Τα γεγονότα υπαγορεύουν την αλλαγή και στη σύνθεση του Δ.Σ. της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών, λόγω της αντικατάστασης της Διοικητικής Ομάδας της Εθνικής Ασφαλιστικής. Με την αλλαγή αυτή αλλάζουν και οι «Πολιτικές» που κυριαρχούσαν στις κινήσεις της Ένωσης, που δεν ήταν πάντα οι ενδεδειγμένες. Ας μην ξεχνάμε ότι και οι CEOs είναι «Άνθρωποι» και παρασύρονται «από όλα τα καλά» που διαθέτουν και οι λοιποί «θνητοί»! Ας λένε οι Καθηγητές του Μάνατζμεντ ότι οι CEOs πρέπει να συμπεριφέρονται «έτσι & αλλιώς». Οι «Εμπάθειες», οι παρεούλες που δημιουργούνται λόγω συμφερόντων και προσωπικών σχέσεων, οι Ανασφάλειες που υπάρχουν παντού, αλλού μεγάλες, αλλού μικρότερες, δημιουργούν όλα τα γνωστά προβλήματα που συνεπάγονται στον παράγοντα «Πολιτική» είτε αυτή εφαρμόζεται στην Επιχειρηματική Δράση είτε στην «Πολιτική» Διακυβέρνηση.
Το ιστορικό της Ένωσης έχει δυστυχώς πολλά «μελανά» σημεία, που προέκυψαν από αυτές τις Ανθρώπινες Αδυναμίες. Ευχόμαστε στο μέλλον να κυριαρχούν η Ωριμότητα, η Ψυχραιμία και η Στρατηγική Σκέψη των μελών της Ένωσης και να θυμούνται τα μέλη της ότι η μεγαλύτερη απειλή που έχουν να αντιμετωπίζουν είναι… ο βαθμός της έλλειψης του ενδιαφέροντος που έχουν, συγκρινόμενος με τον αντίστοιχο που διαθέτουν για την Εταιρεία τους. Δεν είναι καθόλου εύκολος, αλλά και για αυτόν το λόγο οι θέσεις των CEOs είναι τρομερά απαιτητικές και δύσκολες!
.gif?rand=9444)
Σε 40 χρόνια νεότερης ασφαλιστικής ιστορίας (από το 1970 και το νόμο 400) η ΕΑΕΕ έχει να επιδείξει μόνον δύο (2) ουσιαστικά έργα (α) το ΕΙΑΣ (ουδέποτε κατάλαβα γιατί πρέπει να πληρώνονται εκεί οι επαγγελματίες της αγοράς που αναλαμβάνουν θέση εισηγητή…) και (β) το ΣΑΠ, σύστημα «φιλικού διακανονισμού» που βοήθησε σημαντικά τη λειτουργία του κλάδου αυτοκινήτου.
Από εκεί και πέρα αν μπορούσε κάποιος να διαβάσει και να συγκρίνει τις συνεντεύξεις που έχουν δώσει όλα αυτά τα χρόνια οι «παράγοντες» της ασφαλιστικής αγοράς, θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι όλοι λένε πολλά και τίποτα. Μία μονότονη ξύλινη γλώσσα ελπίδας ότι τα «πράγματα πρέπει να βελτιωθούν…» και ότι «δεν μας βοηθάει το κράτος…».
Τα δύο σημαντικότερα πράγματα που δεν έκαναν είναι: (α) Να δημιουργήσουν κοινές πλατφόρμες γενικών όρων σε όλους τους κλάδους και να καταλάβουν ότι σε μία μικρή περιφερειακή αγορά όπως είναι η Ελληνική, ο ανταγωνισμός δεν υφίσταται στο προϊόν αλλά στην υπηρεσία. Αν γινόταν αυτό ο Έλληνας θα είχε αποκτήσει ασφαλιστική συνείδηση και η παραγωγή των ασφαλίστρων θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. (β) Να δημιουργήσουν κοινά μηχανογραφικά συστήματα με τα οποία αφενός θα μείωναν τα λειτουργικά τους έξοδα και την ανάγκη εύρεσης κεφαλαίων για να επενδύει συνεχώς ο καθένας στο δικό του σύστημα, αφετέρου θα είχαν διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία παραγωγής που θα τους επέτρεπαν να εφαρμόσουν αποτελεσματικό Risk Management και να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του Solvency II (καταλαβαίνει κανένας άραγε ή γράφω κινέζικά…?)
Οι νεότεροι είναι κλάσης ανώτεροι (σε μόρφωση, μυαλό, νοοτροπία, ικανότητα, κλπ…) από τους παλαιότερους που καλά θα κάνουν να πάνε να αράξουν στις βίλλες τους στη Μύκονο, μπας και μπορέσει να πάρει η αγορά το δρόμο της…