Μία εύστοχη και πολύ ουσιαστική παρατήρηση, που τα χειραγωγημένα ΜΜΕ θάβουν συστηματικά!
(του Ηλία Καραβόλια)
Θα ξεκινήσουμε με μία απάντηση που έδωσε ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου, μόλις ανέλαβε τα Πρωθυπουργικά του Καθήκοντα και κάλεσε στο γραφείο του όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος. Όλο το Κομματικό Κατεστημένο δηλαδή που έχει αγκαλιάσει με τα πλοκάμια του σε ολόκληρη τη λειτουργία του Κράτους με τον Συνδικαλισμό ή με τους διορισμένους Διοικητές και λοιπά στελέχη του Κράτους, των ΔΕΚΟ και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.
Τίποτα δεν λειτουργεί στην Ελλάδα, μόνο του αξιοκρατικά. Αν βρείτε μια λειτουργία που παράγει χρήμα ή άλλου είδους πλούτου να μας το γράψετε… Σαν αγνός Ελληνοαμερικανός, λοιπόν, λέει στους έκπληκτους Βαρώνους των Ελληνικών Καπετανάτων: Κύριοι, Θέλω εσείς να αποτελέσετε τη νέα Ομάδα των Σοφών που θα συμβουλεύετε όλους, τα Νέα Στελέχη και την Κυβέρνηση, ένα είδους Γνωματευτικής Επιτροπής, για να μπορέσουμε να διορίσουμε νέους Υπουργούς και να σώσουμε τη χώρα από την καταστροφή! Είμαι σίγουρος ότι θέλετε να συμβάλλετε στη διάσωση της χώρας μας! Μόλις τελείωσε, ένα πρωτοκλασάτο Στέλεχος του απάντησε αμέσως:
Άκου να σου πω, πρόεδρε. Πρέπει να γνωρίζεις ότι από εδώ μέσα θα μπορέσεις να μας βγάλεις μόνον σε… φέρετρα…
Δηλαδή, το Κομματικό Κράτος δεν διαφέρει από τους… Ταλιμπάν… Οι Άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να πολεμήσουν μέχρι θανάτου, προκειμένου να διατηρήσουν το Χουντικό Κράτος που έχουν δημιουργήσει για να το αρμέγουν ανενόχλητα.
Είναι εγκληματική η εμμονή στο να φτιαχτεί ένας ισχυρός κρατικός πυλώνας στον τραπεζικό τομέα. Η πρόσφατη πρόταση από την ΕΤΕ να εξαγοράσει την Alpha, μπορεί από κάποιους να λαμβάνεται ως έναυσμα συγχωνεύσεων/εξαγορών στον τραπεζικό κλάδο, αλλά καιρός είναι να σταθμίζουμε ορθολογικά τα γεγονότα.
Πώς είναι δυνατόν την ίδια ώρα που το κράτος μιλάει- δια στόματος τρόικας- για 50 δισ. που χρειάζονται από αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας και αποκρατικοποιήσεις, να χαίρεται για την είσοδο της ημι-κρατικής ΕΤΕ στην ιδιωτική Alpha Bank; Και ας μην ξεγελιόμαστε από το γεγονός ότι η ΕΤΕ είναι εισηγμένη και πολυμετοχική: η διοίκησή της και οι αποφάσεις που παίρνονται, έχουν πάντα τη σφραγίδα του Υπουργού Οικονομίας…
