφίες Ασφαλιστικών Σπουδών ή να εντάξουν τους κατάλληλους σε «Ειδικευμένες Μορφές Ασφάλισης Ζωής ή Ζημιών» ή με την προσφορά μόνιμων Ιδιαίτερων Γραφείων για τους Σταθερούς και Αξιόπιστους Παραγωγούς! Ένα γραφείο, σε μια μεγάλη αίθουσα ανάμεσα σε άλλους είκοσι ή ένα… συρτάρι σε ένα γραφειάκι 1,20 μ. στην ίδια αίθουσα. Το πολύ να δώσουν μια γωνία σε κάποιο βετεράνο και μετά από καβγάδες…
Όταν η άποψή σου είναι «Εδραιωμένη και Βασίζεται» στο ότι οι Διαμεσολαβούντες Συνεργάτες σου είναι όλοι Περιστασιακοί και Προσωρινοί, τέτοιους θα προελκύσεις και τέτοιους θα διαθέτεις…
Δεν έζησες ποτέ σου τον τρόπο με τον οποίο Ασκούν το Επάγγελμα του Ασφαλιστή οι κορυφαίοι Ασφαλιστές Ζωής και Πράκτορες Ζημιών άλλων Κρατών. Ούτε καν φρόντισες να επισκεφτείς έναν για να διαπιστώσεις πώς λειτουργεί, πώς βρίσκει πελάτες, πώς Πουλάει…
Ούτε καν αγόρασες τα βιβλία που είναι γραμμένα από αυτούς τους κορυφαίους Ασφαλιστές Ζωής και Ζημιών που κυκλοφορούν στην Ελλάδα στα ελληνικά, εδώ και δεκαετίες… Ούτε καν γνωρίζεις τη… χρησιμότητα του Θεσμού, γι’ αυτό και τα Συμβόλαια που εκδίδεις και πουλάς δεν θα τα αγόραζες ούτε εσύ ο ίδιος…
Πώς λοιπόν θα Πιστέψεις στη Χρησιμότητα και την Αναγκαιότητα της Ασφάλισης, αφού δεν φρόντισες να μάθεις τις αμέτρητες Εφαρμογές της στη Ζωή των Ανθρώπων και των Επιχειρήσεων…
Μόνο ένας Έλληνας Ασφαλιστής τα τελευταία 40 χρόνια διέκρινε το «Μεγαλείο» της «Ασφάλισης», γιατί ταξίδευε πολύ συχνά στις ΗΠΑ, όμως, αυτό το «Μεγαλείο» δεν τον κέρδισε, για να αφιερωθεί στον Ιερό Θεσμό της Ασφάλισης. Τον Κέρδισε ο «Προσωπικός Πλουτισμός» και τον παρέσυρε το Διεφθαρμένο Πολιτικοοικονομικό καθεστώς της χώρας μας… στις γνωστές «Αρπαχτές»!
Θα συνεχίσουμε και με άλλα ρεπορτάζ επί του θέματος, γιατί μας αφορά όλους.
