Αν έπρεπε να βγει ένα κεντρικό συμπέρασμα από την εκδήλωση που διοργάνωσε με επιτυχία ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ασφαλιστικών Συμβούλων (ΠΣΑΣ) την Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013 στο Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο Αθηνών, αυτό είναι ότι υπάρχουν αρκετά κενά και γκρίζες ζώνες στην ασφάλιση των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών, για τα οποία πρέπει να ενημερωθούν άμεσα και να λάβουν, σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο, τις αποφάσεις τους.
Το θέμα της εκδήλωσης ήταν: “Η προστασία που πρέπει να διαθέτει κάθε Διαμεσολαβητής, μέσω συμβολαίων αστικής ευθύνης και νομικής προστασίας, έναντι των κινδύνων που διατρέχει καθημερινά, κατά την άσκηση της δραστηριότητάς του”. Μίλησαν η κ. Ελένη Γρυπάρη, Πρόεδρος του ΠΣΑΣ, η κ. Νάντια Σταυρογιάννη, Διευθύνουσα Σύμβουλος της “DAS Hellas”, ο κ. Γεώργιος Καραβίας, Πρόεδρος του ΣΕΜΑ και Διευθύνων Σύμβουλος της “Καραβίας και Συνεργάτες” και ο κ. Γεώργιος Τάσσης, Διευθυντής Πωλήσεων της “DAS Hellas”.
Ο κ. Καραβίας ανέπτυξε την έννοια και όλες τις πλευρές του «ασφαλιστηρίου επαγγελματικής αστικής ευθύνης των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών» και στη συνέχεια ανέλυσε τις καλύψεις του Ομαδικού Ασφαλιστηρίου που έχει συνάψει ο Π.Σ.Α.Σ.
Αντίστοιχα, ο κ. Τάσσης ανέπτυξε το ειδικό πρόγραμμα Νομικής Προστασίας της DAS Hellas για τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές και τόνισε τη συμπληρωματικότητα με το Ασφαλιστήριο Αστικής Ευθύνης.
Από τις ομιλίες αυτές και κυρίως από τις εύστοχες παρατηρήσεις που διατυπώθηκαν από παριστάμενους διαμεσολαβητές προέκυψαν πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, τα οποία είχαν σχέση με:
– Τη σύγκρουση συμφερόντων που πιθανότατα προκύπτει, όταν διαμεσολαβητές που εργάζονται αποκλειστικά για μια εταιρεία (π.χ. εταιρικά δίκτυα) ασφαλίζουν την αστική τους ευθύνη στην ίδια εταιρεία
– Τη σύγκρουση συμφερόντων που πιθανότατα προκύπτει, όταν ανεξάρτητοι διαμεσολαβητές ασφαλίζουν την αστική τους ευθύνη στην εταιρεία στην οποία έχουν τον μεγαλύτερο όγκο της παραγωγής τους
– Το κενό που υφίσταται και τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργηθούν, όταν διαμεσολαβητές που εργάζονται αποκλειστικά για μια εταιρεία (π.χ. εταιρικά δίκτυα) και τους παρέχεται το συμβόλαιο αστικής ευθύνη από την εταιρεία, διαμεσολαβήσουν περιστασιακά (ή και… μονιμότερα) στην σύναψη ασφαλιστηρίων εκτός της εταιρείας αυτής, π.χ. λόγω μη διάθεσης από την εταιρεία του συγκεκριμένου προϊόντος
– Τη δυνατότητα ύπαρξης δύο ή και περισσοτέρων ασφαλιστηρίων συμβολαίων αστικής ευθύνης από ένα διαμεσολαβητή και στην περίπτωση αυτή, την υποχρέωση ή μη κατάθεσης όλων των συμβολαίων στο οικείο επιμελητήριο
– Τη χρήση του συμβολαίου Νομικής Προστασίας για ενεργοποίηση του συμβολαίου Αστικής Ευθύνης
– Τη σχέση αστικών, ποινικών και διοικητικών διαφορών ενός ασφαλιστικού διαμεσολαβητή με τρίτους και τι προβλέπεται για την κάθε κατηγορία από τα ασφαλιστήρια συμβόλαια αστικής ευθύνης και νομικής προστασίας
– Τη περίπτωση έγερσης δικαιωμάτων κατά της εταιρείας, με την οποία συνεργάζεται ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής (π.χ. καθυστερούμενες ή μη αποδιδόμενες προμήθειες)
– Τη περίπτωση της ατομικής ή νομικής μορφής του διαμεσολαβητή, ως προς τα ασφαλιστήρια συμβόλαια, τόσο από πλευράς υποχρέωσης, όσο και από ουσιαστικής πλευράς.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και σε άλλες περιπτώσεις ή υποπεριπτώσεις που τέθηκαν από τους συμμετέχοντες στο πάνελ ή παρισταμένους διαμεσολαβητές και που προκάλεσαν και την παρέμβαση τόσο του Προέδρου της Ε.Α.Δ.Ε. κ. Αλέξανδρου Ραφαηλίδη, όσο και του Προέδρου του Τμήματος Υπηρεσιών του Ε.Ε.Α. κ. Κώστα Λάμπρου.
