Το Solvency ΙΙ ψηφίστηκε με καθυστέρηση ενός έτους από την Ελληνική Βουλή και είναι πλέον νόμος του κράτους – αντικαθιστώντας το γνωστό σε όλους μας νόμο 400/70. Εφαρμόζεται εδώ και λίγες μέρες αν και έπρεπε να εφαρμόζεται από την 1 Ιανουαρίου 2016. Τις ημέρες πριν ψηφισθεί όμως, το εν λόγω νομοσχέδιο, την τιμητική τους είχαν οι συζητήσεις που έγιναν τόσο στη Βουλή όσο και στις Επιτροπές που συστάθηκαν. Ο Υπουργός Οικονομικών της χώρας, όπως και η Επόπτρια της Ασφαλιστικής Αγοράς αλλά και οι Εκπρόσωποι φορέων και συνδικαλιστικών οργανώσεων έδωσαν στην Ιδιωτική Ασφαλιστική αγορά τα 15 λεπτά δημοσιότητας που της αναλογούσαν. Και λέω ειρωνικά τα «15 λεπτά» καθώς ενώ ο κόσμος καίγεται με το θέμα του Ασφαλιστικού, κανείς δεν στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας στην ιδιωτική πρωτοβουλία έστω για να ακούσουν τι έχουν τα τους πουν!
Ο πιο θετικά προσκείμενος κλάδος του ιδιωτικού τομέα στη νοοτροπία λειτουργίας του Ασφαλιστικού – Συνταξιοδοτικού της χώρας έχει αποκλειστεί από κάθε συζήτηση σχετικά με τη λύση του προβλήματος. Ο λόγος; Γιατί οι μεν (κυβερνητικοί) δεν κατανοούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν τη λέξη «συμπληρωματικά» και γιατί οι δε (η ασφαλιστική αγορά) έκανε πολλά λάθη στο παρελθόν που αμαύρωσαν την αξιοπιστία της.
Πίσω στην ψήφιση του νόμου όμως. Η ψήφιση του εν λόγω νόμου είναι μια διαδικασία που για να την παρακολουθήσει κανείς θα πρέπει να είναι καλά διαβασμένος. Τα άρθρα του νομοσχεδίου ποικίλουν και δέχονται συνεχώς τροποποιήσεις προκειμένου να «ταιριάξουν» στην ευρύτερη ελληνική νομοθεσία. Και εδώ είναι που το ελληνικό στοιχείο της «πονηρής» εφευρετικότητας αναλαμβάνει δράση. Άρθρα που δεν συμφέρουν την εκάστοτε κυβέρνηση διαγράφονται, τροπολογίες που φωτογραφίζουν συγκεκριμένα συμφέροντα προστίθενται και μια διαδικασία «κόψε-ράψε» ανάλογα τα συμφέροντα παίρνει θέση. Μια διαδικασία που δεν θα έχει άμεσες επιπτώσεις αλλά θα καθορίσει πώς θα κινηθούν ασφαλιστικές εταιρείες, την έκβαση πολλών ασφαλιστικών διαπραγματεύσεων και τέλος τη σχέση που θα έχει στο μέλλον η ιδιωτική ασφαλιστική αγορά με το δημόσιο.
Ο νέος νόμος σιγά σιγά θα επαναπροσδιορίσει τη θέση της ασφαλιστικής αγοράς στο σύνολο της ελληνικής. Αυτό που μένει να δούμε είναι πώς οι εταιρείες θα ανταποκριθούν σε βάθος χρόνου και τι ρόλο θα παίξουν οι πολυεθνικές εταιρείες σε σχέση με τις ελληνικές.
