Τρεις διαπραγματεύσεις πρέπει να «τρέξει» ταυτόχρονα το Υπ. Εργασίας στα πλαίσια της 2ης αξιολόγησης του προγράμματος προσαρμογής μέχρι τέλος του χρόνου.
Οι δύο πρώτες διαπραγματεύσεις, δηλαδή το Εργασιακό και το Προνοιακό, είναι προβλεπόμενες, ενώ η τρίτη -το Ασφαλιστικό– προέκυψε εμμέσως πλην σαφώς κατά την τελευταία επίσκεψη των ανωτάτων κλιμακίων των θεσμών στην Αθήνα.
Αν και πρόκειται για τελείως διαφορετικά μέτωπα, συνδέονται άμεσα από τη σκοπιά της πορείας της διαπραγμάτευσης (η οποία είναι «ενιαία»), αλλά και έμμεσα μιας και αφορούν το ίδιο κοινωνικό πλήθος τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
- Σύμφωνα με το Μνημόνιο, η κυβέρνηση πρέπει να αναδιαμορφώσει το θεσμικό πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα κατά τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», γεγονός που θα επηρεάζει 1,9 εκατομμύριο μισθωτούς και άλλους 230.000 εργοδότες.
- Παράλληλα, από 1.1.2017 πρέπει να αναδιαμορφωθεί ο χάρτης των προνοιακών επιδομάτων (τα οποία λαμβάνουν πάνω από 1 εκατομμύριο πολίτες, στην πλειοψηφία μισθωτοί και άνεργοι) προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το πρόγραμμα του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης.
- Την ίδια στιγμή, οι θεσμοί -και προπαντός το ΔΝΤ – θέτουν θέμα αναδιαμόρφωσης του ασφαλιστικού νόμου ενόψει της σύστασης και του νέου ασφαλιστικού υπερ-ταμείου (σ.σ. Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης), ο οποίος ψηφίστηκε μόλις πριν πέντε μήνες, γεγονός που αν συμβεί αναμένεται να θίξει κοντά στις 1 εκατομμύριο ασφαλισμένων που παίρνουν κύρια σύνταξη (επί συνόλου 2,6 εκατομμυρίων).
Το ΔΝΤ, από την προηγούμενη κιόλας κάθοδο του στην Αθήνα, έχει βάλει ασφαλιστική «σφήνα» στη διαπραγμάτευση για το Εργασιακό αλλά και το Προνοιακό. Η «σφήνα» αυτή του ΔΝΤ αποτελεί μία διπλή απειλή προς την κυβέρνηση:
- Το ΔΝΤ «προειδοποιεί» την κυβέρνηση να μην επιμείνει πολύ στις προτάσεις της για το Εργασιακό (οι οποίες βρίσκονται στην αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με εκείνες των θεσμών), γιατί καραδοκούν οι προτάσεις του για άμεσες περικοπές στις κύριες συντάξεις.
- Το ΔΝΤ έχει ήδη προτείνει τη χρησιμοποίηση των πόρων που θα εξοικονομηθούν από ενδεχόμενες περικοπές στις κύριες συντάξεις υπέρ της ενίσχυσης των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Εξάλλου το ίδιο το Μνημόνιο προβλέπει πως το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί από παρεμβάσεις όχι μόνο σε προνοιακά επιδόματα, αλλά και σε παροχές της κοινωνικής ασφάλισης και φορο-απαλλαγές.
Με άλλα λόγια, σύμφωνα με το σκεπτικό που αναπτύσσει το ΔΝΤ, μία νέα παρέμβαση στο Ασφαλιστικό (με περικοπές στις κύριες συντάξεις) θα ξεμπλόκαρε δύο μέτωπα ταυτόχρονα: Το Εργασιακό και το Προνοιακό. Και αυτό γιατί θα έκαμπτε τις πιέσεις των θεσμών για νέες μειώσεις συντάξεις και ταυτόχρονα θα έλυνε το πρόβλημα χρηματοδότησης του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης.
.gif?rand=700)
