.gif?rand=1193)
Δεκαέξι ολόκληρα χρόνια, έπρεπε να περάσουν για να τελεσιδικήσει η υπόθεση της αποζημίωσης εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου, για τους βανδαλισμούς και το πλιάτσικο που είχαν γίνει μετά την τελετή λήξης του Πατρινού Καρναβαλιού του 2003, στο κατάστημα οπτικών του Φίλιππου Καμίση στην πλατεία Γεωργίου.
Το Γ΄ Τμήμα του Τριμελούς Διοικητικού Εφετείου Πατρών, συνεδρίασε φέτος στις 15 Μαρτίου και στις 26 Ιουλίου εξέδωσε την απόφασή του, απορρίπτοντας την έφεση που είχε καταθέσει το Ελληνικό Δημόσιο, κατά της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία καλείτο να καταβάλλει στην ασφαλιστική εταιρεία Ιντεραμέρικαν, ποσό 96.628 ευρώ, ως αποζημίωση για παράνομες πράξεις και παραλείψεις οργάνων του δημοσίου, εν προκειμένω της Αστυνομίας.
Τα επεισόδια που είχαν στιγματίσει τη λήξη του Πατρινού Καρναβαλιού στις 10 Μαρτίου 2003, ήταν πρωτοφανή και για την υπόθεση αυτή, έχουν γραφτεί πολλά, ενώ ο θεσμός είχε πληγεί σοβαρά. Η ασφαλιστική εταιρεία Interamerican , είχε αποζημιώσει την εταιρεία του Φίλιππου Καμίση, καθώς το κατάστημά του στην γωνία της οδού Κορίνθου και πλατείας Γεωργίου, είχε βανδαλιστεί, ενώ είχαν κλαπεί πολλά εμπορεύματα από το πλιάτσικο που έγινε εκείνη τη νύχτα.
ΤΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ
Ομάδες νεαρών που βρίσκονταν στην πλατεία Γεωργίου, προφανώς υπό την επήρεια αλκοόλ, ξεκίνησαν με διαπληκτισμούς μεταξύ τους, και στη συνέχεια προχώρησαν σε καταστροφές κάδων απορριμμάτων και άλλων αντικειμένων.
Όταν η διμοιρία υποστήριξης της ΕΛΑΣ μετέβη στην πλατεία Γεωργίου για να συνδράμει το έργο της Πυροσβεστικής, ήρθε σε σύγκρουση με ομάδες νεαρών, οι οποίες αφού επιτέθηκαν στην δύναμη της ΕΛΑΣ με πέτρες, ξύλα, μπουκάλια, σίδερα και βόμβες μολότοφ, χωρίστηκαν περιμετρικά της πλατείας και κυρίως προς την οδό Κορίνθου, όπου βρίσκεται η επιχείρηση Καμίσης, άρχισαν να προβαίνουν σε βανδαλισμούς και μεταξύ άλλων, στην καταστροφή του καταστήματος οπτικών.
Συγκεκριμένα έγινε εμπρησμός και διακεκριμένες κλοπές και φθορές, ενώ αργότερα συνελήφθησαν ο εκ των πρωταιτίων των επεισοδίων μαζί με άλλα άτομα. Το κατάστημα όμως, λεηλατήθηκε κυριολεκτικά. Από την πραγματογνωμοσύνη που ακολούθησε, προέκυψε ότι οι ζημιές που είχε υποστεί το κατάστημα ανέρχονταν στο ποσό των 205.910 ευρώ, χωρίς ΦΠΑ.
Η Ιντεραμέρικαν έδωσε μετά από λίγο καιρό, βάση της σύμβασης που είχε με την εταιρία Καμίσης, συνολικό ποσό 96.628 ευρώ, αλλά, κατέθεσε αμέσως αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου, υποστηρίζοντας ότι η Αστυνομία ενεργώντας χωρίς προνοητικότητα και σχέδιο, αντί να φροντίσει για τον εγκλωβισμό της ομάδας των ταραχοποιών, εντός της πλατείας, με την χρήση δακρυγόνων αερίων, προκάλεσε την γενικευμένη βίαιη αντίδρασή τους.
Η ασφαλιστικη εταιρεία που εκπροσωπείται από τον πατρινό δικηγόρο Νίκο Τσούκαλη, απαίτησε και κέρδισε πρωτόδικα, την αποζημίωσή της, από το Ελληνικό Δημόσιο για ποσό ίσο με την αποζημίωση που είχε δώσει στον Φίλιππο Καμίση, πλέον των νόμιμων τόκων, δηλαδή για ποσό 97.957 ευρώ.
Μάλιστα, στο αποδεικτικό υλικό της δικαστικής υπόθεσης, είχε προσκομιστεί και απόκομμα της «Π» με δηλώσεις, του τότε αστυνομικού διευθυντή Φώτιου Μπουραντά, για τον τρόπο με τον οποίο είχε δράσει η Αστυνομία εκείνο το βράδυ.
Το πρωτόδικο δικαστήριο είχε κρίνει ότι το ελληνικό Δημόσιο υπέχει ευθύνη προς αποζημίωση και προς τον ασφαλιστή, ο οποίος αποζημίωσε τον τρίτο για την ζημιά των πραγμάτων του, που είχε ασφαλίσει.
Το Ελληνικό Δημόσιο δεν άφησε την υπόθεση έτσι. Ασκησε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης, η οποία όμως απορρίφθηκε, γιατί όπως αναφέρει το δικαστήριο, η συγκέντρωση μεγάλου πλήθους κόσμου στην πλατεία Γεωργίου, ήταν προδήλως αναμενόμενη. Οταν έγινε η πρώτη επίθεση στο κατάστημα Καμίση, από μια μικρή ομάδα ταραχοποιών, η αστυνομία αντί να τους απωθήσει, υποχώρησε για να αναδιοργανωθεί. Σύμφωνα με το δικαστήριο, η επιλογή αμυντικής στάσης, ήταν μη κατάλληλο μέσο για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Επιπλέον, τα γεγονότα δεν ήταν τυχαία και αιφνίδια, και η Αστυνομία θα έπρεπε να έχει λάβει προληπτικά μέτρα. Αντί να κληθούν περισσότερες δυνάμεις, η Αστυνομία περιορίστηκε να υποχωρήσει, προκειμένου να εκπονήσει διαφορετικό επιχειρησιακό σχέδιο και εξαιτίας αυτής της απόφασης, οι ανεξέλεγκτοι νεαροί είχαν ελεύθερο το πεδίο να δράσουν, όπως και έκαναν.
Συνεπώς, το δικαστήριο έκρινε ως απορριπτέους και αβάσιμους, τους λόγους της έφεσης του ελληνικού Δημοσίου, το οποίο καλείται πλέον να πληρώσει αυτό, τις ζημιές και το πλιάτσικο που είχε γίνει εκείνο το θλιβερό βράδυ, στο κατάστημα του Φίλιππου Καμίση.
