Αυτήν τη φράση την λένε για την ηλικία τους, πάρα πολλοί άνθρωποι που ζουν με σεβασμό τη ζωή τους καθημερινά.
Παρόλ’ αυτά, όταν έρθει η ώρα να εξαρτηθεί η ασφαλιστική τους κάλυψη ή η τραπεζική χρηματοδότηση μιας ανάγκης τους, με υποθήκη ή χωρίς, η ηλικία δεν είναι απλά ένας αριθμός, αλλά μπορεί να αποβεί εμπόδιο.
Οι Τραπεζίτες δεν δανείζουν σε μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, καθώς το θεωρούν εγχείρημα υψηλού ρίσκου. Και μπορεί μέχρι σήμερα να βλέπατε εξαιρέσεις σε ανθρώπους άνω των 50 ετών, πλέον θα δείτε εξαιρέσεις στη δανειοδότηση και σε ηλικίες γύρω στα 40 έτη.
Μια πρόσφατη μελέτη στην Αγγλία, έδειξε, πως το 17% των αιτήσεων δανειοδότησης απορρίφθηκαν από πιστωτικά ιδρύματα, με αιτιολογία την ηλικία των δανειζομένων.
1 στους 5 αιτούντες, ηλικίας από 45 έως 54, μπόρεσε να δανειστεί. Αυτή η επιφυλακτική συμπεριφορά εκ μέρους των τραπεζών έχει προβληματίσει την κυβέρνηση η οποία στέλνει για εξέταση το θέμα στην αρμόδια Χρηματοπιστωτική Εποπτική Αρχή της Αγγλίας.
Η Ασφαλιστική Βιομηχανία, από την άλλη, μετρά την ηλικία ως παράγοντα κινδύνου όταν τιμολογεί ορισμένες ειδικές ασφαλιστικές καλύψεις. Αυτό αμφισβητήθηκε το 2012, όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε πως οι Ασφαλιστικές Εταιρείες δεν μπορεί να έχουν διακρίσεις ανά φύλο ή ανά ηλικία στα ασφαλιστικά προγράμματά τους.
Ωστόσο, ο Υπουργός Εσωτερικών, επιβεβαίωσε ότι οι νόμοι των διακρίσεων λόγω ηλικίας που περιέχονται στο νόμο περί ισότητας, ΔΕΝ θα ισχύουν για τους ασφαλιστές. Κάτι που έφερε δυσαρέσκεια σε σωματεία όπως το “Age UK” αλλά και του “National Pensioners Convention”.
Στην πραγματικότητα, η αύξηση ασφαλίστρων σε άτομα μιας μεγαλύτερης ηλικίας, μπορεί να φαίνεται ως διάκριση, αλλά δεν είναι.
Τα προϊόντα που πωλούν οι ασφαλιστές δεν είναι εμπόρευμα.
Και η ίδια η φύση του προϊόντος σημαίνει ότι η τιμολόγηση πρέπει να αντανακλά τον κίνδυνο που αναλαμβάνει ο ασφαλιστής απέναντι στον ασφαλισμένο. Αν μια ομάδα του πληθυσμού είναι μεγαλύτερη πηγή κινδύνου, για δεκάδες λόγους, τότε η κοινή λογική λέει ότι αυτή η ομάδα θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα υψηλότερο ασφάλιστρο.
Αλλά το θέμα ηλικίας μπορεί να λειτουργεί και στα δύο άκρα της κλίμακας.
Ενώ οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να πληρώνουν περισσότερα, ας πούμε, για την ταξιδιωτική τους ασφάλιση, μπορούν κάλλιστα να χρεώνονται χαμηλότερες τιμές για την ασφάλιση των αυτοκινήτων τους, ενώ αντίστροφα, τα άτομα ηλικίας μεταξύ 17 και 25 μπορεί να πληρώνουν περισσότερα στην ασφάλιση του οχήματός τους.
Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι η ηλικία είναι απλά ένα στοιχείο σε έναν μακρύ κατάλογο, άλλων στοιχείων έρευνας, σύνθετων παραγόντων και χαρακτηριστικών, που χρησιμοποιούν οι ασφαλιστές κατά την τιμολόγηση των προϊόντων τους εφαρμόζοντας τις πολιτικές κάθε εταιρείας.
Ο κόσμος αλλάζει! Και οι ασφαλιστές χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο την πρόσβασή τους σε πολλαπλές πηγές δεδομένων, για την προσαρμογή των τιμών, εξατομικεύοντας σε πολλές περιπτώσεις τα προγράμματα, ώστε να αγγίζουν τις απαιτήσεις και τις ανάγκες του κάθε ασφαλισμένου.
.gif?rand=8832)
