.gif?rand=5846)
Η Γενική Εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου θεωρεί ότι οι διακρίσεις στο ύψος και το είδος των ασφαλιστικών καλύψεων με βάση το φύλο έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την αρχή της ισοτιμίας των δύο φύλων – μία εκ των θεμελιωδών αρχών της ΕΕ. Και προτείνει, η σχετική ντιρεκτίβα (EU Directive 2004/113) να καταργηθεί ολοκληρωτικά.
H CEA με σημερινή της ανακοίνωση προειδοποιεί ότι ενδέχεται να υπάρξουν εκτεταμένες επιτπώσεις στην τιμή και τη διαθεσιμότητα των ασφαλιστικών καλύψεων αν η Κομισιόν υιοθετήσει τις πρόσφατες συστάσεις της Γενικού Εισαγγελέως για κατάργηση των διαφορών στο ύψος και το είδος των καλύψεων με βάση τα δύο φύλα.
Η παραπάνω πρόταση «έπεσε στο τραπέζι» της Κομισιόν μετά από σχετική εισήγηση της Βελγικής Ομοσπονδίας Καταναλωτών «Test-Achats». Επί του παρόντος, και σύμφωνα με την Κοινοτική Νομοθεσία, τα κράτη μέλη της ΕΕ επιτρέπουν στις ασφαλιστικές να διαφοροποιούν τα ασφάλιστρα και το ύψος των καλύψεων όταν το φύλο παίζει καθοριστικό ρόλο στην κλίμακα ανάληψης κινδύνων.
“H βασική αρχή που διέπει την αξιολόγηση και ανάληψη κινδύνων στην ασφάλιση είναι ότι άτομα σε παρόμοιες συνθήκες αντιμετωπίζονται με τον ίδιο –ισότιμο- τρόπο, και άτομα σε διαφορετικές συνθήκες αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο», δήλωσε χαρακτηριστικά η Michaela Koller, director general της CEA. “Αν αυτή η αρχή δεν διατηρείται, τα ασφάλιστρα θα αυξάνονται, οι καλύψεις θα μειώνονται και κάποια προγράμματα θα αποσυρθούν εντελώς από την αγορά. Οι ασφαλιστικές πρέπει να είναι σε θέση να υπολογίζουν το ασφάλιστρο με τρόπο δίκαιο και ρεαλιστικό, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους σχετικούς παράγοντες, έτσι ώστε να μπορούν στη συνέχεια να ανταπεξέλθουν σε κάθε ενδεχόμενο.”
Η Γενική Εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ωστόσο έχει άλλη άποψη. Θεωρεί ότι οι διακρίσεις στα ασφάλιστρα και το είδος των καλύψεων με βάση το φύλο έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την αρχή της ισοτιμίας των δύο φύλων – μία εκ των θεμελιωδών αρχών της ΕΕ. Και προτείνει, η σχετική ντιρεκτίβα (EU Directive 2004/113) να καταργηθεί ολοκληρωτικά.
H άποψη ωστόσο της Koller, που αντιπροσωπεύει την άποψη της ασφαλιστικής βιομηχανίας γενικότερα, είναι αποστομωτική:
“Οι Ασφαλιστικοί οργανισμοί επικροτούν και υποστηρίζουν κάθε προσπάθεια ενάντια στις διακρίσεις, αλλά, αν όλοι οι ασφαλισμένοι καταναλωτές αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο, κάποιοι, αναπόφευκτα, θα ζημιωθούν. Η ασφαλιστική βιομηχανία, δεν κάνει διακρίσεις. Απλά διαφοροποιεί.”
Απολύτως λογικά και καλά τα λέει η Michaela Koller, για τον απλούστατο λόγο ότι οι φερόμενες ως «διακρίσεις» στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι παρά απόλυτοι αντικειμενικοί κανόνες που διέπουν την ανθρώπινη φυσιολογία, και δεν απειλούν κεκτημένα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες – με το ίδιο σκεπτικό, θα έπρεπε τότε οι ασφαλιστικές να δίνουν το ίδιο ασφάλιστρο σε υγιείς νέους και νέες 20 ετών και σε ηλικιωμένους 60 ετών και άνω, γιατί αλλιώς θα υφίσταται θέμα ηλικιακής διάκρισης. Πόσο ισότιμο θα ήταν όμως αυτό άραγε; Κυριότερα, πόσο εφικτό και δίκαιο, και για τους ασφαλιστές και για τους ασφαλιζόμενους;…
