.gif?rand=1693)
Τους τελευταίους πέντε μήνες η συντακτική ομάδα του Insurancedaily.gr έχει ταξιδέψει σε νομούς της περιφέρειας προκειμένου να χαρτογραφήσει την Ασφαλιστική Αγορά έξω από την Αθήνα.
του Νίκου Μωράκη
Έχει μιλήσει με διευθυντές γραφείων, προέδρους συλλόγων, ανεξάρτητους Ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές και ασφαλιστικούς συμβούλους και έχει προσπαθήσει να εντοπίσει και να αναδείξει προβλήματα αλλά και ευκαιρίες στην κάθε περιοχή.
Σε γενικές γραμμές όμως – και μέχρι στιγμής – το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Η πλειονότητα των ασφαλιστών δουλεύουν το αυτοκίνητο, οι τράπεζες εκμεταλλευόμενες το δυνατό δίκτυο που έχουν χτυπάνε τον ανταγωνισμό (αθέμιτα και θεμιτά) και τα agency των ασφαλιστικών εταιρειών αντιμετωπίζουν προβλήματα ως προς τις υπηρεσίες υγείας που προσφέρουν καθώς οι υποδομές σε κρατικά και ιδιωτικά νοσοκομεία είτε δεν υπάρχουν είτε είναι κακής ποιότητας.
Αλλά σκοπός του άρθρου δεν είναι να αναδείξουμε συνολικά τα προβλήματα και τις ευκαιρίες στην περιφέρεια. Αυτό θα το κάνουμε αργότερα μέσα στο χρόνο και όταν θα έχουμε καλύψει δημοσιογραφικά μεγαλύτερο εύρος νομών. Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να αναδείξουμε τα ανησυχητικά ερεθίσματα που πήραμε σχετικά με το μέλλον των μικρομεσαίων ασφαλιστικών διαμεσολαβητών σχεδόν σε κάθε νομό που επισκεφτήκαμε. Μια εικόνα που μας άφηνε μια πικρή γεύση κάθε φορά που ολοκληρώναμε το ρεπορτάζ μας στον κάθε νομό.
Τα νούμερα δεν βγαίνουν
Τα νούμερα δεν βγαίνουν και η αστάθεια στον κλάδο αυτοκινήτου δεν βοηθάει. Από τη μια πλευρά ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής έχει το βραχνά της υπερφορολόγησης (προκαταβολή φόρου, υψηλή φορολόγηση, εισφορές προς τα ταμεία) στα έσοδά του και από την άλλη μια μετέωρη κατάσταση στη νούμερο ένα πηγή εσόδων του… το αυτοκίνητο. Έτσι μπορεί πλέον να ασφαλίζει περισσότερα αυτοκίνητα αλλά βλέπει τα έσοδά του να μειώνονται και τις υποχρεώσεις του (προς το δημόσιο και προς τους συνεργάτες του να αυξάνονται).
Ταυτόχρονα οι επιλογές του για να βγει από αυτή τη δύσκολη κατάσταση περιορισμένες και δύσκολες. Προκειμένου να γλιτώσει από την υπερφορολόγηση καταφεύγει στην επιλογή είτε να βρει συνεργάτη για να ενώσουν τις παραγωγές τους, άρα και τις υποχρεώσεις, είτε να απορροφηθεί από ένα μεγαλύτερο σχήμα εξασφαλίζοντας μια καλή προμήθεια. Ανάλογα πάντα τη διαπραγματευτική του δύναμη. Μια δύναμη που έχει να κάνει με το μέγεθος της παραγωγής του αλλά και τον “κύκλο” των γνωριμιών που έχει. Υπάρχει βέβαια και η τρίτη πιο “πονηρή” επιλογή θα λέγαμε να ασπαστεί τη λογική του “μαύρου κωδικού” και να συνεχίσει την επαγγελματική του δραστηριότητα κάνοντας συμφωνία με κάποιο γραφείο σχετικά με το ύψος της προμήθειας που θα παίρνει – κάτω από το τραπέζι – επί της καθαρής παραγωγής που θα φέρνει. Μια λογική που δυστυχώς συναντήσαμε αρκετά σε πολλά γραφεία που επισκεφτήκαμε στην περιφέρεια.
Εναλλακτικά για εκείνους που από επιλογή δεν θέλουν να βρουν συνεργάτη ή να προχωρήσουν σε συνέργειες, η λύση φαίνεται να είναι η αλλαγή στρατηγικής και η συγκέντρωση των εργασιών τους σε άλλους κλάδους με μεγαλύτερη σταθερότητα και υψηλότερες προμήθειες. Μια στρατηγική που θα τους βοηθήσει να αυξήσουν τα έσοδά τους απομακρύνοντάς τους από την κόκκινη γραμμή της επιβίωσης. Γιατί για αυτή την κατηγορία διαμεσολαβητών μιλάμε. Για εκείνους που το καλοκαίρι που μας πέρασε συμπληρώνοντας τη φορολογική τους δήλωση έβλεπαν ότι τα νούμερα για να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους απλά δεν βγαίνουν. Μια κατηγορία που δεν γνωρίζουμε το μέγεθός της και που θα φανεί η απουσία της στην ανανέωση αδειών στα επαγγελματικά επιμελητήρια της χώρας.
Πόσο δύσκολη είναι όμως αυτή η αλλαγή κατεύθυνσης; Η συγκέντρωση των δραστηριοτήτων από το αυτοκίνητο που “αγοράζεται” και δεν “πουλιέται” στα πυρός, τις αστικές ευθύνες και στα πρωτοβάθμια που απαιτούν περισσότερες γνώσεις στην ανάλυση αναγκών του πελάτη και στις καλύψεις των συμβολαίων;
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είμαστε σίγουροι ότι απασχολούν μέρα νύχτα τους διαμεσολαβητές οι οποίοι τα τελευταία χρόνια καλούνται να πάρουν μεγάλες αποφάσεις σχετικά με το μέλλον τους στην αγορά αλλά και την επιβίωσή τους σε αυτό το εχθρικό κοινωνικά και οικονομικά περιβάλλουν που ζούμε. Αποφάσεις που θα κριθούν και από τη στάση των ασφαλιστικών εταιρειών απέναντι στο παραδοσιακό δίκτυο πωλήσεων. Ένα δίκτυο που τείνει προς εξαφάνιση – όσον αφορά τους ανεξάρτητους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές – και πρέπει να προστατευτεί πάση θυσία. Διαφορετικά θα μιλάμε για μια αγορά στην οποία θα επιβιώσουν μεγάλα διαμεσολαβητικά σχήματα, το agency των εταιρειών, το bancassurance και οι direct πωλήσεις. Μια εικόνα που συναντάμε εδώ και χρόνια σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ευρώπης.
Μόνο του ανεξάρτητου;
Εμάς να ρωτήσετε που μια ζωή είμασταν “εξαρτημένοι” και μετά τις απάτες Ψωμιάδη επιστρέψαμε στα βαμβάκια και τα τριφύλλια….