.gif?rand=7997)
Ο Ασφαλιστής Νίκος Στράφτης, ένας από τους λίγους μέχρι τώρα αδαμάντινου ήθους και άριστης τεχνικής γνώσης των Ασφαλίσεων, δίδασκε ότι στην Αίγυπτο του Νάσερ και εποχής της δεκαετίας του 1950, ο εκεί αδίστακτος ανταγωνισμός προσφοράς φθηνών ασφαλίστρων είχε φθάσει στο σημείο να προσφέρονται «τζάμπα» και με ένα πιάτο μακαρονάδα!
Την «αφρικανικού τύπου», προσφορά αυτή, αναγκάσθηκε να την επαναλάβει στην Ελλάδα και στην περίπτωση ενός πανέξυπνου Επιχειρηματία και Εξαγωγέα υφαντών στην Γερμανία, με εργοστάσιό του στην περιοχή του Λαγκαδά, που όλες οι ασφαλιστικές εταιρίες επιδίωκαν τότε να ασφαλίζουν.
Ο Θεσσαλονικεύς Επιχειρηματίας ήταν γνωστός του Μελά Γιαννιώτη από την Εμπορική Τράπεζα – Υποκατάστημα Εγνατίας, όπου ο ίδιος υπηρετούσε και είχε δημιουργήσει φιλικές σχέσεις με τον συναλλασσόμενο Επιχειρηματία.
Όταν και περί το καλοκαίρι του έτους 1969 παραιτήθηκε από την Εμπορική Τράπεζα και ίδρυσε Ασφαλιστικό του Γραφείο στην οδό Ερμού 25 Θεσσαλονίκης, ο Επιχειρηματίας πράγματι τον υποστήριξε με κάποιες μικρές ασφαλιστικές εργασίες κλάδου μεταφερόμενων εμπορευμάτων.
Αμέσως μετά και από τις αρχές του έτους 1970 δέχεται πρόταση μεταφοράς του ασφαλιστικού χαρτοφυλακίου του και ανάληψη του Υποκαταστήματος Βορείου Ελλάδος της Γερμανικής Ασφαλιστικής Εταιρίας NORDSTERN, που εκπροσωπούσε ο έμπειρος πυρασφαλιστής Δημήτριος Καλεθριανός και ο Νίκος Στράφτης είχε την αρμοδιότητα του καλά αναπτυγμένου τότε κλάδου Μεταφορών.
Την αλλαγή αυτή όμως δεν την ακολούθησε ο Επιχειρηματίας παρά το γεγονός ότι έκανε εξαγωγές στην Γερμανία και δημιουργήθηκε σοβαρό θέμα, που έφθασε μέχρι την έδρα της NORDSTERN στην Κολωνία, η οποία δίνει εντολή να προσφερθεί το μισό των μέχρι τότε ασφαλίστρων για τις ασφαλίσεις εξαγωγών του και με σκοπό να δώσει τις πυρασφαλίσεις και τα οχήματα, που τότε ήταν ενιαία τιμολογημένα και δεν επιτρέπονταν οι εκπτώσεις και μειώσεις.
Θριαμβευτικότατα και με πλατύ χαμόγελο ο Επιχειρηματίας δέχεται τις μειωμένες τιμές του κλάδου Μεταφορών και «επιφυλάσσεται» για απόφασή του στις άλλες ασφαλίσεις του.
Όμως και πολύ γρήγορα σταματά και τις εργασίες Μεταφορών. Τρέχει ανήσυχος στον Λαγκαδά ο Μελάς Γιαννιώτης και έκπληκτος πληροφορείται ότι άλλη ασφαλιστική του είχε δώσει «τα μισά των μισών» έκπτωση.
Τρέχει ανήσυχος και ο Νίκος Στράφτης και ο Δημ. Καλεθριανός προς Κολωνία Γερμανίας, από όπου έρχεται νέα εντολή για νέα προσφορά «το μισό των μισών» των ανταγωνιστών.
Ξαναθριαμβεύει και ξαναχαμογελά ο Επιχειρηματίας από τον Λαγκαδά, δίνει κάποιες νέες μικρές εργασίες Μεταφορών και τις ξαναδιακόπτει.
Επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό πολλές φορές και τελικά ο Νίκος Στράφτης, παρ’ ότι εκ φύσεώς του μειλίχιος και πράος, εκρήγνυται και βάζει τελεία και παύλα, με εντολή στον «πελαγωμένο» Γιαννιώτη να δώσει την τελική αποστομωτική «προσφορά» στον φίλο του Επιχειρηματία:
«Τζάμπα και ένα πιάτο μακαρονάδα»!
Έτσι έληξε άδοξα το ευφυέστατο σχέδιο του Επιχειρηματία που δεν εύρισκε πλέον ασφαλιστική εταιρία να «τσιμπά» το δόλωμα και πλήρωσε εκ των υστέρων «τα μαλλιά της φλοκάτης» του!
Στο ίδιο «αφρικανικού τύπου» επίπεδο ευρίσκεται η σημερινή ασφαλιστική μας αγορά, ειδικά στον κλάδο Αυτοκινήτων, με αναζήτηση ενός νέου σοφού Ν. Στράφτη, για προσφορά όχι «αυτοκινήτου για να πάρουμε όσο-όσο την ασφάλισή του» αλλά μόνον «ένα πιάτο μακαρονάδα»! Αυτό λείπει από τον ξένο και δύστυχο στον τόπο του Έλληνα και όχι η…ασφάλισή του!
