.gif?rand=2282)
Για όσους γνωρίζουν τα ηλεκτρονικά Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (Social Media), σημειώνω πως στο επαγγελματικό δίκτυο LinkedIn, υπάρχουν, διάφορες Ομάδες Επικοινωνίας (Discussion Groups). Πρόσφατα στην Ομάδα “Ελληνικό Forum Ποιότητας” του LinkedIn έθεσα θέμα προς συζήτηση με τίτλο “No Quality-No Business”, θέλοντας, να προκαλέσω σχετικό προβληματισμό πάνω στο μελλοντικό επιχειρείν στη μετά την οικονομική κρίση εποχή. Εποχή, η οποία μοιραία θα πρέπει να περιλαμβάνει σύγχρονες παραμέτρους και αρχές που για διάφορους λόγους είχαν παραγκωνισθεί. Υπήρξαν ενδιαφέρουσες αυθόρμητες αντιδράσεις και γόνιμες απόψεις που θα άξιζαν να διαβαστούν από όσους ενδιαφέρονται γύρω από την εγχώρια νομοθεσία και ισχύουσα κατάσταση στα θέματα της Ποιότητας και της σχέσης της με το θεσμό της Ασφάλισης.
Κακοδαιμονία και ανάγκη για υπέρβαση
Η ποιότητα σε ό,τι αφορά παροχή υπηρεσιών, παραγωγή και εμπορία καταναλωτικών προϊόντων και κατασκευή τεχνικών έργων (επενδυτικά-κοινωνικά προϊόντα), δυστυχώς δεν εμπεδώθηκε σωστά στη χώρα μας. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την αποτυχία της έννοιας της ποιότητας, που εκφυλίσθηκε σε “διακοσμητικού” χαρακτήρα πιστοποιητικά ISO και όχι σε καταξιωμένο εργαλείο επιχειρηματικότητας και σταθερής οικονομικής ανάπτυξης σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική. Εντάσσεται και αυτή η αποτυχία στην ευρύτερη κακοδαιμονία που μας έφερε στην παρούσα κοινωνικο-οικονομική κρίση.
Για τις αρχές του έτους 2014, προγραμματίζεται να γίνει το 1ο Εθνικό Συνέδριο για την Ποιότητα. Είναι άριστη ευκαιρία για γόνιμο προβληματισμό πέρα από αναλύσεις και επικρίσεις των πρακτικών του παρελθόντος. Θέλω να πιστεύω πως οι έχοντες το πρόσταγμα στην όλη προσπάθεια για την επιτυχία του συνεδρίου θα πάρουν τα σωστά μηνύματα και κατάλληλα θα τα εμπεδώσουν στην πράξη.
Σημαντικός ο ρόλος της Ασφάλισης
Δεν έτυχε στην επαγγελματική διαδρομή να εξειδικευθώ αποκλειστικά στα θέματα ποιότητας. Μου δόθηκε όμως η ευκαιρία να προσεγγίσω την πρακτική σκοπιά της έννοιας της Ποιότητας μέσω της Ασφάλισης. Συγκεκριμένα είχα την τύχη να εμβαθύνω σε θέματα εξειδικευμένων ασφαλίσεων, όπου η ποιότητα θεωρείται δεδομένη και επί της ουσίας εμπεδωμένη στην πράξη.
