Η προκλητική, εκτός τόπου και χρόνου, δημόσια δήλωση του βουλευτή της ΝΔ Δάνη Τζαμτζή, σύμφωνα με την οποία τα μέλη του Κοινοβουλίου… δεν βγαίνουν με τα 5.500 ευρώ που λαμβάνουν καθαρά κάθε μήνα και ότι εάν η αποζημίωση μειωθεί στα 2.000 ευρώ δεν θα θέλει να παραμείνει βουλευτής, καθώς το αξίωμα θα προορίζεται μόνο για τους πλούσιους, μου γέννησε ανάμεικτα συναισθήματα και περίεργες σκέψεις, που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Πρώτον, συγχαίρω τον κ. Τζαμτζή που με τη δήλωσή του ξεκαθάρισε σε όλους εμάς ότι το «βουλευτιλίκι» είναι ένα επάγγελμα όπως όλα τα άλλα! Συνεπώς, ο καθένας αποφασίζει αν θα ασχοληθεί ή όχι με αυτό το επάγγελμα, ανάλογα με τα έσοδα που αναμένει. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Δεύτερον, αν δεν έχω χάσει τελείως τα λογικά μου, ουδείς πιέζει οποιονδήποτε να γίνει βουλευτής, όπως ουδείς πιέζει οποιονδήποτε να γίνει γιατρός, ηλεκτρολόγος ή ασφαλιστικός σύμβουλος. Όταν ζήταγε την ψήφο των συμπατριωτών του, τους ενημέρωνε ότι θέλει να τους εκπροσωπήσει μόνο εάν έχει ικανοποιητικές αποδοχές άνω των 5.500 ευρώ, ειδάλλως δεν θέλει την ψήφο τους, δεν θέλει να τους εκπροσωπεί;
Τρίτον, όταν καθημερινά ψηφίζει στη βουλή τα νομοσχέδια και τις τροπολογίες, θεωρώ ότι έχει στο μυαλό του τις ίδιες σκέψεις, τα ίδια κριτήρια. Ψηφίζει δηλαδή τη μείωση της σύνταξης της μητέρας μου και σκέφτεται εκείνη την ώρα ότι «συνταξιούχοι μπορούν να είναι μόνο οι πλούσιοι, οι υπόλοιποι δεν αξίζει τον κόπο, ας πεθάνουν». Ψηφίζει την ποινική δίωξη του ελεύθερου επαγγελματία γιατί δεν έχει να καταβάλει τις εισφορές του στον ΟΑΕΕ και σκέφτεται εκείνη την ώρα ότι «ελεύθεροι επαγγελματίες πρέπει να γίνονται μόνο οι πλούσιοι, οι υπόλοιποι δεν αξίζει τον κόπο, ας το κλείσουν ή καλύτερα ας μην ξεκινήσουν ποτέ».
Θα μπορούσα πολλά να γράψω ακόμα, αλλά προτιμώ να μεταφέρω τη δήλωση του κ. Τζαμτζή στο χώρο μας, την ασφαλιστική αγορά και ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη από όλους τους Διαμεσολαβητές που θα τους συγκρίνω με τον κ. Τζαμτζή! Αφού λοιπόν, το να είσαι βουλευτής είναι επάγγελμα, ας το συγκρίνουμε με έναν νέο που ξεκινά το επάγγελμα του ανεξάρτητου Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή, π.χ. του Ασφαλιστικού Συμβούλου.
Ποιο προϊόν προωθεί ο Ασφαλιστικός Σύμβουλος; Προωθεί ένα άυλο προϊόν, μια υπόσχεση ότι, όταν στο μέλλον ο πελάτης θα χρειαστεί υποστήριξη και βοήθεια για συγκεκριμένα γεγονότα, θα την βρει μέσω του ασφαλιστηρίου συμβολαίου του, με βάση δηλαδή τα όσα τον είχε ενημερώσει και του είχε υποσχεθεί. Αν το σκεφθείτε καλά, κάτι παρόμοιο κάνει και ο υποψήφιος βουλευτής. Ζητά να λάβει την έγκριση, τη σύμφωνη γνώμη του πολίτη-υποψήφιου πελάτη και να τον επιλέξει, μέσω της ψήφου του, με βάση τα όσα τον έχει ενημερώσει και του έχει υποσχεθεί ότι θα τηρήσει στο μέλλον. Και μην πει κανένας ότι ο πολίτης δεν είναι «πελάτης» γιατί θα του θυμίσω το «πελατειακό σύστημα» που όλοι καταγγέλλουν και όλοι εφαρμόζουν στην πολιτική.
Ο Ασφαλιστικός Σύμβουλος λοιπόν, για να μπορέσει να «προωθήσει» το προϊόν του, να μιλήσει και να πείσει τον υποψήφιο πελάτη, πρέπει πρώτα να πιστοποιηθούν οι γνώσεις του. Να διαβάσει, να δώσει εξετάσεις να πάρει την πιστοποίηση. Αν όχι, είναι παράνομος, διώκεται, πληρώνει πρόστιμα. Ο υποψήφιος Βουλευτής δεν έχει οποιαδήποτε υποχρέωση. Μπορεί να «πουλάει» το προϊόν του, να μιλάει και να προσπαθεί να πείσει υποψήφιους «πελάτες» του, χωρίς οποιαδήποτε άδεια, χωρίς οποιαδήποτε πιστοποίηση.
Ο Ασφαλιστικός Σύμβουλος έχει ευθύνη για οποιοδήποτε λάθος του για οποιαδήποτε παραπλανητική «διαφήμιση» ή δήθεν παροχή. Έχει ευθύνη, αν την ώρα που θα χρειαστεί ο πελάτης του να κάνει χρήση των υποσχέσεών του, αποδειχθεί ότι είναι ακάλυπτος. Για το λόγο αυτόν η Πολιτεία τον υποχρεώνει να συνάπτει και να πληρώνει από την τσέπη του συμβόλαιο επαγγελματικής αστικής ευθύνης. Ο υποψήφιος Βουλευτής δεν έχει οποιαδήποτε ευθύνη. Μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αληθές ή μη, να υπόσχεται πράγματα που δεν θα υλοποιηθούν στο μέλλον, να παραπλανά ή να κατηγορεί το προϊόν των αντιπάλων του επαγγελματιών (υποψηφίων άλλων κομμάτων) και να μην έχει οποιαδήποτε ευθύνη.
Ο Ασφαλιστικός Σύμβουλος, όταν συμβεί κάτι στο μέλλον και αποδειχθεί ότι δεν ισχύουν τα όσα υποσχέθηκε, φταίει αυτός και η ασφαλιστική εταιρεία, γιατί δεν ενημέρωσαν τον πελάτη σωστά. Όταν αποδειχθεί ότι δεν ισχύουν τα όσα υποσχέθηκε ο υποψήφιος Βουλευτής, τότε φταίει ο πολίτης-πελάτης που δεν κατάλαβε καλά ή που τον πίστεψε! Καμία έννοια περί παραπλάνησης του καταναλωτή ούτε περί ψευδών εγγυήσεων, πάντα φταίει ο πολίτης για την επιλογή του, ακόμα κι αν βασίστηκε σε ψευδείς υποσχέσεις.
Ο Ασφαλιστικός Σύμβουλος, αν κατηγορηθεί για κάτι, επεμβαίνει η Εποπτική Αρχή να ελέγξει αν τηρείται ο Κώδικας Δεοντολογίας κ.λπ. και φυσικά η δικαιοσύνη, ποινική και αστική. Αν κατηγορηθεί για κάτι ο Βουλευτής, θα μαζευτούν και θα αποφασίσουν πρώτα οι συνάδελφοί του, αν θα επέμβει η δικαιοσύνη. Μήπως πρέπει να τεθεί και αυτό ως συνδικαλιστικό αίτημα από την ΕΑΔΕ, όταν συζητά με Υπουργεία και την Τράπεζα της Ελλάδος; Η γενική συνέλευση των διαμεσολαβητών να αποφασίζει αν θα διωχθεί ένας διαμεσολαβητής!