Κατ΄εμέ, το συμπέρασμα είναι σαφές: Όλοι οι Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές πρέπει να ενδιαφερθούν εξαρχής, από μηδενική βάση, για την ασφαλιστική κάλυψη των τυχόν ευθυνών τους, από πράξεις, παραλείψεις ή άλλες διαφορές που μπορούν να προκύψουν, κατά την άσκηση της δραστηριότητάς τους.
Δυστυχώς, μάλλον ελάχιστοι γνωρίζουν πραγματικά το εύρος των καλύψεων, την έννοια της αναδρομικότητας, τους όρους και τις προϋποθέσεις που περιλαμβάνονται στο συμβόλαιο Αστικής Ευθύνης που έχουν και την διαφορά/σχέση με ένα συμβόλαιο Νομικής Προστασίας.
Το κυριότερο όμως είναι ότι όλοι οι διαμεσολαβητές, ανεξάρτητοι ή ενταγμένοι σε εταιρικά δίκτυα, πρέπει να κατανοήσουν πλήρως ότι οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι και όπως καθημερινά ενημερώνουν και πείθουν τους υποψήφιους πελάτες τους για την ασφαλιστικές τους ανάγκες και τον τρόπο κάλυψή τους, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πρέπει να χειριστούν και τον εαυτό τους. Η υποχρεωτικότητα του νόμου να καταθέτουν συμβόλαιο αστικής ευθύνης κάθε χρόνο στο επιμελητήριο, κατέστησε τη διαδικασία γραφειοκρατική και πολλοί διαμεσολαβητές θεωρούν ότι με την κατάθεση αυτή τελειώνουν, τόσο η υποχρέωσή τους όσο και οι ανάγκες τους.
Μέγα λάθος. Όταν, παρ΄ελπίδα, βρεθούν ως εμπλεκόμενοι, ανάμεσα σε αντικρουόμενα συμφέροντα καταναλωτή και ασφαλιστικής εταιρείας, τότε ίσως ανακαλύψουν τα κενά ή έστω τις γκρίζες ζώνες, της κάλυψής τους.
Εκφράζοντας , εγγράφως, εδώ και χρόνια, σχετικές απόψεις, δεν μπορώ να μην ενδώσω στον πειρασμό να σχολιάσω το συγκεκριμένο άρθρο σας.
Όταν υπάρχουν “κενά και γκρίζες ζώνες στην Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης των Ασφαλιστών”, τι θα πρέπει να υποθέσουμε για την ποιότητα και αξιοπιστία των Ασφαλιστηρίων των Πελατών – Καταναλωτών;
Τελικά, πάλι καλά που υπάρχουν τα Ασφαλιστήρια Επαγγελματικής Ευθύνης των Ασφαλιστών, ώστε να μπορούν οι δικηγόροι να “βρίσκουν τις άκρες” με τα “κενά των ασφαλιστηρίων”, με τα θέματα “σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ ασφαλιστικών εταιρειών που ασφαλίζουν την ευθύνη των συνεργατών τους” και με την ευθύνη επαγγελματικών Ασφαλιστών που συνεχίζουν να θεωρούν το Ασφαλιστήριο Επαγγελματικής Ευθύνης “χαρτί για το Επαγγελματικό Επιμελητήριο” …