.gif?rand=7617)
Φαινόμενα της φύσης και μάλιστα σε ακραία μορφή, χτυπούν όλο και συχνότερα την «πόρτα» της χώρας μας.
του Δημήτρη Αναστασίου, Κορυφαίου Συντονιστή Ασφαλιστικών Πρακτόρων Εταιρικού Δικτύου της Εθνικής Ασφαλιστικής, Μέλους Δ.Σ. του Ε.Ε.Θ., Μέλους Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Κ.Μ., Μέλους της Επιτροπής Δημοσίων Σχέσεων του Ε.Ε.Θ.
Όμως χτυπούν και εμπρησμοί και αμέλειες, και ατυχήματα τα οποία βάζουν φωτιά και θέτουν ανθρώπινες ζωές και περιουσίες αντιμέτωπες με την καταστροφική συνέπεια, μικρή ή μεγάλη, κάθε πυρκαγιάς.
Και η πλειονότητα του πληθυσμού δείχνει να μην ακούει! Κανείς δεν μπαίνει στη θέση αυτού που καταστράφηκε. Και οι περισσότεροι αρνούνται να πιθανολογήσουν ότι μπορεί να είναι το επόμενο θύμα ενός απροσδόκητου καιρικού φαινομένου ή μιας πυρκαγιάς.
Σε όλα αυτά οι άνθρωποι μιλούν για ατυχίες, για συμπτώσεις για προθέσεις.. και επιχειρούν να δώσουν ερμηνείες.
Όμως ο ασφαλιστής έχει απόλυτο καθήκον να καταρρίψει αυτές τις αιτιάσεις και να αναφερθεί στην λύση που υπάρχει και μπορεί να επιλεχτεί νωρίτερα από το κακό απρόοπτο.
Ο κάθε επαγγελματίας φέρει την ευθύνη να μεταφέρει τη γνώση, να διαμορφώσει την αντίληψη στους πολίτες σχετικά με τους κινδύνους αυτούς. Δηλαδή, όλοι οι επαγγελματίες ασφαλιστές της αγοράς να υπενθυμίζουμε στο πελατολόγιό μας την πραγματικότητα και να προτείνουμε την λύση, η οποία διασφαλίζει την προστασία που χρειάζεται ο κάθε πολίτης απέναντι στα ακραία φυσικά φαινόμενα και τις πυρκαγιές.
Πλημμύρες, σεισμοί, τυφώνες, πέρασαν την προηγούμενη χρονιά. Ήλθε η χιονόπτωση, ήλθε και ο σεισμός, ήλθαν και οι φωτιές και δε γνωρίζουμε τι άλλο μέλλει να ‘ρθει…
Και του χρόνου ποιος γνωρίζει..
Τόσες καταστροφές, τόσες ζημιές, τόσες απώλειες. Η χώρα είδε τον όλεθρο στις τηλεοράσεις. Όμως κάποιοι τον βίωσαν. Κάποιοι έπαθαν ζημιές από μικρές έως πολύ μεγάλες.
Σκληρή πραγματικότητα που όμως…προσπερνιέται, κάθε φορά. Ξεχνιέται γρήγορα και δείχνει ότι δεν ευαισθητοποιεί αυτούς που ήταν τυχεροί και δεν έπαθαν κάποια καταστροφή.
Εμείς οι επαγγελματίες ασφαλιστές φέρουμε την ευθύνη. Εμείς οι πιστοποιημένοι γι΄αυτή την εργασία πρέπει πλέον να αυτενεργήσουμε δυναμικά. Να κινηθούμε «βίαια» προς αυτή την κατηγορία ασφάλισης. Σε παλιούς υφιστάμενους και νέους πελάτες.
Ως επαγγελματίας του χώρου, είχα την «ατυχία» να βιώσω από πολύ κοντά την καταστροφή που προκλήθηκε στην Καρδίτσα στις 18/10/2020.
Ταυτόχρονα είχα όμως και την τύχη μέσω των συνεργατών μου στην περιοχή, να μπορέσουμε να στηρίξουμε αυτούς, τους πελάτες μας, που είχαν ασφαλιστεί. Είτε αυτοβούλως, είτε γιατί κάποιοι μας εμπιστεύτηκαν και μας άκουσαν. Δέχθηκαν όσα τους είπαμε. Πίστεψαν σε εμάς. Σας διαβεβαιώνω ότι η επόμενη μέρα για αυτούς ήταν πολύ καλύτερη.
Αυτοί δεν έμειναν στο έλεος της τύχης…
Δεν κρεμάστηκαν σε κυβερνητικές αποφάσεις, σε κρατικές βοήθειες, σε αγωνίες που δυσκολεύουν την επόμενη μέρα μετά την καταστροφή… Αυτοί δε χάθηκαν μπροστά στην απώλεια την υλική που βίωσαν.
Είχαν εμάς και το συμβόλαιό τους.
