.gif?rand=6894)
Κατά την παρ. 4 του άρθρου 6 του ΠΔ 237/1986, αν το αυτοκίνητο πρόκειται να εκτεθεί σε ειδικούς κινδύνους αστικής ευθύνης, η ασφαλιστική κάλυψη πρέπει να περιλαμβάνει και αυτούς, εκδιδομένου ειδικού πιστοποιητικού ασφάλισης.
Η υποχρέωση αυτή ισχύει ιδίως για την περίπτωση που το αυτοκίνητο πρόκειται να μετέχει σε αγωνίσματα που επάγονται ειδικούς κινδύνους, ως αγώνες ή διαγωνισμούς ταχύτητας, ακρίβειας ή δεξιοτεχνίας (ειδική κάλυψη).
Κατά τη διάταξη του άρθρου 15 παρ. 1 του ίδιου Π.Δ., η άδεια για την οργάνωση αγώνων ή αγωνισμάτων ταχύτητας, ακρίβειας ή δεξιοτεχνίας, με αυτοκίνητο χορηγείται από την αρμόδια αρχή, μόνο εφόσον ήθελε διαπιστωθεί ότι υπάρχει η κατά το άρθρο 6 γενική και ειδική ασφαλιστική κάλυψη και εφόσον υπάρχει και ασφαλιστική κάλυψη της αστικής ευθύνης των οργανωτών από οποιοδήποτε ατύχημα προερχόμενο από την οργάνωση και διεξαγωγή του αγώνα ή διαγωνισμού.
Από τις παραπάνω διατάξεις προκύπτει ότι για αυτοκίνητα που πρόκειται να εκτεθούν σε ειδικούς κινδύνους και ιδίως σε αγωνίσματα, όπως αγώνες ή διαγωνισμοί ταχύτητας, ακρίβειας ή δεξιοτεχνίας, απαιτείται ειδική ασφαλιστική κάλυψη, ενώ δε καλύπτει η γενική υποχρεωτική ασφάλιση τους παραπάνω ειδικούς κινδύνους, αποκλείονται δε από τη γενική ασφάλιση ζημιές που προκαλούνται από τη συμμετοχή του ασφαλιζόμενου αυτοκινήτου στους ως άνω αγώνες ή διαγωνισμούς.
Αναιρείται Εφετειακή απόφαση κατ΄άρθρ. 559 αρ.11γ ΚΠολΔ που δέχθηκε ότι αποκλειστικά υπαίτιος της ένδικης σύγκρουσης, κατά την οποία τραυματίσθηκε ο ενάγων (ήδη αναιρεσίβλητος) και υπέστη σημαντικές φθορές και βλάβες η οδηγούμενη από αυτόν δίκυκλη μοτοσυκλέτα του, είναι ο οδηγός ΙΧΦ αυτοκινήτου (τύπου τζιπ), που ήταν ασφαλισμένο για την αστική ευθύνη από την κυκλοφορία του στην εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία (ήδη αναιρεσείουσα) και ότι ο ισχυρισμός της τελευταίας περί ελλείψεως παθητικής νομιμοποιήσεώς της, άλλως εξαίρεσής της από την ασφαλιστική κάλυψη, γιατί το ατύχημα συνέβη σε αγώνες ταχύτητας και απαιτείτο ειδική ασφαλιστική κάλυψη, που είχε γίνει από άλλη ασφαλιστική εταιρεία, είναι αβάσιμος, γιατί, κατά τις παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης, το ατύχημα δεν συνέβη κατά τη διάρκεια αγώνα.
Το Εφετείο κατέληξε στο σχηματισμό του παραπάνω αποδεικτικού του πορίσματος με βάση το αποδεικτικό υλικό που υπήρχε στη διάθεσή του, σύμφωνα με το οποίο δεν κατέστη δυνατόν να καταλήξει αν το ατύχημα συνέβη εντός καθορισμένης διαδρομής κατά τη διάρκεια του αγώνα, Όμως δεν καθίσταται απολύτως βέβαιο, αλλά καταλείπονται αμφιβολίες, αν λήφθηκαν υπόψη και συνεκτιμήθηκαν όλα τα έγγραφα, για τα οποία ναι μεν δεν ήταν αναγκαίο να γίνεται ειδική μνεία και αναφορά, πλην, όμως, έπρεπε τα έγγραφα αυτά να συνεκτιμηθούν, κατά τα οποία γίνεται λόγος για το χρόνο και τόπο τελέσεως του ενδίκου ατυχήματος και τη σχέση αυτού με τον επίμαχο αγώνα αυτοκινήτων.
Πηγή: Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου
