Διαβάστε με προσοχή το πιο κάτω γεγονός που σκηνοθέτησε και πραγματοποίησε η εφημερίδα «Washington Post». Στο τέλος της ιστορίας θα συσχετίσουμε το πιο σημαντικό σημείο που αφορά τη δουλειά μας και την επιτυχία της Προσωπικής Πώλησης!
Ένας άντρας μπήκε στο σταθμό μετρό L’Enfant Plaza της Washington DC και άρχισε να παίζει βιολί. Ήταν ένα ψυχρό πρωινό του Ιανουαρίου. Έπαιξε έξι κομμάτια Bach για περίπου 45 λεπτά. Καθώς ήταν ώρα αιχμής, υπολόγιζε ότι χιλιάδες άνθρωποι θα περνούσαν από μπροστά του κατά τη διάρκεια της «συναυλίας».
Μετά από τα πρώτα 3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι υπήρχε ένας μουσικός στο σταθμό που έπαιζε βιολί. Επιβράδυνε για λίγο το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά επιτάχυνε πάλι για τη δουλειά του.
Ένα λεπτό αργότερα ο βιολιστής έλαβε το πρώτο του δολάριο, καθώς μια κυρία έριξε τα χρήματα μπροστά του χωρίς να σταματήσει το περπάτημα.
Λίγα λεπτά αργότερα κάποιος ακούμπησε για λίγο στον τοίχο για να ακούσει πιο προσεκτικά, αλλά σε λίγο κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατάει. Προφανώς είχε αργήσει για τη δουλειά του.
Ο μόνος που έδωσε τη μεγαλύτερη σημασία ήταν ένα 3χρονο παιδί. Η μητέρα του του έκανε νόημα για να συνεχίσουν, αλλά το παιδί είχε σταματήσει μπροστά από το βιολιστή και παρακολουθούσε προσεκτικά. Τελικά η μητέρα τράβηξε το παιδί και αυτό έφυγε, γυρνώντας πίσω συνεχώς το κεφάλι του.
Κατά τη διάρκεια των 45 λεπτών που έπαιζε ο μουσικός μόνο έξι άτομα σταμάτησαν και άκουσαν για λίγο. Περίπου είκοσι άτομα έδωσαν βιαστικά λεφτά, καθώς συνέχισαν να περπατάνε. Όταν ο μουσικός σταμάτησε, και η σιωπή έπεσε στο σταθμό, κανείς δεν το παρατήρησε. Κανείς δε χειροκρότησε και προφανώς κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία.
Κανείς δεν το ήξερε ότι ο βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου. Έπαιζε έξι από τα πιο δύσκολα και έντονα κομμάτια με ένα χειροποίητο βιολί Antonio Stradivari του 1713, αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων!
Δύο μέρες πριν από την «παράστασή» του στο μετρό η πραγματική επίσημη «παράστασή» του σε ένα θέατρο της Βοστόνης, με μέση τιμή τα 100, ξεπούλησε όλα τα εισιτήρια σε διάστημα ωρών! Ο Joshua Bell είναι αναμφισβήτητα κορυφαίος μουσικός.
Το όλο εγχείρημα της παράστασης στο μετρό διοργανώθηκε από την εφημερίδα «Washington Post» στο πλαίσιο ενός κοινωνικού πειράματος σχετικά με την αντίληψη, τα γούστα και τις προτεραιότητες των ανθρώπων πριν από περίπου δύο χρόνια.
Το τελικό συμπέρασμα: Ο κόσμος προτίθεται να ξοδέψει πολλά περισσότερα χρήματα, εφόσον δίνει αξία στον τόπο και το χρόνο ενός γεγονότος, ενώ δεν δίνει καθόλου προσοχή στο ίδιο το γεγονός, εφόσον αυτό συμβαίνει σε «ακατάλληλα» μέρη ή ώρες, σύμφωνα με τα γούστα του κόσμου.
Κοινώς, η υπεραξία ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας εξαρτώνται μόνο από τον τρόπο του ατόμου που τα Πουλάει. Αν τα Πουλάει, επιφανειακά, επιπόλαια, όπου βρεθεί και όπου σταθεί, κανένας δε θα αγοράσει και ας είναι ο καλύτερος Πωλητής στον κόσμο και προσφέρει το καλύτερο προιόν στον κόσμο!
Αν αυτός που τα Πουλάει Πιστεύει στην Αξία τους, φροντίζει να τα παρουσιάζει την κατάλληλη ώρα, στην κατάλληλη τοποθεσία αποσπώντας την αμέριστη προσοχή του Αγοραστή, προκειμένου αυτός να μπορέσει να εστιάσει την προσοχή του και να ακούσει αυτά που λέει ο Πωλητής, τότε θα Αγοράσει!
Αν εφαρμοστεί ο συγκεκριμένος βηματισμός, η Πώληση είναι σίγουρη! Ο Ασφαλιστής που Πιστεύει στην Αξία της Ασφάλισης μεταδίδει απλά και ξεκάθαρα την Αξία της στον Πελάτη.
Αν, όμως, δεν Πιστεύει, την περιγράφει γρήγορα, βιαστικά, όπου και αν βρίσκεται γεμάτος αγωνία και άγχος, αν ο ακροατής θα τον ακούσει για να αγοράσει!
Επίσης, η αντίληψη που έχουμε για τα πράγματα καθορίζεται κυρίως από εμάς τους ίδιους και όχι από την αντικειμενική τους υπόσταση. Περισσότερα για το συμβάν, μαζί με σχετικά βίντεο, στο άρθρο της «Washington Post».
.gif?rand=2948)
Στα τόσα άτομα που πέρασαν, μόνο ένα 3χρονο παιδί πήρε χαμπάρι την αξία του γεγονότος.
Ένα ακόμη μάθημα που μας δίνουν τα παιδιά! Ξέρουν και κατανοούν πολλά περισσότερα από τους “έμπειρους” μεγάλους.Ας τα έχουμε λοιπόν εμείς ως παράδειγμα…
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΥΓΚΕΤΡΩΝΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΑΣ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!
Μέσα από την καθημερινότητα και την ζωή, είναι όλα τα εφόδια που χρειζόμαστε για να γίνουμε πιο χρήσιμοι… αρκεί κάποιος να ειναι παραητρητικός.
Τα συμπεράσματα του αρθρου είναι σίγουρο ότι θα το θυμόμαστε για κάμποσο διάστημα.