.gif?rand=7682)
Το πρόσφατο τροχαίο στη Μύκονο, στο οποίο ενεπλάκη ο ιδρυτής της Volt, Tom Greenwood, συγκλόνισε όχι μόνο για το μέγεθος του ονόματος, αλλά κυρίως για την σκληρή υπενθύμιση πως η ζωή είναι απρόβλεπτη και η αξία της, ανεκτίμητη.
της Στέλλας Ζουλινάκη, Insurance Agent & Insurance Coach
Έχω την τιμή και την ευθύνη να δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στο νησί της Μυκόνου εδώ και πάνω από 10 χρόνια, όχι ως τουρίστρια, αλλά ως ασφαλιστική σύμβουλος. Στο πλαίσιο αυτό, έχω αναλάβει πολυάριθμες αναλύσεις ρίσκου και στρατηγικές πρόληψης για επιχειρήσεις στον τομέα των ενοικιαζόμενων οχημάτων, των τουριστικών καταλυμάτων, των θαλάσσιων σπορ. Έχω έρθει σε επαφή με δεκάδες τραυματισμούς, θανάτους, αμέτρητες ανθρώπινες ιστορίες που μου έχουν χαράξει την ψυχή.
1. Η απρόβλεπτη στιγμή – μια θύμηση για όλους
Μια στιγμή ευφορίας ή ρουτίνας μπορεί να μετατραπεί σε τραγωδία. Μια “γουρούνα” μπορεί να μοιάζει αθώο όχημα διασκέδασης αλλά είναι γνωστό στο νησί πως δεν προορίζεται για άσφαλτο. Το λένε όλοι: “Δεν είναι για δρόμο, είναι για χώμα”. Κι όμως, ακόμα κυκλοφορούν νόμιμα. Δεν υπάρχει ασφαλές οδικό δίκτυο, κατάλληλος φωτισμός, στοιχειώδεις υποδομές.
Μήπως τελικά πρέπει να το δούμε σοβαρά; Να απαγορευτούν ή να περιοριστούν; Γιατί πίσω από κάθε στατιστική υπάρχει ένας άνθρωπος. Μια μητέρα που δεν θα συνέλθει ποτέ. Ένα παιδί που θα στιγματιστεί. Ένας σύντροφος που θα χάσει τον συνοδοιπόρο του.
2. Ο πλούτος δεν προστατεύει τη ζωή
Η αξία της ζωής δεν μετριέται σε ευρώ. Το ότι ήταν “δισεκατομμυριούχος” δεν έχει σημασία. Εκείνη τη στιγμή ήταν απλά ένας άνθρωπος που χρειαζόταν βοήθεια. Κι αυτή η ανάγκη υπάρχει καθημερινά σε Μύκονο, Πάρο, Σαντορίνη. Αθόρυβα, χωρίς φώτα της δημοσιότητας. Έχω γίνει αμέτρητες φόρες μάρτυρας τροχαίων στην Μύκονο όπου απλά νέα παιδιά αμέριμνα σε δευτερόλεπτα κινδυνεύουν ενώ οδηγούν συνήθως μεθυσμένα ή τρελαμένα από την αγνοία κίνδυνου… Ας στρέψουμε το βλέμμα μας και σε αυτές τις ζωές. Σε κάθε ζωή.
3. Η αλήθεια για την αερομεταφορά και την ασφάλιση
Δηλώθηκε ότι “η μεγάλη ασφαλιστική δεν τον μετέφερε”, για να υπογραμμιστεί ο ρόλος του ΕΣΥ. Σεβαστό. Αλλά δεν είναι ώρα για αρνητικές πωλήσεις. Δεν είναι ώρα για επιθετικό marketing. Είμαι 28 χρόνια επαγγελματίας στον χώρο της ιδιωτικής ασφάλισης και ξέρω με ονόματα, πρόσωπα, περιστατικά – ανθρώπους που σώθηκαν από αερομεταφορά ελληνικών ασφαλιστικών, μικρών και μεγάλων. Και ας μην ήταν δισεκατομμυριούχοι.
Κάθε περιστατικό είναι μοναδικό. Η αερομεταφορά είναι από τις πιο κρίσιμες καλύψεις, όταν προσφέρεται σωστά και με συντονισμό. Το να μην παραληφθεί ένας πολυτραυματίας σε κρίσιμη κατάσταση δεν είναι αποτυχία του συστήματος. Είναι ιατρική κρίση ευθύνης και κάθε λεπτό μετράει.
Ας μην βάλουμε ταμπέλες. Ας μην κάνουμε πόλεμο ιδιωτικού και δημόσιου. Ας κοιτάξουμε τον άνθρωπο. Ας μην βγάζουμε συμπεράσματα γενικά και αόριστα για έναν ολόκληρο θεσμό επειδή σε μία περίπτωση υπό συγκεκριμένες, ακραίες συνθήκες δεν εφαρμόστηκε η ιδανική λύση.
Και ας είμαστε ειλικρινείς: το υψηλό ρίσκο των “γουρουνών” είναι τόσο μεγάλο που πλέον ελάχιστες ασφαλιστικές τις καλύπτουν. Στα δάχτυλα του ενός χεριού. Όχι από κακία. Από ρεαλισμό. Γιατί το ρίσκο είναι πολύ υψηλό και βαμμένο με πολύ αίμα.
Τελικά; Τι μένει;
Μένει η ευχή να αναρρώσει πλήρως ο Tom Greenwood. Όχι ως CEO, ούτε ως “δισεκατομμυριούχος”. Ως άνθρωπος.
Μένει η ανάγκη για πρόληψη, υπευθυνότητα, ενημέρωση. Μένει η ευθύνη μας ως επαγγελματίες να στηρίζουμε, να προλαμβάνουμε, να εκπαιδεύουμε.
Μένει η ανάγκη να σταματήσει το επικοινωνιακό παιχνίδι στις πλάτες τραυματιών. Ούτε ανταγωνισμοί, ούτε ευκαιριακό marketing. Μόνο συνέπεια. Πρόληψη. Σχεδιασμός.
Και ναι, ασφάλιση, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Και όταν συμβεί, πρέπει να μπορείς να προσπαθήσεις – για το καλύτερο.
