Πάνω από 4 μήνες βρίσκεται στα συρτάρια του Υπουργείου Υγείας το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τον HIV/AIDS δείχνοντας την ολιγωρία που υπάρχει στη εφαρμογή κοστολογημένων κινήσεων για τη διαχείριση σημαντικών παθήσεων.
Δεδομένη θεωρείται η εφαρμογή σχεδίων δράσεων από την πλευρά του Υπουργείου Υγείας για την ορθή αντιμετώπιση χρονίων ασθενειών στην Ελλάδα, ώστε οι ασθενείς να λαμβάνουν τις απαραίτητες υπηρεσίες αλλά παράλληλα και το σύστημα υγείας να μπορεί να ελέγχει τις δαπάνες. Η περίπτωση της αντιμετώπισης του ιού HIV αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα και μάλιστα σήμερα στην Ελληνική Βουλή γίνεται ημερίδα με θέμα «Η Εθνική Στρατηγική για την επιδημία του HIV».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελληνική Πολιτεία εξακολουθεί εδώ και πάνω από 4 μήνες να κρατά στο συρτάρι το Στρατηγικό Σχέδιο Δράσης για HIV/AIDS το οποίο κατατέθηκε λίγο πριν τις εκλογές στο Υπουργείο Υγείας από την αρμόδια επιτροπή. Μάλιστα ο προϋπολογισμός του σχεδίου θα έλεγε κανείς ότι δεν αποτελεί μια δυσβάσταχτη για το ΕΣΥ οικονομικά επιβάρυνση. Την ίδια ώρα βέβαια όπως αποδεικνύεται και από τα στοιχεία του σχεδίου για τον HIV, ένα σχέδιο δεν είναι στάσιμο αλλά πρέπει σε συνεννόηση με την Πολιτεία να αναπροσαρμόζει τα κόστη του και επίσης να υπάρχει συνεργασία για την αντιμετώπιση επιμέρους παραέτρων.
Συγκεκριμένα ο συνολικός προϋπολογισμός του Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου Δράσης για τον HIV/AIDS εκτιμήθηκε σε 28.371.800 ευρώ. Σημειώνεται ότι, παρότι το παρόν Σχέδιο αφορά την περίοδο 2020-2025 (συνολικά 6 έτη) ο προϋπολογισμός έχει εκτιμηθεί μόνο για τα πρώτα 5 έτη.
Τα μεγαλύτερα κόστη φαίνεται να αφορούν στην υλοποίηση προγραμμάτων PrEP και στις εργαστηριακές εξετάσεις. Αυτό όμως είναι μερικώς αληθές καθώς να πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι:
1) Δεν έχουν συνυπολογιστεί τα μεγάλα σχετικά κόστη παροχής ART. Αν αυτά συνυπολογιστούν και λάβουμε υπόψη και τα κόστη φροντίδας και εξετάσεων των PLHIV, τότε αποδεικνύεται με μοντέλα ότι η υλοποίηση προγραμμάτων PrEP οδηγεί σε 2-3 έτη σε σημαντική εξοικονόμηση πόρων.
2) Δεν έχουν συνυπολογιστεί τα κόστη για την επαρκή στελέχωση των ΜΛ Νοσοκομείων, ΕΟΔΎ, ΟΚΑ- ΝΑ, ΚΕΘΕΑ, σωφρονιστικών καταστημάτων και άλλων δημόσιων φορέων, τα κόστη των οποίων θα πρέπει να ενσωματωθούν στους προϋπολογισμούς των αντίστοιχων φορέων.
3) Το κόστος πρόσβασης σε μεταφραστές. Πολιτιστικούς διαμεσολαβητές, το οποίο ενδεχομένως είναι μεγάλο και εξαρτάται από το μοντέλο που θα επιλεγεί. Προτείνεται, για εξοικονόμηση πόρων η σύσταση on-call υπηρεσίας, με πιστοποιημένο και κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό.
4) Δεν περιλαμβάνεται το κόστος λειτουργίας 24-ωρης γραμμής υποστήριξης του ΕΟΔΥ, το οποίο θα πρέπει να συνυπολογιστεί στον προϋπολογισμό του.
5) Στα προγράμματα μείωσης βλάβης ενώ συνυπολογίζεται το κόστος αγοράς κιτ συρίγγων (με στόχο την επίτευξη του στόχου διανομής 200 κιτ συρίγγων ανά ΧΕΝ ανά χρήση), δεν έχει κοστολογηθεί το κόστος αγοράς προφυλακτικών, το κόστος λειτουργίας των χώρων εποπτευόμενης χρήσης και το κόστος ίδρυσης, στελέχωσης και λειτουργίας one-stop shops.
6) Αντίθετα για τα προγράμματα PrEP έχουν συνυπολογιστεί σχεδόν όλα τα αναμενόμενα κόστη, από το κόστος έναρξης των προγραμμάτων μέχρι το κόστος των φαρμάκων, των εξετάσεων και της στελέχωσής τους. Δεν έχει όμως συνυπολογιστεί το κόστος εμβολιασμού.
.gif?rand=8239)