Είναι απορίας άξιο πώς σιωπούν όλοι μπροστά σε αυτή την εμμονή να απλώνει το κράτος -ακόμα και στον νευραλγικό χώρο της πιστωτικής οικονομίας- το μακρύ χέρι του. Γνωρίζουμε όλοι σε αυτό τον τόπο , ότι χιλιάδες εργαζόμενοι στην ΕΤΕ, στην ΑΤΕ και στην Εμπορική Τράπεζα (προ της αποκρατικοποίησής της), προσελήφθησαν τις προηγούμενες δεκαετίες χωρίς τα τυπικά προσόντα (δεκάδες… γεωπόνοι υπάρχουν στην ΑΤΕ, εκατοντάδες χωρίς πανεπιστημιακό τίτλο στην ΕΤΕ ), εισπράττουν υπέρογκα “εφάπαξ” στη συνταξιοδότησή τους, ανήλθαν σε βαθμούς και θέσεις με προαγωγές κομματικών κριτηρίων και συντηρούν ένα δημοσιο-υπαλληλικό καθεστώς λειτουργίας στα πιστωτικά ιδρύματα, με ισχυρά συνδικάτα ,καθεστωτικής λογικής. Επειδή δεν είμαι υπέρ των απολύσεων, των ανθρωποθυσιών και της μαζικής αποκρατικοποίησης των πάντων, ας μπούμε λίγο στον πυρήνα ενός μεγαλύτερου προβλήματος: τη συντήρηση, με αδιαφανή κριτήρια δανεισμού, πολλών κρατικών εταιρειών καθώς και πολλών κρατικοδίαιτων ιδιωτικών εταιρειών, από τα μεγάλα ημι-κρατικά τραπεζικά ιδρύματα…
Γνωρίζουν οι πάντες, και ας μην το μαρτυρούν, ότι στελέχη υψηλόβαθμα σε ΕΤΕ, ΑΤΕ και παλιότερα σε Εμπορική, εξυπηρετούσαν και κρατούσαν στη ζωή, χρεοκοπημένες ιδιωτικές και κρατικές εταιρείες, είτε κατ’ εντολή πολιτικών προϊσταμένων τους, είτε λόγω συμφερόντων διαπλοκής. Είναι κλειστή και μικρή η κοινωνία σε αυτό το μικρό κράτος που λέγεται Ελλάδα και σίγουρα δεν είναι αγγελικά πλασμένη η ιδιωτική τραπεζική δραστηριότητα, ούτε καθαγιάζει κανείς τις τακτικές των ιδιωτικών τραπεζών που παραπλανούν τους καταναλωτές και ληστρικά κερδίζουν από αυτούς. Εκεί χρειάζεται ο αυστηρός επόπτης που λέγεται Κράτος, με τη μορφή ελέγχου, προστίμων, κυρώσεων, όχι με τη μορφή του δρώντος –παίκτη ανταγωνιστή που το μόνο που κάνει είναι να ευνοεί τον ανταγωνισμό εις βάρος των καταναλωτών. Το τραπεζικό καρτέλ-και όχι μόνο αυτό- έχει και κρατικούς λειτουργούς μέσα του, αντί να έχει κρατικούς επόπτες έξω από αυτό.
Σήμερα, σε μια περίοδο ισχυρής κρίσης και έλλειψης προοπτικής για τους νέους επιχειρηματίες και επιστήμονες, καλό θα είναι ο τραπεζικός τομέας να παίξει έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο από αυτόν που είχε μέχρι τώρα: πρέπει οι τράπεζες να μη στρεβλώνουν την οικονομία, όπως το έκαναν τα τελευταία χρόνια. Να μην παρέχουν μάσκες οξυγόνου στις χρεωμένες επιχειρήσεις με μη βιώσιμα επιχειρηματικά πλάνα, αλλά να πιστώσουν με χρήμα και προοπτική καινοτόμες ιδέες άφθαρτων επιχειρηματιών, που δεν θα καλύψουν τρύπες παλιότερων αποτυχημένων σχεδίων τους. Τα πλάνα και τις ιδέες αυτές οφείλουν να τις αξιολογούν καταρτισμένα στελέχη στις τράπεζες, που θα λογοδοτούν στους μετόχους τους εάν και εφόσον προκύψουν επισφάλειες. Αν όμως ο μέτοχος και η διοίκηση είναι το ανώνυμο κράτος, ο βαθμός της ευθύνης για ορθή και αμερόληπτη απόφαση, μειώνεται αυτόματα. Και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που δεν βοηθάει να γυρίσουν σωστά τα γρανάζια της οικονομικής μηχανής στην αγορά…