Είναι λοιπόν παράδοξο και εδώ θέλω να σταθώ μέσα από τις σκέψεις μου, το πώς ο κλάδος μας δεν έχει κινητοποιηθεί ακόμα περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση της ασφάλισης περιουσίας. Αφού διαπιστώσαμε και εμείς με τον χειρότερο τρόπο την ζημιά ολόκληρων περιοχών, πρέπει να βγούμε δυναμικά στην κοινωνία. Να φωνάξουμε ότι με ένα μικρό κόστος, της τάξεως των 10-15 € / μήνα περίπου, μπορεί ο καθένας να προστατέψει το σπίτι του από τις συνέπειες μίας φυσικής καταστροφής, όπως και τις επιχειρήσεις που στηρίζουμε τα όνειρά μας. Να προστατευθεί και από τον όλεθρο της πυρκαγιάς.
Είναι πρωτίστως ανθρώπινο -όχι επαγγελματικό- καθήκον μας να στραφούμε σε όλο το πελατολόγιό μας.
Να αφυπνήσουμε όλους όσους γνωρίζουμε και νοιαζόμαστε, ώστε να μάθουν τι προσφέρει ένα ασφαλιστικό πρόγραμμα που προστατεύει από τις καταστροφικές συνέπειες των Φυσικών Φαινομένων και την φωτιά..
Είναι παράδοξη η αδράνεια. Η άρνηση να κινητοποιηθούμε, να καλυφθούμε, να προστατευθούμε.
Είναι παράδοξο να μην γίνεται κάτι ως ενέργεια απέναντι σε αυτό που μας “χτυπάει”, την πόρτα δηλαδή την εμφανέστατη αύξηση των ακραίων καιρικών -φυσικών-φαινομένων.
Πρέπει και εμείς ως ασφαλιστές και οι πολίτες και το κράτος να αντιδράσουμε. Όλοι μαζί και ο καθένας μόνος του.
Δεν είναι επιλογή, είναι ανάγκη.
Στο πλαίσιο αυτό, θεωρώ ότι ο κάθε ασφαλιστικός διαμεσολαβητής σήμερα οφείλει να παράξει, λόγο, επί των συγκεκριμένων ασφαλίσεων.
Να ανοιχτεί, να ενημερώσει, να ξεκινήσει από τους “δικούς του” και να περάσει στην κοινωνία.
Ο κάθε πολίτης να αντιληφθεί ότι ο κίνδυνος είναι κοντά. Μόνο μια τυχαία στιγμή μας χωρίζει από τις καταστροφικές συνέπειες ενός ακραίου καιρικού φαινομένου.
Πέρασε τυφώνας στην Χαλκιδική και το στέγαστρο που γκρέμισε “θέρισε” ζωές.
Χτύπησε ο σεισμός στη Σάμο τον Αύγουστο του 2020 και χάθηκαν ζωές.
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος.
Σε ό,τι αφορά στις ασφαλίσεις Περιουσίας, από 2.900 ασφαλισμένων κινδύνων στις πληγείσες περιοχές, καταγράφτηκαν 180 ζημιές τόσο από την δόνηση όσο και από το μικρής κλίμακας τσουνάμι που ακολούθησε. Το ποσό απαίτησης για τις ζημιές αυτές ανήλθε περίπου στα 3.500.000 €.
Μέσα σε λίγες ώρες βροχής λόγω του Ιανού, οι κάτοικοι της Καρδίτσας είδαν το ποτάμι να περνάει κυριολεκτικά μέσα από τα καταστήματα και τα σπίτια τους και φυσικά πήρε ο,τι βρήκε μπροστά του. Οι αναγγελίες ζημιών ξεπέρασαν τις 2.453 (1.400 σε σπίτια και επιχειρήσεις και οι υπόλοιπες κυρίως σε αυτοκίνητα), ενώ τα ποσά της αποζημίωσης ξεπέρασαν τα 30.000.000 €.
Από ακραία καιρικά φαινόμενα στην Κρήτη τον προηγούμενο Νοέμβριο υπολογίσθηκαν περίπου 260 ζημιές με αποζημιώσεις 20.000.000 €.
Ακολούθησε η Λάρισα και γκρεμίστηκε το βιός τόσων ανθρώπων.
Και τώρα, τον Αύγουστο του 2021 είδαμε τις φωτιές και ό,τι αυτές προκάλεσαν.
Πόσο μπορεί να μένουμε θεατές, βουβοί σε αυτό το φαινόμενο;
Καλώ τον κάθε συνάδελφο ασφαλιστικό διαμεσολαβητή, καθώς και τον κάθε αναγνώστη αυτού του κειμένου, να σταθεί με συνέπεια απέναντι στον εαυτό του, την περιουσία του, την οικογένειά του, να σκεφτεί πώς θα καλυφθεί και να προχωρήσει στην προστασία του.
Όταν σου τύχει…παύει να είναι θέμα του άλλου.. γίνεται δική σου πραγματικότητα.
Όταν σου συμβεί, παύει να αφορά κάποιος άλλους και καταστρέφει εσένα.
Ας μη στρουθοκαμηλίζουμε πλέον…
