.gif?rand=1631)
Τα τρία πρώτα, οι μπέιμπυ-σίτερς δηλαδή, τα ρολόγια και τα προγράμματα υγείας δεν προσμετρούνται στον υπολογισμό των εύλογων δαπανών διαβίωσης ενός νοικοκυριού! Και τα τρία είναι είδη πολυτελείας! Όσο για την κα Ελένη Γρυπάρη, με πίκρα σχολιάζει στο τέλος του άρθρου μας την κατάσταση αυτή!
Αντίθετα περιλαμβάνονται και προσμετρούνται ως βασικές δαπάνες οι κολόνιες, τα καλλυντικά, τα σαμπουάν, οι αμοιβές των δικηγόρων, τα περιοδικά, τα γυαλιά ηλίου, οι ζωοτροφές, οι λογαριασμοί του κινητού τηλεφώνου και εκατοντάδες άλλες δαπάνες. Και επιπλέον περιλαμβάνονται και προσμετρούνται, έστω και ως λιγότερο βασικές, οι φωτογραφικές μηχανές, τα έξοδα σε ταβέρνες, το ουίσκι, η βότκα, η σαμπάνια, τα εισιτήρια αθλητικών αγώνων, τα τσιγάρα, ο καπνός και πολλά άλλα.
Δεν μπορεί, σκέφθηκα, κάποιοι ανίδεοι γραφειοκράτες που δεν γνωρίζουν περί ασφαλιστικής αγοράς, θα τα έγραψαν όλα αυτά. Δεν μπορεί σε μια πολιτισμένη κοινωνία δυτικοευρωπαϊκού τύπου να θεωρούνται τα ασφάλιστρα ενός προγράμματος υγείας ή της ασφάλισης της κατοικίας, ως είδος πολυτελείας. Δεν μπορεί να δέχεται μια τράπεζα ότι αναγνωρίζονται, κατά τις διαδικασίες αξιολόγησης της δυνατότητας αποπληρωμής ενός μη εξυπηρετούμενου ιδιωτικού δανείου, τα έξοδα για σαμπάνιες ως εύλογα αλλά δεν αναγνωρίζονται τα ασφάλιστρα ενός προγράμματος υγείας. Παράλογο…..
Δεν μπορεί, ξανασκέφθηκα, κάτι άλλο θα συμβαίνει, να βρούμε έναν άνθρωπο στη κυβέρνηση να του εξηγήσουμε τι είναι ένα πρόγραμμα υγείας και πως λειτουργεί. Να του εξηγήσουμε τα οφέλη του ίδιου του κράτους, του δημοσίου. Κανονικά θα έπρεπε στο υπουργείο Ανάπτυξης, στην αρμοδιότητα του οποίου είναι όλη αυτή μελέτη περί των “εύλογων δαπανών διαβίωσης” να τοποθετείται άνθρωπος που να γνωρίζει από την ασφαλιστική αγορά, όχι μόνο για τη συγκεκριμένη μελέτη, αλλά και για την έκπτωση των ασφαλίστρων, για τα ομαδικά συμβόλαια, για τόσα που πλήττουν την αγορά μας.
Ο πιο κατάλληλος θα ήταν κάποιος επαγγελματίας της ασφαλιστικής αγοράς, ένας που ασχολήθηκε με τα κοινά, ένας πρόεδρος ενός συλλόγου, π.χ. του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ασφαλιστικών Συμβούλων, των ανθρώπων που τρέχουν καθημερινά και προσπαθούν για την ανάπτυξη της ασφαλιστικής συνείδησης σε αυτό τον τόπο. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα χρειαζότανε να τοποθετηθεί Υπουργός ή έστω Υφυπουργός στο υπουργείο Ανάπτυξης.
Που να βρεθεί όμως;
Σε επικοινωνία μας με την Πρόεδρο του ΠΣΑΣ και από τον περασμένο μήνα Πρόεδρο και της ΕΑΔΕ κα Ελένη Γρυπάρη, ζητήσαμε την θέση της διαμεσολάβησης για το θέμα των εύλογων δαπανών και την κατάταξη των ασφαλίστρων (εκτός των οχημάτων, που την γλυτώσανε λόγω υποχρεωτικότητας και λόγω του ότι συγκαταλέγονται στα έξοδα συντήρησης του οχήματος) στα είδη πολυτελείας. Η απάντηση της μας ξάφνιασε:
«Είμαι πολύ εκνευρισμένη και πολύ θυμωμένη. Δεν στέκομαι στις λεπτομέρειες. Θεωρώ ότι η ιδιωτική ασφάλιση βρίσκεται υπό διωγμό. Άλλα πρέσβευε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επί Καραμανλή, θυμάμαι ακόμα τον λόγο του στο Μέγαρο Μουσικής. Δεν είναι δυνατόν να τρέχουμε για τα αυτονόητα, για όσα θα έπρεπε να μας πιέζουν να εφαρμόζουμε, όχι να τους παρακαλάμε. Δυστυχώς είμαι απογοητευμένη από την συμπεριφορά τους αλλά ταυτόχρονα πεισμωμένη για την διεκδίκηση όλων όσων αξίζει η ιδιωτική ασφάλιση. Δεν θέλουμε μόνο Πράξεις στα χαρτιά, θέλουμε και ουσιαστικές Πράξεις για τον θεσμό της Ασφάλισης”.
