.gif?rand=1520)
Τον κώδωνα του κινδύνου αναφορικά με την ανετοιμότητα ορισμένων ασφαλιστικών εταιρειών ενόψει της υιοθέτησης νέων λειτουργικών μοντέλων και της εναρμόνισης με τις νέες εποπτικές απαιτήσεις στο πλαίσιο του Solvency II, κρούει η κ. Έλπη Καράμπαλη, Υποδιευθύντρια, Συντονίστρια Ασφαλιστικού Τομέα της KPMG σε άρθρο της για το συνταξιοδοτικό και την ιδιωτική ασφάλιση.
Ωστόσο, η κ. Καράμπαλη τονίζει ότι στην πλειονότητά τους οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν εμπιστευθεί συμβουλευτικές εταιρείες έτσι ώστε να επιτύχουν την όσο το δυνατόν ταχύτερη εναρμόνιση με τους νέους κανόνες.
Αναλυτικά το άρθρο της κ. Καράμπαλη:
“Το συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριάντα και πλέον ετών αποτελεί ένα από τα πλέον δυσεπίλυτα προβλήματα για τη χώρα μας.
Η ιδιωτική ασφάλιση, ο τρίτος πυλώνας του ασφαλιστικού συστήματος, ήδη από την δεκαετία του ’80 στην Ευρώπη συμμετέχει ενεργά σε μικτά αναδιανεμητικά και κεφαλαιοποιητικά συστήματα με στόχο την ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος της δημογραφικής ανεπάρκειας του αναδιανεμητικού συνταξιοδοτικού συστήματος.
Βασικό ζητούμενο είναι να πραγματοποιηθεί μία ίση και δίκαιη κατανομή των κινδύνων του ασφαλιστικού συστήματος, μέσω ταυτόχρονων μεταρρυθμίσεων και στους τρεις πυλώνες, δηλαδή τους κρατικούς ασφαλιστικούς φορείς, τα επαγγελματικά ταμεία και την ιδιωτική ασφάλιση.
Είναι αδιαμφισβήτητη η αξία και η λειτουργικότητα των εργαλείων που μπορεί να προσφέρει η ιδιωτική ασφάλιση στη λύση του προβλήματος, με την προϋπόθεση ότι η ελληνική ασφαλιστική αγορά είναι έτοιμη να αναλάβει αυτόν τον στρατηγικό ρόλο. Το ερώτημα είναι κατά πόσον οι ασφαλιστικές εταιρίες έχουν επαρκώς προετοιμαστεί και μάλιστα 72 ημέρες πριν από την εφαρμογή του νέου θεσμικού πλαισίου «Φερεγγυότητα ΙΙ».
Από την εμπειρία μας παρατηρούμε ότι αρκετές ασφαλιστικές εταιρείες τα τελευταία 3 χρόνια με όλο και πιο εντατικούς ρυθμούς βρίσκονται σε έναν διαρκή αγώνα δρόμου για την υιοθέτηση των μέτρων προσαρμογής που οδηγούν στην πλήρη ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία και την εφαρμογή της Οδηγίας 2009/138/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2009, σχετικά με την ανάληψη και την άσκηση δραστηριοτήτων ασφάλισης και αντασφάλισης.
Στην πλειοψηφία τους οι ασφαλιστικές αυτές εταιρείες εμπιστεύθηκαν τις συμβουλευτικές εταιρείες, που συνδράμουν στην προσπάθειά τους για την υιοθέτηση νέων λειτουργικών μοντέλων, τη διαχείριση των κινδύνων, τη διαχείριση των κεφαλαίων τους διασφαλίζοντας εν τέλει την όσο το δυνατόν ταχύτερη και αποτελεσματική εναρμόνισή τους με τις νέες εποπτικές απαιτήσεις. Εκτιμούμε όμως ότι και αυτή την ύστατη ώρα υπάρχουν εταιρίες που αγωνίζονται ενάντια στο χρόνο να εναρμονισθούν και όσες δεν τα καταφέρουν θα πρέπει να προχωρήσουν σε άλλες λύσεις σχετικά με τη συνέχιση της δραστηριότητάς τους.
Βασικοί παράγοντες επιβίωσης για τις ασφαλιστικές εταιρείες στην εποχή του νέου πλαισίου δεν αποτελούν μόνον τα απαιτούμενα κεφάλαια φερεγγυότητας και η ολοκληρωμένη αξιολόγηση των κινδύνων αλλά και το σύστημα εταιρικής διακυβέρνησης, καθώς και οι κανόνες δημοσιοποίησης των οικονομικών τους στοιχείων, που στόχο έχουν τη διαφάνεια και την ομοιομορφία για την προστασία του καταναλωτή. Είναι λοιπόν σαφές ότι προάγεται ένα νέο μοντέλο λειτουργίας των ασφαλιστικών εταιρειών, το οποίο προϋποθέτει και αλλαγή επιχειρηματικής κουλτούρας. Αυτό από μόνο του είναι ένας γιγάντιος στόχος που όμως θα κάνει τη διαφορά.
Η ασφαλιστική αγορά μέσω των νέων εποπτικών κανόνων θα πρέπει να αναμορφωθεί ριζικά, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί με φερεγγυότητα και επάρκεια για την ουσιαστική ανάπτυξη του τρίτου πυλώνα που είναι η ιδιωτική ασφάλιση”.
