Τα τελευταία χρόνια με σταθερό βηματισμό η ασφαλιστική βιομηχανία αλλάζει, υιοθετεί νέες τεχνολογίες και εκ των πραγμάτων… και νέα μοντέλα λειτουργίας.
Ο κλάδος σταδιακά θα αυτορυθμιστεί σε όλα τα επίπεδα και τις βαθμίδες εργαζομένων και σύμφωνα με έρευνα της KPMG, χιλιάδες εργαζόμενοι στον ασφαλιστικό τομέα θα χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο τους ή να χάσουν τις θέσεις εργασίας τους.
Μετάφραση Βίκυ Γερασίμου, επιμέλεια Νίκος Μωράκης
Με πολλές ασφαλιστικές να επενδύουν σε αυτοματισμούς, ρομποτικά συστήματα και τεχνητή νοημοσύνη μέσα στην επόμενη πενταετία η αγορά θα αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Η εξέλιξη όμως της τεχνολογίας φαίνεται πως δεν επηρεάζει μόνο αυτούς που χειρίζονται διεκπεραιωτικές διαδικασίες αλλά και τους managers, που προκειμένου να εξελιχθούν, θα πρέπει να αλλάξουν στρατηγική σε 5 τομείς.
«Ας ξεκινήσουμε τις αλλαγές στο management απολύοντας όλους τους διευθυντές», είχε σχολιάσει ο καθηγητής του σύγχρονου management Gary Hamel πριν από επτά περίπου χρόνια στο Harvard Business Review επισημαίνοντας ότι «οι επικεφαλής ομάδων, τμημάτων και όσοι βρίσκονται σε θέση αντιπροέδρου αφιερώνουν αμέτρητες ώρες επιβλέποντας τις εργασίες των συναδέλφων τους» όταν η πραγματική ουσία είναι αλλού.
Σήμερα, πιστεύουμε ότι το πρόβλημα στους περισσότερους οργανισμούς δεν είναι απλώς ότι η διαχείριση είναι αναποτελεσματική, αλλά ότι ο ρόλος και ο σκοπός ενός «manager» δεν συμβαδίζει με τις πραγματικές ανάγκες. Για σχεδόν 100 χρόνια, η διαχείριση και ο συντονισμός μιας ομάδας συνδέεται με πέντε βασικές λειτουργίες όπως τις έχει διαμορφώσει ο θεωρητικός, Henri Fayol. Αυτές είναι:
- σχεδιασμός,
- οργάνωση,
- στελέχωση,
- διοίκηση και
- έλεγχος.
Αυτές οι πέντε λειτουργίες έχουν γίνει το “ευαγγέλιο” ενός manager. Όμως για να εφαρμοστούν στην πράξη χρειάζεται να υπάρχει ένας συγκεκριμένος στόχος και ένα σταθερό περιβάλλον (εργασίας). Αν εξαφανιστεί η σταθερότητα και περάσουμε σε ένα ευμετάβλητο περιβάλλον τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Για να βοηθήσουν τους οργανισμούς να αντιμετωπίσουν τις σημερινές προκλήσεις, οι managers πρέπει να μεταβούν σε νέες συνήθειες. Ποιες είναι αυτές;
Πρέπει να κατευθύνεις την ομάδα σου, όχι να δίνεις απλά οδηγίες
Όταν τα ρομπότ που λειτουργούν με τεχνητή νοημοσύνη (AI) μπορούν πλέον να κατασκευάσουν κτίρια ή να δίνουν… νομικές συμβουλές, σταδιακά χάνεται η ανάγκη να υπάρχει ένας manager ο οποίος θα εποπτεύει τα άτομα που κάνουν αυτές τις εργασίες. Η εξέλιξη της αυτοματοποίησης είναι ήδη γεγονός σε πολλές βιομηχανίες, όπου οι εργαζόμενοι αντικαθίστανται από ρομπότ, ειδικά για εργασίες που είναι χειροκίνητες και επαναλαμβανόμενες.
Η πρόκληση που έχουν να αντιμετωπίσουν οι μάνατζερ είναι πώς θα δημιουργήσουν νέο περιβάλλον εργασίας για την ομάδα τους έτσι ώστε ο αντίκτυπος που θα έχει η αυτοματοποίηση στον κλάδο τους να μην τους στερήσει τη δουλειά τους αλλά να τους βοηθήσει να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους. Να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους και να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο για να εξερευνήσουν τις επιπτώσεις της τεχνητής νοημοσύνης, να βοηθήσουν τους άλλους να επεκτείνουν τα δικά τους όρια γνώσης και να πειραματιστούν για να αναπτύξουν νέες πρακτικές.
Ο Jack Ma, συνιδρυτής του Ομίλου Alibaba στην Κίνα, δήλωσε πρόσφατα: «Όλα όσα διδάσκουμε πρέπει να μας διαφοροποιούν από τα μηχανήματα. Αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο που διδάσκουμε, σε 30 χρόνια από τώρα θα έχουμε πρόβλημα. Η εκμάθηση, όχι η γνώση, θα ενισχύσει τους οργανισμούς στο μέλλον. και ο βασικός πυλώνας της μάθησης πρέπει να είναι ο διευθυντής».
Ελευθερία επιλογών
Πάρα πολλοί managers πέφτουν στην “παγίδα” μικροδιαχείρισης θεμάτων μέσα στην εταιρεία. Δεν εκχωρούν αρμοδιότητες, δεν αφήνουν τους ανθρώπους της ομάδας τους να λάβουν αποφάσεις και παρακολουθούν άσκοπα τη δουλειά τους. Αυτή η τάση περιορίζει την ικανότητα των εργαζομένων να αναπτύξουν κριτική σκέψη και να μπορούν να ανταποκριθούν σε διαφορετικές περιστάσεις.
