Α. Γεωργιάδης: Oι βασικές διατάξεις του νέου εργασιακού

Για τη διάταξη που επιτρέπει στον εργαζόμενο να απασχολείται σε πολλαπλούς εργοδότες:

«Είναι ένα άρθρο εκπορευόμενο σαφώς από την οδηγία και πάρα πολύ υπέρ του εργαζόμενου. Είναι η ρύθμιση, η προστασία μιας ανίσου σχέσεως. Η σχέση εργοδότου-εργαζομένου, όπου ο εργοδότης είναι το ισχυρό μέλος και ο εργαζόμενος είναι το αδύναμο. Και έρχονται τα κράτη και με σειρά νομοθετικών πρωτοβουλιών προσπαθούν να ενισχύσουν την διαπραγματευτική σχέση του αδυνάμου μέλους έναντι του ισχυρού για να φέρουν μια ισορροπία στις ανθρώπινες σχέσεις.

Πότε είναι ισχυρότερη η θέση ενός εργαζόμενου, η διαπραγματευτική του θέση έναντι του εργοδότη του; Όταν έχει και δεύτερο εργοδότη ή όταν έχει έναν εργοδότη;

Εγώ ισχυρίζομαι, και για αυτό εισηγούμαι αυτή την ρύθμιση, ότι το να έχει ένας εργοδότης και μια δεύτερη εργασία ενισχύει την διαπραγματευτική του θέση, μειώνει την απόσταση ισχύος με το ισχυρό μέλος τον εργοδότη και κάνει τον εργοδότη εξαιρετικά πιο προσεκτικό στη συμπεριφορά του ως προς τον εργαζόμενό του φοβούμενος ότι θα τον χάσει εφόσον έχει ανοίξει και άλλη πόρτα.

Δεν είναι μόνο ζήτημα εισοδήματος, είναι ζήτημα διαπραγματευτικής ισχύος. Ενισχύουμε τον εργαζόμενο. Ποιοι το καταλάβανε πρώτοι; Οι εργαζόμενοι. Τα περισσότερα θετικά σχόλια στη δημόσια διαβούλευση είναι για αυτή τη ρύθμιση».

Για τις συμβάσεις κατά παραγγελία:

«Τι λέει αυτό το άρθρο; Έχεις μια εταιρία catering ή έχεις ένα cast μιας ταινίας που γυρίζεις μια ταινία. Και εκεί που είχες κλείσει μια δεξίωση που σου είχαν πει θα έχουν 200 καλεσμένους, σε παίρνουν στην εταιρία δυο μέρες πριν και σου λένε θα έχουμε 300 καλεσμένους. Και εκεί που είχες ανάγκη να έχεις 8 σερβιτόρους έχεις ανάγκη να έχεις 12 σερβιτόρους. Τι γίνεται σήμερα; Παίρνει τηλέφωνο η εταιρία όσους έχει στον τηλεφωνικό της κατάλογο και τους λέει, έχω ένα γάμο το Σάββατο και χρειάζομαι εξτρά προσωπικό. Έρχεσαι να κάνεις ένα εξτραδάκι; Πάει ο εργαζόμενος λέει ναι, του δίνει ένα πενηντάρικο μαύρα, ένα εικοσάρικο μαύρα, ένα τριαντάρικο μαύρα, όσα έχουν συμφωνήσει τέλος πάντων. Το παίρνει, δουλεύει, φεύγει. Μαύρος, ανασφάλιστος, κρυφός. Αυτό γίνεται σήμερα.

Τι λέμε εμείς; Αντί να γίνεται αυτό έτσι, δίνουμε τη δυνατότητα στην επιχείρηση να το κάνει διαφορετικά, να το κάνει νόμιμα. Πώς δηλαδή; Πάει και συνάπτει σύμβαση με αυτούς που είπαμε πριν ότι έχει στον κατάλογο ή όσους θέλεις από αυτούς κατά παραγγελία. Συμφωνεί με αυτόν για να κάνει τη σύμβαση ότι έχει ένα ελάχιστο μηνιαίο ωράριο που τελικά θα τον χρησιμοποιήσει. Το 1/4 αυτού του ωραρίου που θα συμφωνήσουν οι δύο είναι εγγυημένο, θα το πληρωθεί δουλέψει δεν δουλέψει. Εάν τον καλέσει να δουλέψει εντός 24 ωρών και τον ακυρώσει την τελευταία στιγμή γιατί έβρεξε και δεν έγινε η δεξίωση ή γιατί κάτι έπαθε ο σκηνοθέτης και δεν έγινε το γύρισμα στο cast της ταινίας, στο αντίστοιχο παράδειγμα, το πληρώνεται κανονικά σαν να πήγε και να δούλεψε. Μετράει, έχει όλες του τις πρόνοιες εφόσον έχει κανονικά ενεργή σύμβαση η οποία υπάρχει στην ΕΡΓΑΝΗ του εργατικού δικαίου, προστατεύεται δηλαδή από εργατικά ατυχήματα, από ζημιωτικά πράγματα, από οτιδήποτε άλλο, παίρνει τα λεφτά του άσπρα, τα βάζει στη φορολογική του δήλωση, πληρώνεται τα ένσημά του, τα βάζει και η επιχείρηση στα έξοδά της. Ποιο από τα δύο είναι καλύτερο για τον εργαζόμενο; Αυτό που γίνεται τώρα ή αυτό που νομοθετούμε εμείς»;

