Η κίνηση της ΑΙΓΑΙΟΝ να μεταβιβάσει μέρος του χαρτοφυλακίου της στην γερμανική εταιρεία DARAG έχει πολλές πλευρές. Δεν είναι ούτε για θριαμβικούς τίτλους ούτε για τίτλους κινδυνολογίας. Η μεταβίβαση χαρτοφυλακίου εκκρεμών ζημιών είναι ένα χρηματοοικονομικό εργαλείο, με σκοπό την απελευθέρωση κεφαλαίων που είναι δεσμευμένα, ακριβώς λόγω ύπαρξης των εκκρεμών αυτών ζημιών. Συνεπώς, είναι στην ευχέρεια της κάθε εταιρείας να τα χρησιμοποιήσει ή να παραμείνει σε καθαρώς ασφαλιστικά εργαλεία που θα επιλέξει.
Όμως, όπως σε κάθε κίνηση «δημιουργικής λογιστικής» ή «σύγχρονων χρηματοοικονομικών εργαλείων» δημιουργούνται καλόπιστα (ή μη) ερωτήματα. Για παράδειγμα, η αναζήτηση ρευστότητας από οποιαδήποτε επιχείρηση σημαίνει ότι δεν υφίσταται ρευστότητα ή η αναζήτηση κεφαλαίων επένδυσης μέσω νέων μεθόδων σημαίνει ότι δεν βρίσκονται τα κεφάλαια αυτά με τις παραδοσιακές μεθόδους. Και τα δύο βέβαια είναι απόλυτα κατανοητά στις περιόδους που ζούμε και τις ασφυκτικές πιέσεις που δέχεται η ελληνική οικονομία και το επιχειρείν στη χώρα μας.
Από την άλλη, αν η Εποπτική Αρχή δέχεται τις πρωτόγνωρες αυτές αγοραπωλησίες (γιατί περί τούτου πρόκειται) τότε καλώς γίνονται και είναι αξιέπαινες οι εταιρείες που ανοίγουν το δρόμο. Κάποτε, δεν γνωρίζαμε τι είναι το leasing και το lease back ακινήτου, μέσω των οποίων απελευθέρωσαν κεφάλαια και επαναχρηματοδοτήθηκαν χιλιάδες επιχειρήσεις, ανεξάρτητα αν η σημερινή πολιτική κατέστρεψε και αυτό το θεσμό με παράλογα φορομπιχτικά-εισπρακτικά μέτρα. Όμως μαζί με τα υγιή εργαλεία μάθαμε και τα δομημένα ομόλογα, μάθαμε και τα swaps, μάθαμε και τα CDS. Τα εργαλεία είναι εργαλεία, η χρήση τους διαφέρει και οι προθέσεις όσων τα χρησιμοποιούν.
Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση της Αιγαίον (όπως και της Εθνικής Ασφαλιστικής πριν από λίγους μήνες), υπεισέρχεται και ο Πελάτης, ο Παθών, ο Ζημιωθείς. Για τις δικές του εκκρεμείς ζημίες πρόκειται. Και όταν τα αποθέματα των εκκρεμών του ζημιών αλλάζουν χέρια, τότε ο φόβος της περικοπής του ύψους των αποζημιώσεων είναι λογικός. Για τον λόγο αυτό, που πολύ καλά κατανοούν οι Διοικήσεις των ασφαλιστικών εταιρειών, νοιώθουν «υποχρεωμένες» να αναφέρουν συνεχώς ότι η διαχείριση των ζημιών παρέμεινε στην (εδώ) ασφαλιστική εταιρεία και οι δικαιούχοι αποζημίωσης δεν θα χρειαστεί να συζητήσουν ή να διαπραγματευθούν με τους αλλοδαπούς αγοραστές των ζημιών τους. Όμως, πόσο δεσμευτικό και πόσο εγγυημένο μπορεί να είναι αυτό; Κανείς δεν ξέρει. Ο αγοραστής προσδοκά σε κέρδος και το κέρδος προκύπτει και από την καλύτερη διαπραγμάτευση της αποζημίωσης.
Πριν από τέσσερις μήνες, στις 30 Σεπτεμβρίου 2013 σε άρθρο μας με τίτλο «Μην παίζετε με τις αποζημιώσεις» είχαμε εκτενώς εκφράσει τις ανησυχίες μας για όλες αυτές τις κινήσεις που συζητούνται στην αγορά. Επανερχόμαστε σήμερα, όχι με ανησυχία αλλά με έκκληση προς κάθε κατεύθυνση: Η νέα ασφαλιστική αγορά που τώρα δημιουργείται στη χώρα μας θα επηρεάσει πολλές δεκαετίες μπροστά. Μην διαταραχθεί σήμερα και για οποιονδήποτε λόγο η σχέση ασφαλιστικής-παθόντα, γιατί ουδέποτε θα υπάρξει ανάκαμψη. Όλοι μας, ως αγορά, προσπαθούμε να ισορροπήσουμε πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί. Η πτώση είναι πολύ εύκολη, ακόμα και από ένα τυχαίο γεγονός. Κάθε βήμα, πρέπει πρώτα να είναι σταθερό και μετά κερδοφόρο, επενδυτικό, αναπτυξιακό ή ό,τι άλλο πιστεύετε.
.gif?rand=6608)
