του Κώστα Λάμπρου, πρώην Προέδρου ΠΣΑΣ
Η συνένωση των δυνάμεων, απασχολεί την Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση από τη δεκαετία του 1970. Γενικές Συνελεύσεις και Συνέδρια έχουν εγκρίνει κατά καιρούς, με αλλεπάλληλες αποφάσεις, αυτή τη συνένωση. Μέχρι σήμερα αυτό δεν κατέστη δυνατό να υλοποιηθεί, πέραν της κοινής επιθυμίας και ορισμένων κοινών ανακοινώσεων, μέσω των λεγόμενων «τετρασφράγιστων» υπομνημάτων. Το θέμα είχε απασχολήσει και τα δικά μου Διοικητικά Συμβούλια, χωρίς όμως να προχωρήσουμε σε κάτι περισσότερο, από τα παραπάνω, αφού οι συνθήκες δεν είχαν ωριμάσει.
Τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια κινητικότητα από όλα σχεδόν τα Σωματεία για ίδρυση Ομοσπονδιών, χωρίς να λείπει και η σχετική ένταση.
Ασφαλιστικοί Σύμβουλοι και Συντονιστές προωθούν ξεχωριστά καταστατικά, για ίδρυση Ομοσπονδίας Διαμεσολαβούντων, η δε Πράκτορες προχωρούν σε διεύρυνση, του καταστατικού της υπάρχουσας, δικής τους, Ομοσπονδίας ( ΠΟΑΠ), για να προσχωρήσουν οι άλλοι.
Οι ξεχωριστές όμως κινήσεις, δημιουργούν καχυποψία στους άλλους, για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι, ποιος θα προσχωρήσει σε ποιον, ποιος θα πιστωθεί την ιστορική πρωτοβουλία της Ομοσπονδοποίησης.
Το ότι σε όλα σχεδόν τα Σωματεία, υπάρχουν εγγεγραμμένοι, από άλλες κατηγορίες Διαμεσολάβησης, δεν δικαιολογεί απαίτηση «πρωτοκαθεδρίας», από κανέναν.
Η εικόνα της Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης φαίνεται διασπασμένη σε δύσκολους καιρούς, που τα θέματα είναι ανοιχτά, καθώς υπάρχουν διεργασίες από την πλευρά της Πολιτείας, μέσω της Εποπτικής Αρχής και της Γ.Γ. Καταναλωτή, για ριζικές αλλαγές στον χώρο.
Είναι φανερό ότι, οι πιέσεις, που ασκούνται στις Εταιρείες, για εξεύρεση κεφαλαίων, εξ αιτίας της επικείμενης εφαρμογής του Solvency ii, την ίδρυση Εγγυητικού Κεφαλαίου για τον κλάδο ζωής και την προοδευτική αύξηση των ασφαλισμένων κεφαλαίων στον κλάδο αυτοκινήτων, μετατοπίζονται, προς την Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση και τους καταναλωτές.
Οι πιέσεις εντείνονται σε όρια ασφυξίας, από τη σημερινή οικονομική κατάσταση.
Πέραν, από τη λεγόμενη διαφάνεια στις αμοιβές και τις προμήθειες, με την υποχρέωση αναγραφής τους, επί του ασφαλιστηρίου συμβολαίου και το χρονικό «στρίμωγμα» στην είσπραξη και απόδοση των ασφαλίστρων, επιχειρείτε τεχνηέντως η «τριχοτόμηση» της Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης, σε δίκτυο Πρόσκτησης, Είσπραξης και Εξυπηρέτησης.
Αντίθετα δηλαδή, από αυτό, που ορίζει η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2002/92 και το Προεδρικό διάταγμα 190/2006.
Αποτέλεσμα αυτού θα είναι, η αποκοπή των Διαμεσολαβούντων, από τους ασφαλισμένους – πελάτες τους και αφαίρεση των δικαιωμάτων επί του πελατολογίου τους.
Ακόμη Εταιρείες, καταργούν, εν μία νυχτί, ολόκληρα δίκτυα, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν δικαιώματα και αποζημιώσεις, επιβεβαιώνοντας, για μία ακόμη φορά, ότι ο Βασιλιάς είναι ολόγυμνος και το οικοδόμημα χτισμένο στην άμμο.
Βεβαίως υπάρχουν αντιδράσεις από τα Σωματεία και προσπάθεια στενότερης συνεργασίας, μέσω κοινής Επιτροπής ή και κοινών ανακοινώσεων.
Στο σημείο όμως, που βρισκόμαστε, πρέπει να γίνει κάτι παραπάνω.
Θα πρέπει να δημιουργηθεί, ισχύς εν τη ενώσει.
Οι συνθήκες για κοινή εκπροσώπηση ωρίμασαν κατ’ ανάγκη και ως εκ τούτου, θα ήθελα να κάνω δύο προτάσεις, που ίσως βοηθήσουν να απεγκλωβιστούμε, από το σημερινό αδιέξοδο.
