.gif?rand=3156)
Ο Βασίλης Βενίτης πιστεύει ότι η ζωή είναι ένα παιχνίδι με νικητές και χαμένους. Κάθε ένας από τους χαμένους πρέπει να έχει το δικαίωμα να εγκαταλείψει το παιχνίδι και να περιορίσει τις απώλειές του. Κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει το δικαίωμα να πεθάνει γαλήνια και κάτω από συνθήκες που ο ίδιος θα έχει επιλέξει. Το Κράτος δεν πρέπει να εμποδίζει το πέρασμά του στην άλλη πλευρά. Το σώμα του ανήκει στον ίδιο και όχι στο Κράτος.
Οι εξελίξεις στην ιατρική έχουν οδηγήσει σε επιμήκυνση της ζωής και ορισμένες φορές, κατά ειρωνεία, σε παρατεταμένο και βασανιστικό θάνατο. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία των Συλλόγων για το Δικαίωμα στο Θάνατο (World Federation of Right to Die Societies) αντιλαμβάνεται τον αυξανόμενο προβληματισμό πολλών ανθρώπων σχετικά με το δικαίωμά τους σε έναν αξιοπρεπή θάνατο. Πιστεύοντας στα δικαιώματα και την ελευθερία όλων των ανθρώπων, υποστηρίζουν το δικαίωμα σε έναν αξιοπρεπή θάνατο, δηλαδή, σε έναν θάνατο γαλήνιο και χωρίς βάσανα.
Όλοι οι ικανοί για δικαιοπραξία ενήλικες – ανεξάρτητα από την εθνικότητα, το επάγγελμα, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τις ηθικές και πολιτικές τους απόψεις – οι οποίοι υποφέρουν αφόρητα από ανίατες ασθένειες, πρέπει να έχουν τη δυνατότητα διάφορων επιλογών στο τέλος της ζωής τους. Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος. Πιστεύουμε ένθερμα ότι ο τρόπος και ο χρόνος του θανάτου πρέπει να αποτελεί απόφαση του ατόμου. Η αβίαστη επιθυμία των ατόμων όπως εκφράζεται αφού ενημερωθούν για τη διάγνωση, την πρόγνωση και τα διαθέσιμα μέσα θεραπείας που αφορούν την ασθένειά τους, πρέπει να γίνεται σεβαστή από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη ως έκφραση φυσικού ανθρώπινου δικαιώματος.
Ο Βενίτης υποστηρίζει ότι η ευθανασία είναι μία ιεροτελεστία και πρέπει να τιμάται τελετουργικά. Όλες οι χώρες πρέπει να νομιμοποιήσουν το δικαίωμα στην ευθανασία. Η ευθανασία είναι αυτή τη στιγμή νόμιμη στη Γερμανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, τη Νορβηγία, τη Σουηδία, το Λουξεμβούργο, την Ελβετία, την Αλβανία και τις Πολιτείες Όρεγκον και Ουάσιγκτον στην Αμερική.
Το δημοφιλέστερο σκεύασμα ευθανασίας στην αγορά είναι το Nembutal, όνομα το οποίο σχηματίζεται από το ακρώνυμο Na (νάτριο) + ethyl + methyl + butyl + al (κοινό επίθημα για τα βαρβιτουρικά). Οι περισσότεροι άνθρωποι αγοράζουν χάπια Nembutal, τα γαλήνια χάπια, στο διαδίκτυο. Ωστόσο, η Ελβετική οργάνωση Dignitas χρησιμοποιεί δόση πόσιμης αντιεμετικής ουσίας και μετά από περίπου 30 λεπτά χορηγεί θανάσιμη δόση 15 γραμμαρίων nembutal διαλυμένου σε ένα ποτήρι νερό ή χυμό.
Η υπερβολική δόση nembutal καταστέλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, προκαλεί υπνηλία και οδηγεί σε ύπνο 10 λεπτά μετά τη λήψη του φαρμάκου. Η αναισθησία εξελίσσεται σε κώμα καθώς η αναπνοή του ατόμου γίνεται περισσότερο ρηχή. Ο θάνατος επέρχεται εξαιτίας αναπνευστικής καταστολής η οποία συντελείται σε 30 λεπτά μετά την κατάποση του nembutal.
Πολλές από τις εξελίξεις στην ιατρική είναι δείγμα της ιατρικής “εκτός ελέγχου”, από “λυσσασμένους” γιατρούς που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την αποτυχία. Η ποιότητα ζωής μπορεί να εξαφανιστεί κάτω από ένα δάσος από βελόνες, καλώδια, ηλεκτρονικές συσκευές και χειρουργικές επεμβάσεις. Υπάρχουν αναρίθμητοι ετοιμοθάνατοι ασθενείς παγιδευμένοι σε νοσοκομεία περιμένοντας άχρηστες εξετάσεις ενώ η επιθυμία τους είναι να βρίσκονται στο σπίτι τους. Άλλοι που βρίσκονται σε κώμα μετά από ατυχήματα ή εγκεφαλική συμφόρηση αργοσβήνουν για μήνες μεταξύ ζωής και θανάτου, συντηρούμενοι στη ζωή με τεράστια προσπάθεια ακόμη και όταν δεν υπάρχει ελπίδα για μελλοντική ανάκαμψη.