Ξεκινώντας, το 1992, την καριέρα μου στον ασφαλιστικό χώρο μετά την παραίτηση από τη σίγουρη επαγγελματική εξέλιξη στη ΔΕΗ, εργάσθηκα για κάποιο διάστημα σε διεθνή ασφαλιστικό όμιλο της Γαλλίας ως εμπειρογνώμων μηχανικός- underwriter επιχειρηματικών κινδύνων και κινδύνων τεχνικών έργων. Δηλαδή, είχα ως αντικείμενο την ανάλυση και εκτίμηση ασφαλισιμότητας προκειμένου να γίνει η αντίστοιχη ασφαλιστική κάλυψη από την ασφαλιστική εταιρεία). Φυσικά, είχε προηγηθεί 6μηνη ειδική εκπαίδευση στη Γαλλία όπου τα θέματα ποιότητας και ασφάλισης αστικής ευθύνης θεωρούνταν δεδομένα. Ειδικότερα όταν μιλούσαμε:
– Για Παροχή Υπηρεσιών ήταν δεδομένη η τεκμηρίωση της αξιοπιστίας μέσω της Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης. (Θεσμικό μέτρο που ίσχυε βάσει νόμου ή ως νόμος της αγοράς).
– Για Ποιότητα Προϊόντων και Εξοπλισμού ήταν δεδομένη η Ασφάλιση «Αστικής Ευθύνης προϊόντος ή/και Ασφάλιση Εγγύησης Προϊόντος ή απόσυρσης ελατωμματικών προϊόντων» και συνακόλουθη η έννοια της Επαγγελματικής Ευθύνης Συμβούλου Ποιότητας – Φορέα Πιστοποίησης, Μετρήσεων & Ελέγχων. (Θεσμικό μέτρο που ίσχυε βάσει νόμου της αγοράς) ή
– Για ποιότητα – εγγύηση κατασκευής κτηρίου θεωρείτο αυτονόητη η Ασφάλιση της «10ετούς Εγγύησης Κατασκευής» (υποχρεωτική βάσει νόμου από τον Ιανουάριο του 1978 για όλα τα κατασκευαζόμενα κτήρια!)
Κρίνω σκόπιμο να επισημάνω πως ο τότε εργοδότης μου (Γαλλική Ασφαλιστική Εταιρεία) ήθελε να αναπτύξει δραστηριότητα σε παρόμοιες ασφαλίσεις στην Ελλάδα. Γρήγορα όμως εγκατέλειψε την αγορά μας όταν διαπίστωσε το επίπεδο και κυρίως τη νοοτροπία της. Φυσικά, εγώ θεώρησα σκόπιμο να επιμείνω στη διάδοση των παραπάνω ιδεών και των αντίστοιχων ασφαλίσεων, αναζητώντας επιχειρηματικές διεξόδους στον τομέα των εξειδικευμένων ασφαλίσεων και “εκπαιδεύοντας” την αγορά. Ομολογώ πως δεν υπήρξαν ουσιαστικά θετικά αποτελέσματα στην όλη προσπάθεια, για το λόγο ότι το σύστημα δεν ευνόησε παρόμοιες προσπάθειες. Ωστόσο, επιμένω μέχρι σήμερα πιστεύοντας πλέον πως η όποια οικονομική ανάκαμψη – ανάπτυξη θα αναδείξει / επιβάλλει τις καταξιωμένες αρχές / πρακτικές του σύγχρονου επιχειρείν. Για το λόγο αυτό επέλεξα ως τίτλο το “No Quality – No Business”.
Εκφράζεται η άποψη πως σε κάποια επόμενη φάση, όταν η αγορά “ξυπνήσει”, το θέμα θα μπορούσε να εκφυλιστεί στο “No Liability Insurance – No Quality” ή ακόμη στο “No Insurance – No Business”, υπονοώντας πως χωρίς κατάλληλη ασφαλιστική κάλυψη απαραίτητη η ποιότητα θα είναι μειωμένης ποσότητας / αξιοπιστίας και οι αντίστοιχοι παραγωγικοί φορείς θα υστερούν σε επιχειρηματικότητα!
Τώρα που η αγορά βιώνει μια σκληρή πραγματικότητα λόγω της παρατεταμένης ύφεσης, είναι καιρός να υπάρξει γόνιμος προβληματισμός γι΄ αυτά που δεν έγιναν ορθολογικά όταν υπήρχε το “money” και το “business” δυστυχώς γινόταν ανορθόδοξα…
