(6) Μέρος. Συνεχίζουμε την Ιστορία του Κλάδου και ευχόμαστε να…μαυρίσετε έξυπνα φέτος διαβάζοντας από το φορητό σας ή από το i phone σας το “ID”! Συζητώντας με ορισμένα Στελέχη της Αγοράς που είναι ακόμα ενεργά από το 1980, όλοι συμφώνησαν σε αυτή τη διαπίστωση: Ότι οι σημερινοί Ασφαλιστές δεν “Πουλάνε” με την έννοια που “Πουλούσαν” οι Ασφαλιστές των δεκαετιών 1960, 1970 και 1980! Τότε για να καταλάβουν καλύτερα οι αναγνώστες τη διαφορά, δεν υπήρχαν Συμβόλαια Νοσοκομειακής Κάλυψης! Υπήρχαν μόνον τα Συμβόλαια Ζωής με τις γνωστές προσθήκες, ΑΠΑ, ΘΑ, ΑΕ και ΜΟΑ. Οι Ασφαλιστές τότε “Πουλούσαν” Αποταμίευση και μετά βίας αναφέρονταν και στο όφελος του Θανάτου. Πίστευαν, ότι οι πελάτες του δεν θα ενδιαφέρονταν για την Ασφάλεια Ζωής και έριχναν όλο το βάρος των επιχειρημάτων στην Αποταμίευση και στα εκατομμύρια που θα εισέπραττε ο Ασφαλισμένος μετά 20 χρόνια! Για αυτό και το 90% των Συμβολαίων των πρώτων τριών δεκαετιών ήταν Επιβίωση γνωστή και ως ΜΙΚΤΗ. Στα Αγγλικά ο όρος είναι “Endowment”. Το Νοσοκομειακά Συμβόλαια, ως γνωστόν, άλλαξαν τα πάντα στην Αγορά μας, όταν πρωτοεμφανίστηκαν το 1990. Οι Ασφαλιστές άλλαξαν νοοτροπία και ξέφυγαν από την πιεστική πώληση με αποτέλεσμα να μετατραπούν σχεδόν σε παραγγελιολήπτες! Το θέμα μας βέβαια, δεν είναι αυτό, ωστόσο, θα επανέλθουμε με στοιχεία για να το διευκρινίσουμε ακόμα περισσότερο. Επανερχόμενοι στην Ιστορία του κλάδου επισημαίνουμε τα εξής:
Από το 1970 υπήρχε ο νόμος (Ν.Δ. 400/1970) που ενθάρρυνε την ίδρυση νέων ασφαλιστικών εταιρειών και τη δυναμική εξέλιξη των παλαιότερων. Ο νόμος αυτός απαγόρευε την ανάμειξη των τραπεζών στις απευθείας πωλήσεις Ασφαλειών, κυρίως Γενικών Κλάδων (αυτοκίνητα, πυρός κ.λπ.). Έδιναν όμως όλες τις Ασφάλειες που προέκυπταν από τις τραπεζικές εργασίες στις θυγατρικές τους ασφαλιστικές εταιρείες. Αποτέλεσμα αυτού του καθεστώτος ήταν να γεννηθεί ο γνωστός Αντιτραπεζικός Αγώνας, των ιδιωτικών Ασφαλιστικών Εταιρειών, γιατί αφαιρούσε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της αγοράς από τις δραστηριότητές τους.
Παρά, όμως, την απαγόρευση και τις διαμαρτυρίες, οι τραπεζικές Ασφαλιστικές Εταιρείες (Εθνική, Αστήρ, Φοίνιξ κ.λπ.) κατόρθωναν να καρπώνονται όλες τις Ασφάλειες από τη δεσπόζουσα θέση των κρατικών τραπεζών (Εθνικής, Εμπορικής, Αγροτικής).
Η οργάνωση, η νοοτροπία και το μέγεθος όμως των τραπεζών και των θυγατρικών τους Ασφαλιστικών εταιρειών δεν τους επέτρεπε να ασχοληθούν με το «λιανοπούλι» των ατομικών Ασφαλίσεων Ζωής. Προτιμούσαν την ασφάλεια και το βόλεμα των Γενικών Ασφαλειών Ζημιών, κυρίως βιομηχανικών και εμπορικών κινδύνων, και την ασφάλιση αυτοκινήτων, συμμορφούμενες πάντοτε στις επιταγές για κοινωνική πολιτική των τότε κυβερνήσεων.
Η οικονομική ανάπτυξη της χώρας τότε υπήρξε ισχυρός σύμμαχος για την ανάπτυξη του Κλάδου Ζωής από την επιθετική και καινοτομική Interamerican και της Alico και τις εταιρείες που προσπάθησαν να αντιγράψουν την πολιτική τους.