«Εάν τον παίρνει μια επιχείρηση και του λέει έλα να δουλέψεις τρεις ώρες 10:00 με 13:00 και έλα πάλι 16:00, δηλαδή εντός τρίωρου τον ξανά χρειαστεί θα πληρώνεται και την αναμονή του. Αν είναι μεγάλη η απόσταση θα πληρώνεται και την αναμονή του σαν να εργάζεται δηλαδή έτσι ώστε να καλύψουμε και την περίπτωση αυτής της διακοπτόμενης εργασίας η οποία θα μπορούσε να είναι εις βάρος του εργαζόμενου.

«Και τι άλλο βάλαμε στο τελικό σχέδιο νόμου που είναι στη διαβούλευση; Βάλαμε ρητώς ότι απαγορεύεται η μετατροπή συμβάσεων μερικού ή ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις κατά παραγγελία θεωρώντας τη ρητά ως βλαπτική μεταβολή για τον εργαζόμενο και άρα με δικαίωμα καταγγελίας από τον εργαζόμενο».

Για το ζήτημα της εξαήμερης βάρδιας:

«Ερχόμαστε στις επιχειρήσεις επταήμερης συνεχόμενης εργασίας και τους δίνουμε μια επιπλέον βάρδια την εβδομάδα που δεν μετράει στην υπερωριακή απασχόληση. Δεν απαγορεύεται δηλαδή. Αλλά τι δίνουμε σε αντιστάθμισμα; Δίνουμε αύξηση του μισθού εκείνης της ημέρας συν 40%. Καλύτερο από υπερωρία. Γιατί το κάνουμε αυτό; Διότι δυστυχώς στη χώρα μας υπάρχει μεγάλη έλλειψη εξειδικευμένων βιομηχανικών εργατών. Και υπάρχουν μια σειρά βιομηχανίες κρίσιμες για την ελληνική οικονομία οι οποίες δεν βρίσκουν επιπλέον εργατικό δυναμικό. Και τι πρέπει να κάνουν; Ή να βάλουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν μαύρα για να μην σταματήσουν να δουλεύουν οι μηχανές, γιατί δεν μπορούν να σταματήσουν να δουλεύουν μηχανές; Γιατί υπάρχουν μηχανές που αν σταματήσουν για μια ώρα μετά κάνουν μέρες για να ξανά πάρουν μπρος. Και άρα στην πραγματικότητα καταστρέφεται η επιχείρηση. Τι λέμε λοιπόν; Αντί να τον βάλεις να δουλεύει μαύρα, θα σου δώσω το δικαίωμα να το κάνεις νόμιμα για να μην φοβάσαι τον έλεγχο αλλά θα τον πληρώσεις συν 40%. Και θα είναι και αυτός ευχαριστημένος και εσύ ευχαριστημένος και το κράτος ευχαριστημένο».

Για το θέμα της απεργίας:

«Καταργείται λέει, το δικαίωμα της απεργίας. Τι λέει το άρθρο μας; Λέει ότι αν κάποιος πάει να παρεμποδίσει στα πλαίσια της συνδικαλιστικής του δράσης την είσοδο ή την έξοδο εργαζομένων σε μία εταιρεία, αυτό γίνεται ποινικό αδίκημα και επισύρει τις πρόνοιες του νόμου. Υπάρχει και χρηματικό πρόστιμο, απλώς δεν είναι 5.000 όπως το είχαμε στη δημόσια διαβούλευση.

Κατόπιν συνεννοήσεως με το Υπουργείο Δικαιοσύνης πηγαίνετε στην κείμενη νομοθεσία και πηγαίνει όσο αποφασίσει το δικαστήριο. Το δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει κάτω από 5.000 ή πάνω απο 5.000. Σεβαστό το δικαίωμα στην απεργία, σεβαστό το δικαίωμα και στην εργασία. Διά της βίας κανένας δεν θα εμποδίζει κανέναν στην Ελλάδα να κάνει αυτό που θέλει. Τελεία».