Οι managers σήμερα πρέπει να παροτρύνουν τα μέλη της ομάδας τους να βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους. Να αξιοποιούν τις δυνατότητές τους, να αντιλαμβάνονται παραμέτρους που παίζουν ρόλο στη δουλειά τους, να γνωρίζουν τους παλιούς και τους νέους ανταγωνιστές και να βρίσκουν τρόπους να διευρύνουν τις εργασίες τους.
Από την αποκλειστικότητα στην ομαδικότητα
Πάρα πολλοί διευθυντές πιστεύουν ότι είναι αρκετά έξυπνοι για να λάβουν μόνοι τους όλες τις αποφάσεις χωρίς τη βοήθεια κανενός. Όμως η εμπειρία έχει δείξει ότι οι καλύτεροι διευθυντές δημιουργούν ομάδες με ανθρώπους από όλη την εταιρεία για να αποφασίσουν ποια πολιτική θα ακολουθήσουν.
Οι διευθυντές πρέπει λοιπόν να αλλάξουν τρόπο σκέψης για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις στη δουλειά τους. Η αληθινά καινοτόμα σκέψη παίρνει τη σπίθα της από τον παιχνιδιάρικο πειραματισμό πολλών ανθρώπων που ανταλλάσσουν απόψεις, ενσωματώνουν τις εμπειρίες τους και φαντάζονται διαφορετικά πράγματα.
Από την επανάληψη στην καινοτομία
Οι διευθυντές συχνά ενθαρρύνουν την προβλεψιμότητα – θέλουν τα πράγματα να γίνουν καλά, τα συστήματα που έχουν δημιουργηθεί να λειτουργούν και η απόδοση να είναι μεγάλη. Με αυτό τον τρόπο όμως οι managers επικεντρώνονται μόνο σε αυτά που γνωρίζουν – στη διαιώνιση του status quo – σε βάρος του τι είναι δυνατόν να κάνουν.
Οι οργανισμοί έχουν ανάγκη από διευθυντές που να σκέφτονται καινοτόμα και να μπορούν να αντιμετωπίζουν προκλήσεις. Ο Idris Mootee, Διευθύνων Σύμβουλος της Idea Couture Inc., δεν θα μπορούσε να το πει καλύτερα: «Όταν μια εταιρεία επεκτείνεται στρατηγικά, όταν ο manager είναι χαρούμενος γιατί η παραγωγή καλπάζει, όταν η επιτυχία της γίνεται εξώφυλλο στα περιοδικά – τότε είναι η καλύτερη ώρα για να καινοτομήσει. Να σκεφτεί νέες μεθόδους και πρακτικές που θα την βοηθήσουν να γίνει ακόμα καλύτερη. Δεν πρέπει να περιμένει να βρεθεί σε δύσκολη θέση. Γιατί τότε θα βρει και φτηνές αναγκαστικές λύσεις, χωρίς την πολυτέλεια επιλογών. Οι εταιρείες δεν πρέπει να σταματούν να καινοτομούν. Να διαφοροποιούνται από τον Ανταγωνισμό. Οι επιτυχίες τους δεν πρέπει να τις αποσπάσουν την προσοχή από τη συνεχή βελτίωση των προϊόντων τους, υπηρεσιών τους».
Το να λύνεις προβλήματα δεν είναι παραγωγικό
Η επίλυση προβλημάτων δεν ήταν ποτέ υποκατάστατο στην ανάπτυξη εργασιών. Πολλοί διευθυντές μάς έχουν πει ότι η νούμερο ένα δουλειά τους είναι «να σβήνουν φωτιές», διορθώνοντας τα προβλήματα που έχουν προκύψει στη λειτουργία της επιχείρησης. Αυτή είναι όμως μόνο μία πτυχή. Το να λύνεις προβλήματα δεν πρέπει να είναι η μόνη δουλειά ενός manager. Αντιθέτως, ο ρόλος του απαιτεί την εξεύρεση καλύτερων τρόπων λειτουργίας της εταιρείας – προκαλώντας τους ανθρώπους να ανακαλύψουν νέους και καλύτερους τρόπους ανάπτυξης εργασιών.
Από αφεντικό… επιχειρηματίας
Πολλοί εργαζόμενοι προσπαθούν απλά να ικανοποιήσουν τον εργοδότη τους. Η έμφαση στους πελάτες, τους ανταγωνιστές, τις καινοτομίες, τις τάσεις της αγοράς και την οργανωτική απόδοση μεταμορφώνεται πολύ εύκολα σε αυτό που θέλει ο διευθυντής να κάνει σήμερα – και πώς αυτός ή αυτή θέλει να γίνει. Όποιος έχει εργαστεί για «αφεντικό» πιθανώς γνωρίζει το συναίσθημα. Οι managers πρέπει να επεκτείνουν την αντίληψη και να παροτρύνουν τους εργαζόμενους.
Οι άνθρωποι πίσω από τους τίτλους
Οι managers πρέπει να είναι επαγγελματίες που τους αρέσει να μαθαίνουν και τους αρέσει να βοηθούν τους συνεργάτες τους. Να διδάσκουν νέες τεχνικές, να είναι απελευθερομένοι από στεγανά και να καινοτομούν συνέχεια. Να παροτρύνουν τα μέλη της ομάδας να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους και να τους προκαλούν – ξεσηκώνουν – για να δημιουργήσουν μια καλύτερη επιχείρηση και ένα καλύτερο κόσμο. Να μην ακολουθούν την πεπατημένη και να ανακαλύπτουν νέους δρόμους εκεί που η τεχνολογία δεν θα μπορεί να τους αντικαταστήσει.