Ο Ασφαλιστικός Σύμβουλος πρέπει να ανοίξει γραφείο, να έχει ή να αγοράσει αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα, να πληρώνει τηλέφωνα, βενζίνες, έντυπα και ίσως γραμματέα. Ο Βουλευτής δεν χρειάζεται να επιβαρυνθεί για οτιδήποτε τέτοιο. Του τα παρέχει όλα δωρεάν η Πολιτεία, το Κράτος, δηλαδή οι χιλιάδες Ασφαλιστικοί Σύμβουλοι και οι κάθε είδους επαγγελματίες, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, ακόμα και οι άνεργοι. Τον επιβραβεύουν για την πώληση και μόνο, ανεξάρτητα αν όλα όσα υποσχέθηκε δεν πρόκειται να επιβεβαιωθούν στο μέλλον. Σκεφθείτε έναν Ασφαλιστικό Σύμβουλο να υπόσχεται σε πελάτη απεριόριστη νοσοκομειακή και εξωνοσοκομειακή κάλυψη, συμπεριλαμβανομένου του τοκετού, χωρίς εξαίρεση για τις προϋπάρχουσες και χωρίς απαλλαγές, με 200 ευρώ το χρόνο! Και όταν βέβαια ζητήσει κάλυψη ο πελάτης να του πουν, συγγνώμη δεν ισχύουν αυτά και… ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αν σας εκνευρίζει ο παραλληλισμός, θυμηθείτε το «λεφτά υπάρχουν» του περιηγητή-καθηγητή ή αναζητήστε τα 18 σημεία (γραπτά παρακαλώ, με υπογραφή, σαν… συμβόλαιο), με βάση τα οποία κέρδισε ο σημερινός πρωθυπουργός τις τελευταίες εκλογές και τότε θα αποδεχθείτε τον παραλληλισμό!
Ο Ασφαλιστικός Σύμβουλος από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του θα πληρώνει φόρους, από το πρώτο ευρώ, χωρίς οποιοδήποτε αφορολόγητο. Κι αν τυχόν, όπως είναι λογικό τα έξοδά του τον πρώτο ή δεύτερο χρόνο λειτουργίας του είναι περισσότερα από τα έσοδά του, τότε θα φορολογηθεί βάσει τεκμηρίων! Ο Βουλευτής, δεν ασχολείται με τέτοια πεζά πράγματα. Καταρχήν, θα μισθοδοτηθεί από τον πρώτο μήνα με τα πενιχρά 5.500 ευρώ καθαρά πλέον συμμετοχές σε επιτροπές κ.λπ. και στη συνέχεια θα φορολογηθεί μόνο για το 30% των εισοδημάτων του. Το 70% απαλλάσσεται της φορολογίας γιατί έτσι έχουν ψηφίσει οι ίδιοι οι Βουλευτές. Ρίχνω την ιδέα λοιπόν, να συγκληθεί η γενική συνέλευση όλων των Ασφαλιστικών Συμβούλων και με δημοκρατικότατες και διαφανείς διαδικασίες να αποφασίσουν το τμήμα των αμοιβών τους που θα απαλλάσσεται από το φόρο!
Αλήθεια, ο Βουλευτής γιατί μισθοδοτείται; Παρέχει εργασία και σε ποιον; Επειδή, λοιπόν, δεν παρέχει μισθωτή εργασία οι απολαβές του ονομάζονται… βουλευτική αποζημίωση! Να μια ακόμα… συγγένεια με τον ασφαλιστικό χώρο, η αποζημίωση!
Σταματώ εδώ. Εσείς, στη θέση του Ασφαλιστικού Συμβούλου βάλτε όποιον διαμεσολαβητή θέλετε. Μπορείτε επίσης να με θεωρήσετε άδικο και λαϊκιστή. Μπορείτε επίσης να αναφέρετε πολλά παραδείγματα έντιμων και συνεπών Βουλευτών που δεν τους αντιπροσωπεύουν τα γραφόμενά μου ή αντίστοιχα κακών ή απατεώνων Ασφαλιστικών Συμβούλων. Όλα αποδεκτά.
Με αυτά τα πραγματικά δεδομένα όμως, τι θα προτείνατε στο παιδί σας; Βουλευτής ή Ασφαλιστικός Σύμβουλος; Κι αν κάποιος πει «ας πάει να γίνει Βουλευτής, ποιος τον εμποδίζει;», τότε επανερχόμαστε στο αρχικό μας ερώτημα: Αφού το να γίνεις Βουλευτής είναι επιλογή σου, τότε γιατί γκρινιάζεις, αν σου φτάνουν ή όχι τα χρήματα, κύριε Τζαμτζή, και κάθε κύριε Τζαμτζή;