Πρέπει να μνημονεύσουμε ιδιαίτερα την Αδριατική, δηλαδή τη διεθνώς γνωστή ιταλική RAS, την οποία ο Φωκίων Μπράβος είχε κληρονομήσει από το θείο του Ιωάννη Μπράβο. Ο Φωκίων Μπράβος, τότε κατόρθωσε να αναδείξει την «Αδριατική» σε ισχυρό αντίπαλο της Interamerican και ο ανταγωνισμός, τότε για λίγα χρόνια είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις! Παρόλο όμως τον έντονο ανταγωνισμό, δεν υπήρξαν μεταγραφές από και προς τις δύο Εταιρείες. Η «Αδριατική» ήταν τότε, ο μόνος αντίπαλος της Interamerican, εκτός βέβαια της Alico! Αρκετά χρόνια μετά ο Φ. Μπράβος, έφυγε από την “Αδριατική” και ίδρυσε την International, αφού αντιμετώπισε μακροχρόνιες δικαστικές διαμάχες με την «Αδριατική». Αργότερα, η «Αδριατική» εξαγοράστηκε από την Allianz. Η δραστηριοποίηση του Φ. Μπράβου στον Κλάδο Ζωής συνεχίστηκε με την ίδρυση πρώτα της Εταιρείας International Hellas τον κλάδο Ζημιών και παράλληλα με την ίδρυση της International Life ως Πρακτορείου, που για ένα χρονικό διάστημα έδινε τα Συμβόλαια Ζωής στην τότε θυγατρική της «Εθνικής», «Αστήρ»! Αργότερα ίδρυσε τη δική του εταιρεία Ζωής, τη γνωστή International Life, έχοντας έκτοτε τις δύο αυτές Εταιρείες που λειτουργούν μέχρι των ημερών μας
Έτσι, στη δεκαετία του 1970 και συγκεκριμένα μέχρι το 1978 κυριαρχούσαν στην Ασφαλιστική Αγορά στην Ελλάδα τρεις μόνον Εταιρείες Ζωής. Η Interamerican, η American Life και η Αδριατική, ενώ οι τραπεζικές Εθνική και Αστήρ προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να μπουν και αυτές στο παιχνίδι. Η Αγροτική Ζωής δεν είχε ιδρυθεί ακόμα. Υπήρχε η Αγροτική Ζημιών η οποία ιδρύθηκε το 1980 και λειτουργούσε ως Μικτή Εταιρεία που πρόσφερε και Ασφάλειες Ζωής. Το 1986-87, αποσπάστηκε ο κλάδος Ζωής και ιδρύθηκε ως ανεξάρτητη Εταιρεία, η Αγροτική Ζωής με πρώτο Διευθύνοντα Σύμβουλο το Χρήστο Παπαθανασίου και Διευθυντή Πωλήσεων το…Νίκο Δημαρά, ο οποίος απέκτησε το ψευδώνυμο “Ο Παππούς”! Τότε μάλιστα, δημιουργήθηκε μέγας σάλος από το σύλλογο των εργαζομένων γιατί η σύμβαση του “Παππού”‘ θεωρήθηκε πολύ προκλητική!
Αργότερα, το 2002, οι δύο Εταιρείες ενώθηκαν εκ νέου σε μια Εταιρεία με επικεφαλής τον Τριαντάφυλλο Λυσιμάχου. Δηλαδή η Αγροτική Ζημιών απορρόφησε την Αγροτική Ζωής.
Η “Ελληνοβρετανική” υπήρχε τότε, όμως ήταν ο μικρότερος παίχτης της Αγοράς και ουδέποτε ξεχώρισε για να θεωρηθεί ως απειλή για τις υπόλοιπες, άσχετα αν ο Δούκας Παλαιολόγος αποδείχτηκε καλός Επιχειρηματίας και τη μοσχοπούλησε…δύο φορές! Άλλο όμως είναι το ένα και άλλο το άλλο! Η Επιχειρηματικότητα απαιτεί ορισμένα προσόντα που δεν έχουν σχέση όμως με αυτά της Πετυχημένης Παραγωγικής Διοίκησης. Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώθηκε και με τη θητεία του ως Διευθύνοντος Συμβούλου στην Εθνική ΑΕΓΑ, στην οποία όχι μόνον δεν έλυσε κανένα από τα χρόνια προβλήματά της, πράγμα που ομολογούμε δεν ήταν και τόσο εύκολο, αλλά επέτρεψε σε συνεργασία με το Σπύρο Λευθεριώτη και ελαφρά τη καρδία, την αθρόα αποδοχή ασφάλισης αυτοκινήτων, χωρίς καμία διαδικασία επιλογής, προκειμένου να επαναφέρει τον αριθμό των απωλειών που προέκυψαν από την προηγούμενη Διοίκηση. Αυτή η ενέργεια, ως γνωστόν, ναι μεν παρουσίασε μεγέθη, μεγέθη όμως τα οποία έσερναν και τεράστιες βεβαιωμένες ζημίες για την Εταιρεία.
Είναι γνωστό ότι το 1983, όταν ο Παναγιώτης Γλεντής έφυγε από την Interamerican όπου εργάζονταν ως Unit στο Κατάστημα του Π. Γκρέτσικου, και εντάχθηκε στην Εθνική, ήταν ο πρώτος επί της ουσίας Agency Manager της Εταιρείας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του Κλάδου Ζωής στη Εταιρεία.
Στις αρχές του 1980, εμφανίζεται στην ελληνική αγορά και η Nationale NederIanden, (ING) ολλανδική ασφαλιστική εταιρεία, που αγόρασε την «Πρόοδο» των αδελφών Μακρυμίχαλου , και η οποία αναδείχτηκε σε έναν από τους πιο επιθετικούς παίχτες στην Ελληνική Ασφαλιστική Αγορά του κλάδου Ζωής. Ως Γενικός Διευθυντής της τότε ΝΝ στρατολογήθηκε ο Τάκης Καραλής που εργάζονταν στην Εθνική ΑΕΓΑ ως Αναλογιστής, και ο οποίος έφερε στην ΝΝ το Αμπατζίδη και το Ρογάρη που κατά λάθος γράψαμε στο προηγούμενο μέρος ότι προήλθαν από την Alico.
Την επόμενη Δευτέρα 12 Αυγούστου, 2013 θα αναφερθούμε πότε και πώς απολύθηκε από την Interamerican o Παύλος Ψωμιάδης που εργάζονταν ως Διευθυντής Πωλήσεων και το 1975 πλησίασε τον Α. Ταμπουρά για να ιδρύσουν την Aspis Life με τη γενναιόδωρη χρηματοδότηση της Occidetal Life που επένδυσε 5 εκατ.ευρώ για αυτό το σκοπό!
