.gif?rand=1425)
Όσο η αεροπορική βιομηχανία σχεδιάζει το πώς θα διανείμει τα εμβόλια για την πανδημία του Covid-19, η ασφαλιστική αγορά πρέπει να διαχειριστεί τους κινδύνους που απορρέουν από τη μεγαλύτερη «επιχείρηση» που στήθηκε στην ανθρώπινη ιστορία και την εφοδιαστική αλυσίδα.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Αεροπορικών Μεταφορών (IATA) θα χρειαστούν 8.000 αεροσκάφη τύπου Boeing 747s για να μεταφερθούν τα εν λόγω φαρμακευτικά σκευάσματα. Ωστόσο η μεγαλύτερη πρόκληση έγκειται στο «ευαίσθητο» φορτίο το οποίο πρέπει να μεταφερθεί σε ιδιαίτερες συνθήκες και συγκεκριμένη θερμοκρασία.
Μέχρι τώρα οι μεταφορές φαρμάκων γίνονταν από έμπειρους μεταφορείς με εξειδικευμένες φαρμακευτικές υπηρεσίες σε ειδικά διαμορφωμένους κόμβους. Δεδομένης της κλίμακας της επιχείρησης για τη μεταφορά του εμβολίου, σχεδόν το σύνολο του παγκόσμιου στόλου θα εμπλακεί, που σημαίνει ότι θα χρησιμοποιηθούν μεταφορείς και χειριστές εδάφους, οι οποίοι ενδέχεται να μην έχουν εμπειρία στο χειρισμό αποστολών ευαίσθητων στη θερμοκρασία.
Ακόμα και τα εμβόλια από εταιρεία σε εταιρεία έχουν διαφορετικές προδιαγραφές στην αποθήκευση και τη μεταφορά τους. Για παράδειγμα, έχει αποκαλυφθεί ότι το εμβόλιο Pfizer πρέπει να φυλάσσεται στους -70 ° C (-94 ° F) ενώ το εμβόλιο Moderna μπορεί να παραμείνει σταθερό σε θερμοκρασίες ψυγείου μεταξύ 2 και 8 ° C για 30 ημέρες.
Η ιδιαίτερη ανησυχία σε σχέση με τα φαρμακευτικά προϊόντα είναι ότι είναι ελαφριά αλλά έχουν υψηλή αξία. Αυτό σημαίνει ότι η αποστολή εμβολίων μπορεί συχνά να έχει πολύ υψηλή πραγματική αξία, ωστόσο το όριο ευθύνης βάσει του Montreal Convention 1999 (MC99) είναι πολύ χαμηλό σε νομισματικούς όρους. Αυτό είναι προς όφελος των μεταφορέων (και εξίσου των ασφαλιστών) στις περισσότερες περιπτώσεις. Επίσης επειδή η τιμολόγηση του εμβολίου C-19 δεν έχει ακόμη καθοριστεί, τα σημερινά στοιχεία που αναφέρονται δείχνουν ότι τα όρια ευθύνης που ενδέχεται να ισχύουν για την αποστολή εμβολίου C-19 είναι πιθανό να είναι σημαντικά χαμηλότερα από την πραγματική αξία.
Για αποστολές υψηλής αξίας, ο αποστολέας ή ο παραλήπτης (συχνά γνωστός ως «έχων συμφέροντα φορτίου») συνήθως πρέπει να αποδεχθεί το όριο ευθύνης και να αναλάβει τον ίδιο τον οικονομικό κίνδυνο, τον οποίο γενικά θα αντισταθμίσει αγοράζοντας τη δική του ασφάλιση.
Μια λιγότερο χρησιμοποιούμενη επιλογή διαθέσιμη σύμφωνα με το MC99 (άρθρο 22.3) επιτρέπει σε όσους έχουν συμφέροντα από το φορτίο να ζητήσουν από την αεροπορική εταιρεία να αποδεχτεί μια ειδική δήλωση αξίας (SDV) (δηλαδή ένα υψηλότερο όριο ευθύνης).
Οι ασφαλιστές χειριστών εδάφους, φορείς εκμετάλλευσης τερματικών φορτίων και αερολιμένες ενδέχεται επίσης να επιθυμούν να εξετάσουν προσεκτικά τις συμφωνίες που έχουν συνάψει οι αεροπορικές με τις φαρμακευτικές. Σε περίπτωση που η διανομή του εμβολίου C-19 έχει ως αποτέλεσμα την ενδεχόμενη αύξηση των αξιώσεων, οι ασφαλιστές θα μπορούσαν να βρεθούν αντιμέτωποι με σημαντικούς κινδύνους.
Αλλάζει το προφίλ του ασφαλισμένου κινδύνου;
Ενώ ορισμένες κυβερνήσεις είναι πιθανό να παρεμβληθούν για να αναλάβουν κινδύνους που ενέχει η μεταφορά του εμβολίου, πολλές κυβερνήσεις – των οποίων οι προϋπολογισμοί έχουν ήδη αυξηθεί λόγω της αντιμετώπισης του C-19 – μπορεί να μην είναι σε θέση να παρέχουν κάλυψη στην αεροπορική κοινότητα.
Είναι επίσης πιθανό ότι ορισμένες ιδιωτικές οντότητες και εταιρείες θα αγοράσουν το εμβόλιο προκειμένου να εμβολιάσουν τους υπαλλήλους τους πριν από τον υπόλοιπο γενικό πληθυσμό και, ως εκ τούτου, δεν θα λάβουν καμία μορφή κυβερνητικής υποστήριξης ή ασφάλειας.
Οι ασφαλιστικές και οι μεσίτες ενδέχεται να αναθεωρήσουν τις υπάρχουσες ασφαλιστικές προβλέψεις.
