Στη σύσκεψη, σχετικά με την αποκλειστική είδηση του insurancedaily.gr, που δημοσιεύσαμε την Τετάρτη, δυο μόλις ημέρες πριν την ψήφιση στην ολομέλεια της Βουλής, όπου αποκαλύπταμε πως ο κ. Τσακαλώτος, κάτω από πιέσεις, προτίθεται να αφαιρέσει τελικά από το Νομοσχέδιο “Solvency II”, το άρθρο 166, το οποίο στην ουσία απελευθέρωνε την Ιδιωτική Ασφάλιση και άφηνε τους Πολίτες να επιλέξουν τη θετικότερη ασφάλιση γι’ αυτούς, δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου στην επιλογή του τίτλου μας! Και ας μας φάνηκε στην αρχή ιδιαίτερα σκληρός τίτλος!
Δυστυχώς, οι ιδεοληψίες των πολιτικών διαχρονικά, άλλοτε πολιτικές και άλλοτε κοινωνικές, είναι η αιτία που οι πολίτες, έχουμε στερηθεί πολύτιμων αγαθών, ενώ πολλές φορές, οι ίδιες ή άλλες ιδεοληψίες, έχουν φέρει όλους μας, προ δυσάρεστων, τετελεσμένων γεγονότων.
Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ιδιωτικής Ασφάλισης στη χώρα μας, αν κατάφερναν οι κυβερνώντες να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους;
Ιδού: Άρθρο 166 (άρθρο 206 της οδηγίας 2009/138/ΕΚ)
Με το άρθρο αυτό, θα μπορούσε να υποκατασταθεί η υποχρέωση του κράτους για παροχή υπηρεσιών υγείας, εν όλω ή εν μέρει, από τις Ιδιωτικές Ασφαλιστικές Εταιρίες.
Επίσης, θα μπορούσε η Εποπτική Αρχή να παίξει τον ρόλο του κριτή για το ποιες διατάξεις και κανόνες αποτελούν κανόνες δημοσίου συμφέροντος, και άρα να περιλαμβάνονται στα ασφαλιστήρια συμβόλαια.
Βεβαίως και πρέπει, η Ιδιωτική Ασφάλιση να συμπληρώνει την Δημόσια Ασφάλιση. Και όλος ο κλάδος της Ασφαλιστικής Αγοράς, το ίδιο έχει διατυπώσει. Αρκεί, η Δημόσια Ασφάλιση να υφίσταται. Να έχει κύρος και τα χρήματα των ασφαλισμένων να πιάνουν τόπο ανταποδίδοντας σε παροχές! Αλλιώς, τι νόημα έχει; Σήμερα όμως, δεν είναι οι παροχές που κάνουν ελκυστικότερη την Δημόσια Ασφάλιση, αλλά το ότι είναι υποχρεωτική. Αφού την καθιστά μονοπώλιο, τύπο και έργο.
Εάν η ψήφιση του άρθρου 166, σήμαινε λοιπόν αυτοδικαίως, την κατάρρευση της Δημόσιας Ασφάλισης, αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να απασχολεί τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες του δημόσιου φορέα, που κάποτε θα πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται και να λειτουργούν, όχι με κριτήριο την μονοπωλιακή διάσταση της δημόσιας ασφάλισης, αλλά την Ελεύθερη Αγορά, με όρους και κανόνες υγιούς ανταγωνισμού.
Με λίγα λόγια, ας γίνει η Δημόσια Ασφάλιση, ανταγωνιστική και κυρίως αποτελεσματική, και ας κρίνει ο πολίτης ποια υπηρεσία θέλει, ανάλογα με τις καλύψεις και τα χρήματα που θέλει να διαθέσει.
Αλλά, είπαμε. Στην Ελλάδα, προσθέτουμε και αφαιρούμε άρθρα από οδηγίες της Ε.Ε. ανάλογα με τα μικροσυμφέροντα και τις αγκυλώσεις των συνδικαλιστών της κυβερνώσας παράταξης, και μετά αναρωτιόμαστε γιατί αυτές δεν λειτουργούν και δεν αποδίδουν…
.gif?rand=613)