Μία επιλογή είναι να κάνουν όλοι ένα βήμα πίσω και να τροποποιήσουν τα καταστατικά των Ομοσπονδιών, που προωθούν, περιοριζόμενοι στη δική τους κατηγορία Διαμεσολάβησης.
Η κάθε κατηγορία Διαμεσολάβησης αν θέλει, ας κάνει Ομοσπονδία, για τον δικό της χώρο και από εκεί και πέρα, να πάμε σε «Συνομοσπονδία Διαμεσολαβούντων».
Η δεύτερη επιλογή, που κατά τη γνώμη μου, θα ήταν και η καλύτερη, είναι, να πάμε σε μια «Ένωση Διαμεσολαβούντων», από μηδενική βάση.
Η Ένωση, θα περιλαμβάνει τις τέσσερις νομικά θεσμοθετημένες κατηγορίες Διαμεσολάβησης, δηλαδή:
Τους Μεσίτες Ασφαλίσεων, τους Πράκτορες, τους Συντονιστές και τους Ασφαλιστικούς Συμβούλους.
Ακόμη θα προβλέπεται θέση, για τους εκπροσώπους των LLOYDS, αλλά και για κάποια καινούρια κατηγορία, που μπορεί να προκύψει, ίσως των Συνδεδεμένων.
Στην Ένωση θα μπορούν να εγγραφούν όλα τα Σωματεία ανά τη χώρα με μια κλιμακούμενη οικονομική συνδρομή, μεγαλύτερη για τα Σωματεία των Αθηνών, μια δεύτερη για εκείνα της Θεσσαλονίκης, και μια τρίτη, για τα, ανά την Επικράτεια.
Χωρίς να μπαίνει περιορισμός αν το κάθε Σωματείο θα είναι «καθαρόαιμο» μιας κατηγορίας Διαμεσολάβησης, αφού αυτό δεν είναι εφικτό, κυρίως στην περιφέρεια.
Όργανο της Ένωσης, η Γενική Συνέλευση των μελών, που θα συγκαλείται κάθε χρόνο και κάθε εξάμηνο σε μια ενδιάμεση συνεδρία, αν βέβαια προκύψει ανάγκη θα υπάρχει και έκτακτη σύγκλιση.
Τη Γενική Συνέλευση θα αποτελούν εκπρόσωποι, από κάθε Σωματείο, ο αριθμός των οποίων θα μπορούσε να είναι συγκεκριμένος, ανά Σωματείο ή και αναλογικός, σύμφωνα με τα μέλη του.
Οι υποψήφιοι για το Δ/Σ, θα εκλέγονται από τους εκπροσώπους των Σωματείων, με ένα όμως περιορισμό, οι εκλεγμένοι στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης, θα είναι υποχρεωτικά, δύο από κάθε θεσμοθετημένη κατηγορία Διαμεσολάβησης, έκτος αν δεν υπάρχει ενδιαφέρον, την κενή θέση θα καταλαμβάνει μέλος άλλης κατηγορίας.
Έτσι θα έχουμε, εννεαμελές Διοικητικό Συμβούλιο, στο οποίο θα συμμετέχουν, δύο μέλη από τους Μεσίτες Ασφαλειών, δύο από τους Πράκτορες, δύο από τους Συντονιστές, δύο από τους Ασφαλιστικούς Συμβούλους και ένα μέλος από τους εκπροσώπους των LLOYDS ή τους Συνδεδεμένους.
Η προεδρία θα είναι υποχρεωτικά κυλιόμενη δύο χρόνια για κάθε κατηγορία και θα ασκείται από «τρόικα», από τον νυν, τον προηγούμενο και τον επόμενο πρόεδρο, που θα είναι προεπιλεγμένος.
Εκτός από το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο, που υποχρεωτικά θα έχει δυαρχία.
Το έργο του Διοικητικού Συμβουλίου θα υποβοηθούν μικτές επιτροπές, από τους επιλαχόντες.
Έτσι θα έχουμε δίκαια κατανομή και την καλύτερη δυνατή εκπροσώπηση.
Θα εξισορροπήσουμε δηλαδή, την αριθμητική υπεροχή των Ασφαλιστικών Συμβούλων, με τη δύναμη των Μεσιτών.
Τη δυνατότητα στρατολόγησης και εκπαίδευσης νέων ανθρώπων, των Συντονιστών, με την οικογενειακή επαγγελματική παράδοση, των Πρακτόρων.
Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, αν θα γίνονται και πότε Συνέδρια κ.ά., ή για άρθρα καταστατικού, αυτά είναι θέματα που λύνονται, θα βοηθήσουν και οι νομικοί σύμβουλοι των Σωματείων.
Αυτό δηλαδή που προτείνω, είναι κάτι ανάλογο της δομής, με την οποία διοικείται το BIPAR.
Δεδομένου ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, τα θέματα επείγουν, ο δε χρόνος τρέχει εις βάρος μας, όποιος έχει καλύτερη πρόταση, ας την καταθέσει για διαβούλευση, για να παρθούν, όσο το δυνατόν γρηγορότερα αποφάσεις, για να λυθεί επιτέλους το χρονίζων αυτό θέμα της Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης.
.gif?rand=2872)
