“Ρε φίλε, ο μόλις τριών ετών ΕΟΠΥΥ, ο Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας δηλαδή, που ιδρύθηκε με τυμπανοκρουσίες το 2011 για την πρωτοβάθμια περίθαλψη των άμοιρων κατοίκων αυτής της χώρας, καταρρέει;”
“Μην υπερβάλλεις, αλλαγή θέλει, δεν καταρρέει.”
“Και γιατί θέλει αλλαγή; Όταν ιδρυότανε το 2011 δεν υποστήριζαν ότι έλυσαν επιτέλους το πρόβλημα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης;”
“Δίκιο έχεις. Και για να πούμε την αλήθεια, κατηγορούσαν σχεδόν ως προδότες, όσους διατύπωναν ενστάσεις για τη σκοπιμότητα της ίδρυσής του και για την βιωσιμότητά του. Τέλος πάντων.”
“Από την άλλη, οι συμβεβλημένοι γιατροί του ΕΟΠΥΥ απεργούν εδώ και δυο μήνες και όλοι εμείς, βλέπουμε να διεξάγεται ένας πόλεμος, άλλοτε επικοινωνιακός και άλλοτε ουσιαστικός, σε βάρος της υγείας μας”.
“Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, λογικό είναι ο μισός διαφημιστικός τηλεοπτικός χρόνος να προβάλλει «Κάρτες Υγείας», πρωϊ, μεσημέρι, βράδυ.”
“Εμένα, παράλογο μου φαίνεται σε μια ευνομούμενη και πολιτισμένη κοινωνία του 21ου αιώνα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.”
“Λοιπόν, σύμφωνα με τις δηλώσεις των διαφημιστών οι κάρτες αυτές εξασφαλίζουν δωρεάν παροχές, δίκτυα γιατρών όλων των ειδικοτήτων και προκλητικά χαμηλές τιμές για διαγνωστικές εξετάσεις.”
“Ένας παράλληλος ΕΟΠΥΥ δηλαδή, που λειτουργεί με την ανοχή της Πολιτείας και εξασφαλίζει την πρωτοβάθμια περίθαλψη σε τιμές ΕΟΠΥΥ, χωρίς ουρές και καθυστερήσεις, στα ίδια διαγνωστικά κέντρα, αλλά μόνον αν αγοράσεις από ιδιώτες τις συγκεκριμένες «Κάρτες Υγείας». Σου ακούγεται σωστό;”
“Σωστό λάθος, δεν ξέρω, ας το κρίνει ο καθένας. Σημασία έχει ότι αναπτύσσονται συνεχώς και καταλαμβάνουν ένα χώρο που δεν μπορεί να καλύψει η Πολιτεία, ανεξάρτητα αν ο πολίτης πληρώνει εισφορές και φόρους στη Πολιτεία!”
“Και με τη δευτεροβάθμια περίθαλψη τι γίνεται; Γιατί τότε είναι τα μεγάλα έξοδα, όταν δηλαδή χρειαστεί να νοσηλευθώ σε ένα νοσοκομείο. Πολλά τα λεφτά.”
“Οι πολυδιαφημισμένες «Κάρτες Υγείας» δεν ισχύουν εκεί, είναι για γιατρούς και διαγνωστικές εξετάσεις μόνο.”
“Μα υπάρχουν και «Κάρτες Υγείας» που καλύπτουν και την περίθαλψη, που δίνουν και επιδόματα. Αυτές τι είναι;”
“Αυτές είναι άλλες Κάρτες. Είναι Κάρτες Ασφαλιστικών Εταιρειών”.
“Τι δηλαδή; Αυτές ισχύουν και για τα νοσοκομεία; Να αγοράσουμε αυτές τότε.”
“Αυτές θέλουν ασφαλιστήριο υγείας με μια εταιρεία. Δεν είναι το ίδιο.”
“Γιατί οι πρώτες, αυτές που διαφημίζονται στην τηλεόραση, δεν είναι ασφαλιστήριο υγείας; Αφού με καλύπτουν.”
“Δεν σε καλύπτουν στα έξοδα που κάνεις. Μια κάρτα πρόσβασης είναι μόνο, ένα διαβατήριο που σου επιτρέπει να περάσεις τη πόρτα του γιατρού ή του διαγνωστικού κέντρου, πιο γρήγορα και με λιγότερο κόστος. Αν χρειαστεί να νοσηλευθείς, τα πληρώνεις από τη τσέπη σου.”
“Ενώ με ένα συμβόλαιο ασφαλιστικής εταιρείας, ποιος πληρώνει, αν νοσηλευθώ;”
“Πληρώνει η ασφαλιστική εταιρεία, ανάλογα με το πρόγραμμα βέβαια.”
“Όλα τα πληρώνει; Εγώ τίποτα;”
“Σου είπα, ανάλογα με το πρόγραμμα. Μπορεί να τα πληρώσει όλα, μπορεί να έχεις και εσύ κάποια συμμετοχή. Να ρωτήσεις να μάθεις.”
“Ναι, αλλά εγώ θέλω να μάθω τι ακριβώς είναι οι «Κάρτες Υγείας», αυτές της τηλεόρασης κι αυτές των ασφαλιστικών εταιρειών. Θέλω να μάθω για την περίθαλψή μου. Θέλω να μάθω γενικά τι μπορούν να μου καλύψουν οι ασφαλιστικές εταιρείες και όχι τι μου προτείνει η κάθε μία χωριστά. Θέλω να μάθω και για την οικογένειά μου, όχι μόνο για μένα. Θέλω…”
“Ε, σιγά. Εσύ θέλεις να τα μάθεις όλα. Δεν γίνεται. Αυτά που σου είπα ισχύουν. Μου τα είπε ένας φίλος Ασφαλιστής, καλό παιδί.”
“Θα ψάξω να βρω. Δε μπορεί, όταν ένας Ασφαλιστής, μια Εταιρεία μου προτείνουν κάτι, πρέπει να ξέρω τι θα τους ρωτήσω, τι να προσέξω. Αυτά ποιος θα μου τα πει;”
“Δεν ξέρω. Άντε γεια τώρα. Πρέπει να πάω να ψωνίσω. Θα φωνάζει η γυναίκα μου.”
“Άντε γεια. Ωραία με άναψες και τώρα άντε να βρω απαντήσεις…”
