.gif?rand=2463)
Χαμένες Επαναστάσεις – Κάποτε έπαιρναν τα όπλα – Δεν ξέρω τι έκαναν αλλά κάτι έκαναν – Μάλλον έτσι έσωναν τις ψυχές τους – Άλλες φορές πάλι τραγουδούσαν δυνατά – τόσο δυνατά που έλιωναν οι πάγοι – Με το νερό τους πότιζαν τη γη – την έσπερναν και έβγαζε στάρι – Το θέριζαν και έφτιαχναν ψωμί – τις ψυχές τους να χορτάσουν – Θυμάμαι την τελευταία φορά – σήκωσαν τα χέρια τους – τον ήλιο ν’ ακουμπήσουν – Ήταν όμως ψεύτικος ήλιος – Τους πλάνεψε – τους πλήγωσε – τους έκοψε τον δρόμο ξανά – Από τότε δεν τους άκουσα – δεν τους είδα – μάλλον χάθηκαν όλοι – Ίσως μερικοί κρύφτηκαν – για να μη φαίνονται – για να μην τους βλέπουν – Λέω να ψάξω να τους βρω – Ίσως να περιμένουν – ίσως πάρουν πάλι τα όπλα – ίσως τραγουδήσουν ξανά – ίσως σηκώσουν ξανά τα χέρια τους – τούτη τη φορά στον αληθινό ήλιο… (Από την πρόσφατη ποιητική συλλογή του καθηγητή και συγγραφέα Δημήτρη Μπουραντά, “Κραυγές Σιωπής” Εκδόσεις Πατάκη, 2012.)
