Υπό αίρεση βρίσκεται το σενάριο της κυβέρνησης αλλά και των δανειστών, σύμφωνα με το οποίο η αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης σε συνδυασμό με τη μείωση έως 40% στη σύνταξη όποιου ασφαλισμένου τα παραβεί, η οποία θεσπίστηκε τον Οκτώβριο του 2015 θα φέρει μείωση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων μαζί και της εθνικής συνταξιοδοτικής δαπάνης.
Η αίσθηση που υπάρχει σε υπηρεσίες των ασφαλιστικών ταμείων αλλά και στα δικηγορικά γραφεία τα οποία αναλαμβάνουν υποθέσεις συνταξιοδότησης είναι ότι δεν έχει διαμορφωθεί τόσο μία τάση ανακοπής των αιτήσεων συνταξιοδότησης, όσο μία τάση αναμονής -η οποία όμως εξαντλείται κάθε μέρα και περισσότερο – για την επικείμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση.
Και αυτό για τρεις λόγους:
- Η οχτάμηνη καθυστέρηση για τη συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης – θεσμών γύρω από το ασφαλιστικό πακέτο των παρεμβάσεων στην τριετία 2016 -2018
- Το πανθομολογούμενο κλίμα σύμφωνα με το οποίο αυτές οι παρεμβάσεις είναι σκληρές
- Οι ολοένα επιδεινούμενες εργασιακές -μισθολογικές συνθήκες στο ιδιωτικό τομέα
Γι΄αυτούς τους λόγους «ωθούνται» οι ασφαλισμένοι που πλησιάζουν – έστω και από …μακρυά – στο χρόνο θεμελίωσης στη σκέψη της άμεσης κατάθεσης των δικαιολογητικών για σύνταξη με κάθε «κόστος».
Και αυτό γιατί με τη λήψη της σύνταξης, εκτιμούν πολλοί ασφαλισμένοι – ακόμα και «κουτσουρεμένο» – θα διασφαλίσουν ένα ορισμένο σταθερό εισόδημα, το οποίο δεν τους διασφαλίζει η απασχόληση τους με βάση τα σημερινά αλλά και προβλεπόμενα για αργότερα οικονομικά δεδομένα.
Αν αυτή η τάση εξόδου από την αγορά εργασίας λάβει σάρκα και οστά, τότε θα ανατραπούν σε σημαντικό βαθμό όλες οι μέχρι τώρα προβλέψεις κυβέρνησης – θεσμών, σύμφωνα με τις οποίες η ντε φάκτο κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων θα οδηγήσει σε δραστική μείωση της εθνικής συνταξιοδοτικής δαπάνης μέχρι το 2021. Μία μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη αύξηση των συνταξιοδοτικών δαπανών – από φέτος και προπαντός από το 2017 – θα οδηγήσει και σε …αύξηση των απαιτήσεων των δανειστών για βαθύτερες παρεμβάσεις στο συνταξιοδοτικό.
.gif?rand=249)