Τα όρια της ζωής διευρύνονται συνεχώς, χωρίς σεβασμό για την ποιότητα ζωής ή την επιθυμία του ασθενούς. Στα επείγοντα ορισμένων νοσοκομείων, μισές από τις εισαγωγές προέρχονται από νοσηλευτικά ιδρύματα. Αν κάποιος χρόνια ασθενής πάθει καρδιακή προσβολή ή πνευμονία σε ένα τέτοιο ίδρυμα, το λογικότερο είναι να φροντίσουμε να μην υποφέρει και να αποφύγουμε να κάνουμε οτιδήποτε άλλο. Ωστόσο αυτό συμβαίνει σπάνια. Αντίθετα, γέροι άνθρωποι, που πεθαίνουν, ξεριζώνονται από το οικείο τους περιβάλλον και οδηγούνται με το ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, επαναφέρονται στη ζωή και συντηρούνται με τεχνητή αναπνοή.
Πολλοί ασθενείς θέλουν τη βοήθεια των γιατρών τους για να τελειώσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια, γιατί δεν μπορούν να υποφέρουν άλλο. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι γιατροί όχι μόνο νομιμοποιούνται ηθικά αλλά έχουν και την υποχρέωση να το κάνουν. Υπάρχουν αναρίθμητες καταστάσεις στις οποίες ζητείται από τον γιατρό να ανακουφίσει από την ταλαιπωρία του κάποιον βαριά ασθενή που βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση, και να το κάνει με τον τρόπο που επιθυμεί ο ασθενής. Υπό αυτή την έννοια, ο γιατρός πρέπει να αντιμετωπίζει την υποβοηθούμενη αυτοκτονία ως ένα είδος ανακουφιστικής ενέργειας.
Σε πνεύμα συμπόνιας, κάθε ικανός για δικαιοπραξία ενήλικος έχει το αδιαφιλονίκητο δικαίωμα στην ανώτερη πολιτική και προσωπική ελευθερία: το δικαίωμα να πεθάνει σε χρόνο και με τρόπο της δικής του επιλογής. Αν και η προσφορά της σύγχρονης ιατρικής στην ανθρωπότητα είναι τεράστια, δεν μπορεί να δώσει ολοκληρωτική απάντηση στον πόνο και τα δεινά της διαδικασίας του θανάτου.
Ο Βενίτης τονίζει ότι οι κλεπτοκράτες αντιτίθενται στην ευθανασία όχι για θρησκευτικούς λόγους αλλά γιατί θέλουν να υπάρχουν πολλοί σκλάβοι για να πληρώνουν φόρους – με το μεγαλύτερο μέρος του πλιάτσικου να βρίσκει τον δρόμο του στους μυστικούς offshore λογαριασμούς των κλεπτοκρατών. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι επιθυμούν την νομιμοποίηση της ευθανασίας. Γιατί ένας φτωχός γέροντας που υποφέρει από απερίγραπτους πόνους να μην μπορεί να ξεφύγει από το μαρτύριό του και να περάσει στην άλλη πλευρά;
Οι κρατικές δαπάνες για παροχές υγείας και ασφάλισης θα μπορούσαν να μειωθούν δραστικά αν επιτρεπόταν η ευθανασία. Ο Βενίτης επισημαίνει ότι το σύνολο των τεράστιων δαπανών για φθίνουσες αποδόσεις αγγίζει αστρονομικά επίπεδα. Η παράταση οδυνηρών θανάτων με τεράστιο κόστος δεν έχει καμία λογική. Το 90% του συνόλου των δαπανών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αφορά αυτούς που βρίσκονται προς το τέλος της ζωής τους. Αν πρόκειται να αλλάξουμε τον τρόπο που δαπανούμε χρήματα για την υγεία, πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπου που δαπανούμε χρήματα για τον θάνατο. Ο αυξανόμενος “τουρισμός θανάτου” αποτελεί κατηγορώ για ένα σύστημα ιατρικής περίθαλψης που φαίνεται να παρέχει κίνητρα για τα πάντα εκτός για τον γαλήνιο θάνατο που όλοι επιθυμούμε. Ας αφήσουμε τους ανθρώπους να πεθάνουν γαλήνια και ας αφήσουμε την κοινωνία να ανασάνει εν ειρήνη.
Η ταινία του 1973 Live And Let Die (Ζήσε και Άσε τους Άλλους να Πεθάνουν) είναι η όγδοη κατασκοπευτική ταινία της σειράς του Τζέιμς Μποντ και η πρώτη στην οποία τον ρόλο του πράκτορα 007 έχει ο Ρότζερ Μουρ. Η ευθανασία αναφέρεται στην πρακτική του τερματισμού της ζωής με ανώδυνο τρόπο. Παρέχει έναν τρόπο για την ανακούφιση του ακραίου πόνου, έναν τρόπο για την ανακούφιση του ανθρώπου που δεν έχει ποιότητα ζωής, αποδεσμεύει τεράστιους ιατρικούς πόρους για να βοηθηθούν άλλοι άνθρωποι και αποτελεί έκφραση αυτοκτησίας (selfownership) δηλαδή, του δικαιώματος στον πλήρη έλεγχο του σώματός µας. Στην ενεργητική ευθανασία υπάρχει ιατρική πράξη για τον τερματισμό της ζωής του ασθενούς. Στην παθητική ευθανασία, δεν πραγματοποιείται η ιατρική πράξη που θα είχε αποτέλεσμα τη διατήρηση του ασθενούς στη ζωή.
