.gif?rand=6048)
Για όσους ενδιαφέρονται για τα Πολιτικοοικονομικά Προβλήματα της χώρας, επί της ουσίας, παρουσιάζουμε το «Δωδεκάλογο της Δημοκρατίας», που δημοσίευσε το «Επιστημονικό Μάρκετινγκ» πριν από πολλά χρόνια. Αν ενδιαφέρεστε για παρόμοια κείμενα γύρω από την Προσωπική Βελτίωση, την Ηγεσία, το Μάνατζμεντ, το Μάρκετινγκ, τις Πωλήσεις, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Morax www.morax.gr. Αν γίνετε συνδρομητής, δικαιούστε τον προσωπικό σας κωδικό πρόσβασης στα 1.600 και πλέον Κλασικά Άρθρα με τα πιο πάνω Κεφάλαια.
Μια προσφορά με έκπτωση 50% στις τιμές που ισχύουν μέχρι το τέλος του χρόνου είναι σε ισχύ. Οι τιμές των Συνδρομών από τον Ιανουάριο αυξάνονται και η ετήσια Εταιρική θα κοστίζει 150 ευρώ από 140, η διετής 250 ευρώ από 220 και η τριετής 350 ευρώ από 300. Πληροφορίες εκτός από την ιστοσελίδα μπορείτε να πάρετε στα τηλέφωνα 210-9578130-1-2.
Ο Δωδεκάλογος της Δημοκρατίας!
1) Τα «Τρία Ανεξάρτητα Θεσμικά Κέντρα Εξουσίας» της Δημοκρατίας είναι: «Η Κυβέρνηση», «Η Βουλή», Το «Δικαστικό Σώμα», σύμφωνα με το Γάλλο νομικό Μοντεσκιέ (Charles de Secondat, Baron de Montesquieu, 1748). Αργότερα προστέθηκε ως Τέταρτη «Θεσμική Εξουσία» και ο «Συνδικαλισμός» των Εργαζομένων, για να ακολουθήσει και ο Συνδικαλισμός της Εργοδοσίας.
2) Η Φιλοσοφία και η Έννοια της «Δημοκρατίας» του Μοντεσκιέ, με το περίφημο κείμενό του: Το Πνεύμα του Νόμου» και ο «Διαχωρισμός των Εξουσιών» έχει Διαχωρίσει την «Εξουσία» στα Τρία αυτά «Κέντρα Εξουσίας» για Δύο Μοναδικούς Λόγους: α) Για να μην μπορεί καμία από τις «Τρεις Εξουσίες» να Κάνει Κατάχρηση της «Εξουσίας που Διαθέτει και Ασκεί»! β) Για να «Είναι Πάντα Δυνατόν», Κυκλικά, Κοινές και Εναλλασσόμενες Επιτροπές των «Δύο» από τις «Τρεις Εξουσίες» της Δημοκρατίας να Ελέγχουν τη «Μία» απόλυτα και σε βάθος. Η Ιστορία του Ανθρώπου τα τελευταία 5.000 χρόνια έχει Επανειλημμένα Τεκμηριώσει το εξής: Όταν ο «Άνθρωπος Διαθέτει Ανεξέλεγκτη Εξουσία, θα την Καταχραστεί»!
3) Γι’ αυτούς τους Λόγους, για τη Δικαιότερη, Αποτελεσματικότερη και Παραγωγικότερη Διακυβέρνηση της Ελλάδας, για τον Αξιοπρεπή Καταμερισμό του Παραγόμενου Πλούτου και, κυρίως, για να σταματήσουν οι προκλητικές Καταχρήσεις κάτω από τα Μάτια μας όλων όσοι Ασκούν Εξουσία, ο Δωδεκάλογος της Δημοκρατίας είναι απαραίτητο να τεθεί επί τάπητος και να υποχρεωθούν οι Μοναδικοί Νομοθέτες της Χώρας να τον Καθιερώσουν Συνταγματικά, απευθείας από το Λαό, χωρίς παρεκκλίσεις, παρερμηνείες και «παραθυράκια» κατάργησης της Ουσίας του Ελέγχου των Εξουσιών.
4) Κατάργηση του Αυτοελέγχου, της Αυτοκάθαρσης και της Παραγραφής των Αδικημάτων όλων όσοι Ασκούν Εξουσία, καθώς και όλων των Οργανισμών και των Συνδικαλιστικών Σωματείων. Η Ελλάδα δε διαθέτει ούτε έναν Ουσιαστικό Μηχανισμό Ελέγχου των Εξουσιών, ο οποίος να μπορεί να Λειτουργεί εντελώς Ανεξέλεγκτα από τις Εξουσίες της Κυβέρνησης, της Βουλής και των Δικαστικών.
5) Καθιέρωση της Απόλυτα Ανεξάρτητης Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Με δικούς της Πόρους – Τοπική Κυβέρνηση – Τοπική Βουλή – Τοπική Δικαστική Εξουσία – Τοπική Αστυνομία, σύμφωνα με το Διαχωρισμό των Εξουσιών.
6) Κατάργηση της «Κομματικής Πειθαρχίας» στις ψηφοφορίες της Βουλής, γιατί Αχρηστεύει τον Ιερό Νομοθετικό Ρόλο της Βουλής!
Η Κυβέρνηση Εκλέγεται για να Κυβερνάει, μόνο.
Δεν εκλέγεται και για να Νομοθετεί!
7) Κατάργηση του Κανονισμού της Βουλής που υπαγορεύει στις «Βουλευτικές Επιτροπές Ελέγχου των Σκανδάλων» των μελών της Κυβέρνησης να πλειοψηφούνται από βουλευτές του κόμματος που κυβερνάει! Η Κυβέρνηση Εκλέγεται για να Κυβερνάει, μόνο.
Δεν Εκλέγεται και για να Ελέγχει τον Εαυτό της!
8) Κατάργηση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, γιατί Αχρηστεύει τον Ιερό Ρόλο της «Δικαστικής Εξουσίας». Η Δικαστική Εξουσία πρέπει να Εκλέγεται απευθείας από το Λαό, για να είναι εντελώς Ανεξάρτητη από την Κυβερνητική και τη Νομοθετική Εξουσία. Η Κυβέρνηση Εκλέγεται για να Κυβερνάει, μόνο.
Δεν Εκλέγεται και για να Δικάζει!
9) Κατάργηση των «Ασυμβίβαστων Εξουσιών» στις Σχέσεις Κυβέρνησης, Νομοθεσίας, Δικαστικού, Βουλευτή/Υπουργού -Κομματικού Στελέχους/Συνδικαλιστή – Κομματικού Στελέχους/Κυβερνητικής Θέσης, καθώς και σε όλους όσοι έχει αποδειχθεί ότι Ασκούν Ασυμβίβαστες Εξουσίες.
10) Διαχωρισμός της «Πολιτικής Εξουσίας» από τη «Λειτουργική Διακυβέρνηση» και περιορισμός της στην «Επιτελική Διακυβέρνηση» του Κράτους.
11) Απαγόρευση της εκάστοτε Κυβέρνησης να συναλλάσσεται με Υπεράκτιες Εταιρείες.
12) Περιορισμός της Κυβερνητικής Εξουσίας από το ίδιο Κόμμα σε δύο μόνο συνεχόμενες τετραετίες.
