.gif?rand=4238)
Σημαντικά ζητήματα-προβληματισμούς σε σχέση με πρόταση της Φορολογικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών (ειδικής ομάδας εμπειρογνωμόνων) για τη διεθνή συνεργασία σε φορολογικά θέματα θέτει η ασφαλιστική βιομηχανία μέσω της GFIA, της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ασφαλιστικών Ενώσεων.
Ειδικότερα ο ΟΗΕ σε πρόταση που θα αναθεωρήσει μια Πρότυπη Σύμβαση του ΟΗΕ και θα προσφέρει καθοδήγηση σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης του εισοδήματος από διασυνοριακά αντασφαλιστικές και ασφαλιστικές δραστηριότητες προτείνει τα ασφάλιστρα να φορολογούνται στο κράτος κατοικίας του δικαιούχου.
Όπως εξηγούν οι ασφαλιστικές στην ουσία θα επιτρέψει στο κράτος κατοικίας του πληρωτή ή στο κράτος στο οποίο βρίσκεται η μόνιμη εγκατάσταση που πραγματοποιεί την πληρωμή, να φορολογεί τα ασφάλιστρα με συντελεστή που δεν θα υπερβαίνει ένα συμφωνημένο ποσοστό του ακαθάριστου ποσού των ασφαλίστρων. Το σχέδιο σχολιασμού περιέχει μια προαιρετική εναλλακτική λύση στην οποία το κράτος στο οποίο βρίσκεται ένας ασφαλισμένος κίνδυνος μπορεί να φορολογήσει το ασφάλιστρο σε ορισμένες περιπτώσεις.
Η GFIA μοιράστηκε τα ακόλουθα σχόλια απαντώντας στο σχέδιο πρότασης της Φορολογικής Επιτροπής του ΟΗΕ:
– Οι ασφαλιστικές εταιρείες υπόκεινται σε αυστηρές ρυθμίσεις και πρέπει να βρίσκονται κοντά στους πελάτες τους, τους ασφαλισμένους. Συνήθως έχουν φυσική παρουσία όπου δραστηριοποιούνται, στις περισσότερες περιπτώσεις που πληρούν τις προϋποθέσεις ως μόνιμη εγκατάσταση.
Τα ασφάλιστρα δεν αποτελούν καλό μέτρο του κέρδους μιας εταιρείας επειδή εισπράττονται εκ των προτέρων, ενώ τα έξοδα καταβάλλονται αργότερα κατά τη διάρκεια της κάλυψης (π.χ. γενικά έξοδα, αποζημιώσεις).
– Η αντασφάλιση είναι ένας τρόπος για τις ασφαλιστικές εταιρείες να διαφοροποιούν τους κινδύνους και να έχουν πρόσβαση σε μεγαλύτερες ομάδες κεφαλαίων, δεν αποτελεί μέσο μετατόπισης κερδών.
Η GFIA έκανε επίσης τα ακόλουθα, πιο συγκεκριμένα σημεία σχετικά με την πρόταση:
- Ο ορισμός των ασφαλίστρων χρειάζεται ορισμένες περαιτέρω διευκρινίσεις, ειδικά σχετικά με τον όρο «ασφαλιστική επιχείρηση» για να δοθεί μεγαλύτερη σαφήνεια στο πεδίο εφαρμογής των ασφαλίστρων. Πράγματι, δεν είναι σαφές εάν ο ορισμός θα κάλυπτε τα ασφάλιστρα ζωής που περιλαμβάνουν ένα επενδυτικό στοιχείο.
- Εισάγει την έννοια της πραγματικής ιδιοκτησίας των ασφαλίστρων με σκοπό τον προσδιορισμό του πραγματικού αποδέκτη των ασφαλίστρων. Το σχέδιο σχολιασμού θεωρεί ότι ένας ασφαλιστής μπορεί να μην είναι ο πραγματικός δικαιούχος των ασφαλίστρων που λαμβάνει εάν εκχωρήσει μέρος ή το σύνολο της επιχείρησης μέσω αντασφάλισης. Αυτό δεν φαίνεται σωστό κατ’ αρχήν και θα δημιουργούσε σημαντικές δυσκολίες στην πράξη.
- Ζητήματα που προκύπτουν από τη θέση του κινδύνουQ Η πρόταση προβλέπει κανόνα πληρωμής που θεωρεί ότι τα ασφάλιστρα προκύπτουν στη δικαιοδοσία όπου ο πληρωτής είναι κάτοικος ή έχει μόνιμη εγκατάσταση. Ορισμένα μέλη της Επιτροπής ανησυχούν ότι ο κανόνας πληρωμής μπορεί να αποτύχει σε ορισμένες περιπτώσεις, για παράδειγμα στην περίπτωση ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου που καλύπτει κινδύνους σε πολλαπλές δικαιοδοσίες. Ωστόσο, ο προσδιορισμός της τοποθεσίας ενός κινδύνου που ασφαλίζεται είναι δύσκολος. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε διπλή φορολόγηση, καθώς οι εγχώριες νομοθεσίες είναι απίθανο να ευθυγραμμιστούν πλήρως με τον εντοπισμό των κινδύνων και ιδίως όσον αφορά την αντασφάλιση.
- Φορολογία μεικτών ασφαλίστρων. Η πρόταση θα επιτρέψει σε ένα συμβαλλόμενο κράτος να επιβάλλει παρακράτηση φόρου σε όλα τα ασφάλιστρα που εισπράττονται τοπικά, εκτός από τις περιπτώσεις όπου η ασφάλιση παρέχεται μέσω μόνιμης εγκατάστασης. Αν και η φορολόγηση των ακαθάριστων ασφαλίστρων μπορεί να φαίνεται ο ευκολότερος τρόπος είσπραξης φόρων στην κατάσταση προέλευσης, τα μεικτά ασφάλιστρα δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως έγκυρος αντιπρόσωπος για τα κέρδη, καθώς το πραγματικό κέρδος του ασφαλιστή ή του αντασφαλιστή, εάν υπάρχει, μπορεί να είναι σημαντικά χαμηλότερο. Υπάρχει επίσης κίνδυνος διπλής φορολογίας για τον ίδιο ασφαλιστικό κίνδυνο μέσω της εφαρμογής παρακράτησης φόρου στα ακαθάριστα ασφάλιστρα ασφάλισης και αντασφάλισης.
